Interview met Seok Soon Park (Zuid-Korea) door Franco Battaglia.

Seok Soon Park, hoogleraar milieuwetenschappen aan de ‘Ewha Womans University’ in Seoul, is de eerste Koreaanse wetenschapper die de moed heeft gehad – omdat er moed voor nodig is – om zich publiekelijk bloot te stellen aan de leugen van de klimaatcrisis. Met een Amerikaans doctoraal van de Rutgers University keerde hij in 1988 terug naar Zuid-Korea om aan zijn huidige universiteit de afdeling Milieuwetenschappen en -techniek op te richten.

Als president van de Korean Society for Environmental Education promoot hij al dertig jaar een ‘welvarend milieubewustzijn’, We zouden het ‘milieubewustzijn voor gelukkige groei’ kunnen noemen, in tegenstelling tot de deïndustrialisatie en anti-ontwikkeling van Groen Links, d.w.z. een ongelukkige degrowth.

Professor Park, kunt u ons vertellen wat ‘welvarend milieubewustzijn’ is?

Menselijke activiteiten kunnen milieuproblemen veroorzaken, die echter oplosbaar zijn. De oplossing is om geld te investeren in het milieu, iets dat het kapitalisme mogelijk maakt. De Groenen en Links beweren daarentegen dat het kapitalisme een milieucrisis zou veroorzaken en socialisme zou de oplossing zijn, maar dit is een illusie en het Koreaanse schiereiland bewijst dit. Noord-Korea kampt met extreme armoede en ernstige milieuproblemen. In 2006 bezocht ik Pyongyang en de omliggende gebieden van Noord-Korea en was met eigen ogen getuige van de rampzalige situatie: het socialisme is geen systeem voor de verbetering van de mensheid, maar slechts een politieke misleiding om macht te verwerven. Bovendien is het uiteindelijke resultaat van het socialisme armoede, en wordt het ook de grootste vijand van het milieu. In plaats daarvan is er waar welvarend leven en kapitalisme is ook milieubescherming. In mijn boek uit 2012, ‘The Welvarend Environmentalisme: Een rijke en gezonde milieunatie is onze toekomst’, wordt deze filosofie van gelukkige groei tot in detail uitgelegd.

Hoe raakte u geïnteresseerd in klimaatverandering?

Als milieuwetenschapper heb ik met andere kwesties te maken gehad, niet met het klimaat. Jarenlang had ik erop vertrouwd dat de klimaatkwestie in de voorwaarden van het IPCC (Intergovernmental Panel on  Climate Change) stond. Toen de Amerikaanse president Donald Trump in 2017 aankondigde dat hij zich terugtrok uit het Akkoord van Parijs, waarin hij stelde dat ‘de opwarming van de aarde een totale en zeer dure hoax is’, besloot ik de kwestie zelf te bestuderen.

Tot welke conclusies bent u gekomen en hoe?

Ik heb de beschikbare literatuur bestudeerd en het was een schok voor mij om te ontdekken hoe verdraaid deze door politici en journalisten aan mensen wordt verteld. Door de klimaatgeschiedenis van de aarde te bestuderen, werd ik me ervan bewust dat er niet alleen geen klimaatcrisis is, maar ook dat we leven in een gezegende tijd. Ik heb geleerd dat de argumenten van het IPCC geen wetenschap zijn, en als ik eerlijk moet zijn, denk ik dat er veel mensen bij het IPCC zijn zonder de moraliteit of het geweten van wetenschappers.

Hoe wordt deze kwestie in Zuid-Korea ervaren?

Tot voor kort geloofde bijna iedereen in de Koreaanse samenleving dat de mens de oorzaak was van de klimaatverandering en dat als de industriële beschaving en de menselijke levensstijl zouden doorgaan zoals nu, er een klimaatcatastrofe zou plaatsvinden. De reden voor deze overtuiging was dat tot juli vorig jaar de voorzitter van het IPCC was Hoe-sung Lee, een Koreaan, en een andere Koreaan – Ki-moon Ban, voormalig secretaris-generaal van de Verenigde Naties – bleef klimaatactie steunen na zijn terugkeer naar Korea. De Koreaanse intellectuele klasse verandert geleidelijk.

