.......de metingen van de landtemperatuur gemanipuleerd en daarom onbetrouwbaar zijn.
Klimaat: Twee rapporten die zullen worden genegeerd
Door Ian Plimer (Australië).
De Global Warming Policy Foundation heeft zojuist The staat van het klimaat 2023 van Ole Humlum gepubliceerd. Het is een compilatie van metingen en is niet afhankelijk van numerieke modellen. Dus, beste lezer, ik heb een paar glazen goede rode wijn gedronken tijdens het lezen van de 70 pagina’s om u de moeite te besparen en te voorkomen dat u zich zorgen hoeft te maken over het koken van de aarde.
Het is een uitgebreider rapport dan het State of the Climate Report van NOAA, omdat het gepolitiseerde rapport van NOAA de trends in de atmosferische temperatuur negeert. Jennifer Marohasy en anderen hebben duidelijk vastgesteld dat de metingen van de landtemperatuur gemanipuleerd en daarom onbetrouwbaar zijn. Humlum maakt gebruik van de veel betrouwbaardere Universiteit van Alabama in Huntsville en Remote Sensing Systems, die atmosferische trends afleiden uit 3D-metingen van de atmosfeer via satelliettemperaturen. Vergeleken met NOAA toont het rapport van Humlum het enorme aantal natuurlijke variaties en trends in de temperatuur van de troposfeer, de oceaantemperatuur, de Southern Oscillation Index, de Pacific Decadal Oscillation, de Atlantic Multidecadal Oscillation, zeeniveau, zee-ijs, sneeuwbedekking en storm- en orkaanenergie. . Deze variaties worden normaal gesproken genegeerd door catastrofisten van de klimaatwetenschap.
Hier zijn een paar saillante punten:
a) De gemeten mondiale gemiddelde temperatuurverandering gedurende de afgelopen 40 jaar bedraagt ongeveer 0,18 graden Celsius per decennium. Dit klinkt mij niet in de oren als een enge klimaatcrisis. Humlum merkt op dat naar verluidt een deel van de temperatuurstijging te wijten is aan ‘administratieve veranderingen’! Het leven kan zich gemakkelijk aanpassen aan een verandering van 0,18 graden Celsius per decennium.
b) Humlum waarschuwt voor het overdrijven van de opwarming of afkoeling op korte termijn en merkt op dat het verleden niet verandert, maar dat de temperatuurgegevens voortdurend veranderen, dat de gegevens verschillen en niet van gelijke wetenschappelijke kwaliteit zijn.
c) De opwarming van de aarde is sinds 1980 voornamelijk een fenomeen op het noordelijk halfrond geweest, met stapsgewijze veranderingen van 1994 tot 1999, onder invloed van de vulkaanuitbarsting van Mount Pinatubo van 1992-1993 die voor afkoeling zorgde, en de El Niño van 1997 en de El Niño van 2015-2016 die opwarming brachten. Dergelijke stapsgewijze veranderingen kunnen niet worden verklaard door een geleidelijke toename van CO2 in de atmosfeer.
d) In warme jaren komt oceaanwarmte vrij in de atmosfeer tijdens El Niño zoals 2016 en 2023, terwijl 2021 en 2022 koeler waren vanwege de koude La Niña in de Stille Oceaan. In 2023 was het mondiale gemiddelde van de luchttemperatuur zeer hoog vergeleken met een instrumenteel record sinds 1850. Sinds 1950 vinden El Niño-La Niña-cycli van 3,6 jaar en mogelijk 5,6 jaar plaats.
e) Sinds 1979 zijn de lagere temperaturen in de troposfeer gestegen, het duidelijkst boven het land, waarschijnlijk als gevolg van veranderingen in de bewolking en het landgebruik.
f) Gegevens voor de Pacific Decadal Oscillation (PDO) gaan terug tot 1854. Het is in fase met de mondiale temperatuurveranderingen en is gekoppeld aan de temperatuur van het zeeoppervlak in de grootste oceaan van de planeet. Wanneer de PDO negatief is (dat wil zeggen dat de temperatuur van het zeeoppervlak relatief koel is), neemt de mondiale luchttemperatuur af. Dit gebeurde van 1945 tot 1977. Er was een positieve PDO van 1977 tot 1998, toen de temperatuur van het zeeoppervlak relatief warm was. De veranderingen in de PDO houden geen verband met CO2 in de atmosfeer.
g) De Atlantic Multidecadal Oscillation (AMO) is een index van de oppervlaktetemperatuur van de Noord-Atlantische Oceaan en correleert met de luchttemperatuur en de regenval over een groot deel van het noordelijk halfrond. Dit wordt weerspiegeld in de frequentie van zware Atlantische orkanen. Twee van de ernstigste droogtes in de VS (19305, 1950) vonden plaats in een tijd van piek-AMO-waarden. De AMO wordt beïnvloed door een cyclus van zeventig jaar.
h) Getijdenmetermetingen van 1 tot 2 mm per jaar duiden niet op enige versnelling of vertraging van de verandering van de zeespiegel. De getijdenmeters geven een gemiddelde zeespiegelstijging aan die lager is dan de satellietstijging van de zeespiegel (3 tot 4 mm per jaar). Humlum stelt dat er geen verklaring is voor dit verschil in datasets. Er heeft zich geen versnelde stijging van de zeespiegel voorgedaan, omdat de CO2-uitstoot in de atmosfeer is gestegen.
i) Mogelijke veranderingen in het zeeniveau moeten worden overwogen in het licht van de stijgingen en dalingen van het landniveau, gemeten met 2 mm per jaar. Dit heeft diepgaande gevolgen voor de kustplanning, maar wordt door de lokale autoriteiten genegeerd. Volgens de TPCC zou het gemodelleerde zeeniveau in Oslo tegen 2100 met 17,5 cm moeten stijgen, maar uit metingen sinds 1914 blijkt dat het met 27 cm is gedaald.
j) De omvang van het zee-ijs IS stabiel of neemt mogelijk zelfs toe.
k) De sneeuwbedekking op zowel het noordelijk als het zuidelijk halfrond is min of meer stabiel sinds het begin van satellietwaarnemingen.
l) De mondiale neerslag was hoog in 1956, 1973 en 2010 en laag in 1941,1965, 1987 en 1992. De mondiale neerslagafwijking wordt beïnvloed door cycli van 3,6 en 5,6 jaar, vergelijkbaar met de cycli voor de zuidelijke en Pacifische tienjarige oscillaties.
m) De mondiale tropische storm- en orkaanenergie ligt binnen het bereik dat sinds 1970 is gemeten. Er werden oscillaties met een duur van 6,5 en 1,5 jaar waargenomen en in het Atlantische bekken werden natuurlijke ritmes gemeten met een duur van 61,5 jaar en mogelijk 5,6 jaar. In de VS vallen de aanlandingen van orkanen sinds 1851 binnen het waarnemingsbereik.
n) Troposferisch CO2 vertoont een jaarlijkse toename van 1 deel per miljoen per jaar sinds de infraroodmetingen in 1958 begonnen. Humlum vermeldt niet dat deze metingen niet in overeenstemming zijn met de variabiliteit van eerdere chemische metingen. De 12 maanden durende verandering van CO2 in de troposfeer heeft een periodieke variatie van 3,6 jaar die niet wordt gezien in afgevlakte gegevens. Er is geen waarneembaar effect op de CO2-uitstoot in de atmosfeer als gevolg van de Covid-gerelateerde daling van de CO2-uitstoot in 2020-2021, waaruit blijkt dat natuurlijke processen veel zwaarder wegen dan de menselijke uitstoot. Dit suggereert dat toekomstige reducties in het gebruik van fossiele brandstoffen waarschijnlijk geen enkel effect zullen hebben op de hoeveelheid CO2 in de atmosfeer.
Gelijktijdig met de publicatie van het rapport van Humlum was de publicatie van het Wyoming Climate Report door de CO2 Coalition. Wyoming is de grootste steenkoolproducerende staat in de VS met ruim 40 procent van de Amerikaanse productie in 2022. Wyoming streeft naar ‘CO2-afvang’ om ‘netto nul’ te bereiken, gebaseerd op de onjuiste veronderstelling dat een toename van de CO2-uitstoot in de atmosfeer schadelijk zal zijn voor de milieu en mensen in Wyoming. De Cowboy State weet ongetwijfeld dat een toename van de CO2-uitstoot in de atmosfeer en een lichte opwarming goed zijn voor het milieu en de inwoners van Wyoming. Wat de goede burgers van Wyoming ook doen, het zal de Chinese en Indiase uitstoot niet veranderen. Uit het Wyoming Climate Report blijkt dat:
1. De huidige CO2-niveaus bevinden zich op of nabij historisch lage concentraties.
2. Het onderzoeken van historische temperatuurgegevens heeft de huidige opwarming kunstmatig versterkt. De temperatuur is sinds 1895 met 0,7 graden Celsius gestegen, hittegolven bereikten hun hoogtepunt in de jaren dertig en zijn sindsdien licht gedaald en de nachttemperatuur is gestegen, waardoor het groeiseizoen is verlengd.
3. De regenval, hoewel van jaar tot jaar variabel, is niet afgenomen, de droogtes zijn niet toegenomen en het aantal ernstige weersomstandigheden en natuurrampen neemt af.
4. De landbouwproductie en vegetatie zijn toegenomen.
In een bijlage bij het Wyoming-rapport staat dat toekomstige temperatuurschattingen aanzienlijk overdreven zijn vanwege het stedelijke hitte-eilandeffect, het ‘corrigeren’ van historische temperatuurgegevens en verzonnen gegevens voor stations die niet meer bestaan of niet langer rapporteren.
Je hebt een veel grotere kans om vóór je tijd te sterven door domheid dan door klimaatverandering.
***
Bron : The Spectator, Australië, 4 februari, 2024.
***
0 reacties :
Een reactie posten