Dit is ook te danken aan uw inspanningen: in 2023 schreef u twee boeken, “Climate Apocalypse, the Greatest Hoax in Human History” en “Myths of the Climate Crisis“…

Ja. In het eerste boek bespreek ik hoe de theorie van de antropogene opwarming van de aarde een kolossale manipulatie is, mogelijk gemaakt door wetenschappelijk gebrekkige onderzoekstechnieken. Ik analyseer ook de wetenschappelijke tegenstrijdigheden van CO2-neutraliteit, en de economische schade en ecologische nadelen bij het streven ernaar.” “Ik schreef het tweede boek na de publicatie, precies een jaar geleden, van het Zesde IPCC-rapport, toen de media in de wereld alarm begonnen te slaan door te vrezen voor het einde van de planeet. In mijn boek weerlegde ik het nepnieuws over de klimaatcrisis. Ik heb vooral laten zien hoe CO2-neutraliteit duur en ineffectief is.

Maar ons wordt verteld dat er zonder CO2-neutraliteit een klimaatcatastrofe zal plaatsvinden….

Vijfennegentig procent van het broeikaseffect wordt veroorzaakt door waterdamp, en de door de mens veroorzaakte CO2-input is onbeduidend. Het klimaat wordt bepaald door zonneactiviteit, oceaanstromingen, de thermoregulerende functie van wolken: antropogeen CO2 is achtergrondgeluid. De toename van CO2 is een gevolg van de toegenomen welvaart van de mensheid door het gebruik van fossiele brandstoffen. Bovendien is de aarde door de toegenomen CO2 groener en neemt de voedselproductie toe. CO2 heeft geen invloed op het klimaat op aarde en heeft gunstige effecten op de biomassa van de aarde. Het gebruik van fossiele brandstoffen brandstoffen, de groei van de menselijke bevolking en de toename van CO2 zijn goddelijke zegeningen. Ik heb mijn hele leven als wetenschapper geleefd, en wetenschappers spreken op basis van gevestigde theorieën en reproduceerbaar empirisch bewijs om hun beweringen te ondersteunen: alles wat ik heb gezegd wordt ondersteund ondersteund door solide empirisch bewijs.

Hoe is de klimaatsituatie in Zuid-Korea?

Het is van oudsher bekend dat het Koreaanse schiereiland onderhevig is aan ernstige droogtes en overstromingen. In 1442 leidde grootkoning Sejong van de Chosun-dynastie persoonlijk de uitvinding van de regenmeter, en de “Annalen van de Chosun-dynastie” vermelden weersafwijkingen zoals hagel, vorst en sneeuw, zelfs in de zomer, in de jaren 1400-1800, wat bevestigt dat de Kleine IJstijd een mondiaal fenomeen was. Van 1876 tot 1905 leed het land dertig jaar van ernstige droogte en in 1925 veroorzaakte een grote overstroming schade dat werd gekwantificeerd als 58% van een nationale begroting voor één jaar. De hitte-index in Seoul in de jaren dertig en veertig was hoger dan nu, ondanks het feit dat het CO2-niveau niet boven de 300 ppm kwam (tegenwoordig zijn we boven de 400 ppm) “Het aantal tyfoons dat Korea en Japan heeft getroffen is de afgelopen decennia afgenomen. Al het bovenstaande weerspreekt de beweringen van klimaatactivisten dat de stijgende CO2-uitstoot ongekende hittegolven, droogtes en overstromingen veroorzaakt.

Zuid-Korea verklaarde ook (het was 2020) zijn voornemen om in 2050 CO2-neutraliteit te bereiken. Wat zijn uw gedachten over CO2-neutraliteit en wat is volgens u wenselijk dat een land daaraan doet?


De klimaatcrisis is misschien wel de grootste leugen in de menselijke geschiedenis, en CO2-neutraliteit is economische zelfmoord die voortkomt uit de stompzinnigheid van sommige mensen. Het is om minstens drie redenen onhaalbaar. Ten eerste: als de planeet opwarmt, zullen de oceanen, die 70 % van het aardoppervlak beslaan, zal een deel van het daarin opgeloste CO2 uitstoten. Ten tweede blijft de snelle industrialisatie van China, India en andere ontwikkelingslanden het verbruik van fossiele brandstoffen verhogen. Ten derde blijft de wereldbevolking met ongeveer 80 miljoen mensen per jaar groeien groeien , vooral in ontwikkelingslanden, waar de CO2-uitstoot per hoofd van de bevolking blijft stijgen.

Wat doet Zuid-Korea hieraan?

Mijn land beschikt over uitstekende kernenergietechnologie en is sterk afhankelijk van de import van fossiele brandstoffen: netto nul is onmogelijk; het gebruik van fossiele brandstoffen zal echter alleen met kernenergie worden teruggedrongen.

***

Bron hier.

***