OPCW's 2023 Douma Rapport: Herhaling van oude leugens

'OPCW: van waakhond tot medeplichtige aan oorlogsmisdaden

van het Westen' – door Vanessa Beeley

De trots in Den Haag gevestigde 'Organization for the Prohibition of Chemical Weapons' is veranderd in een instrument voor globalistische hegemonie.

Vertaling van origineel artikel van Vanessa Beeley.

May 2

Lees het originele artikel in Sputnik Globe.
Of de versie op de eigen Substack van Vanessa Beeley.

Precies 26 jaar geleden, op 29 april 1997, trad de Organisatie voor het Verbod op Chemische Wapens (OPCW) in werking. In de loop der jaren heeft de waakhond echter zijn schijn van onpartijdigheid en transparantie verloren en is hij een handig instrument geworden in de geopolitieke spelletjes van het Westen.

"De OPCW werd in 1997 opgericht om effectief een einde te maken aan de productie, de opslag en de overdracht van chemische wapens en natuurlijk aan het gebruik van chemische wapens in een oorlogssituatie en de eliminatie van alle bestaande voorraden van deze wapens na verloop van tijd," vertelde Vanessa Beeley, een onafhankelijke onderzoeksjournalist die gespecialiseerd is in het Midden-Oosten en Syrië, aan Sputnik. "Maar naar mijn mening, wat we zien met de OPCW, zoals we zien met het Internationaal Strafhof (ICC), is dat zelfs als deze organisaties oorspronkelijk zijn opgezet met de beste bedoelingen, ze uiteindelijk worden geïnfiltreerd, ze worden beïnvloed en gecompromitteerd door de machtige landen, vooral onder de neokolonialistische westerse blokken, om een agenda te volgen of een agenda te bevestigen. En natuurlijk hebben we dat herhaaldelijk gezien bij de OPCW, en meer recentelijk bij het ICC."

Wat is de OPCW?

Na het einde van de Koude Oorlog werd de OPCW opgericht om het Verdrag inzake chemische wapens (CWC) uit te voeren, 's werelds eerste multilaterale overeenkomst inzake de ontwapening van chemische wapens. Door de ineenstorting van de USSR en de daaropvolgende geopolitieke veranderingen lanceerde de internationale gemeenschap meerdere ontwapeningsinitiatieven naarmate een nieuwe wereldorde na de Koude Oorlog ontstond. Toch lijkt het erop dat het initiatief allang had moeten plaatsvinden, gezien de vernietiging die door chemische wapens wordt veroorzaakt.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog maakte Duitsland voor het eerst massaal gebruik van chemische wapens tijdens de Tweede Slag om Ieper (22 april - 25 mei 1915), in België. De Duitse troepen vuurden meer dan 150 ton dodelijk chloorgas af, waardoor tienduizenden slachtoffers vielen.

Op 6 augustus 1915 gebruikte Duitsland gifgas tegen Russische troepen bij het fort van Osowiec. De slag kreeg bekendheid en werd bekend als de Aanval van de Dode Mannen, omdat de overlevende soldaten van het Russische infanterieregiment erin slaagden een tegenaanval op de Duitsers uit te voeren ondanks het ophoesten van bloed en stukjes van hun eigen longen. Tegen het einde van de Eerste Wereldoorlog was ongeveer 124.200 ton chloor, mosterd en andere chemische stoffen vrijgekomen, waarbij meer dan 90.000 soldaten in doodsnood stierven door blootstelling eraan.

Ondanks het Protocol van Genève van 1925 dat het gebruik van "verstikkende, giftige of andere gassen" verbiedt, bleven de wereldspelers ze ontwikkelen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog gebruikte Nazi-Duitsland giftige gassen om miljoenen mensen te vermoorden in gaswagens of stationaire gaskamers.

Tijdens de oorlog in Vietnam werden opnieuw op grote schaal chemische wapens gebruikt. Amerikaanse strijdkrachten gebruikten Agent Orange, een krachtige onkruidverdelger, als onderdeel van hun herbicide oorlogsprogramma, Operatie Ranch Hand, tussen 1961 en 1971. Naast enorme milieuschade veroorzaakte Operatie Ranch Hand ernstige gezondheidsproblemen onder de Vietnamese bevolking.

In de loop van de Koude Oorlog legden de wereldmachten aanzienlijke voorraden chemische wapens aan, die ze in 1997 besloten te elimineren, waarbij 192 staten het initiatief steunden. Zo voltooide Rusland in september 2017 de volledige vernietiging van de 39.967 ton van zijn chemische wapens. De VS moeten hun chemische voorraden nog vernietigen.

In 2013 ontving de OPCW de Nobelprijs voor de Vrede voor uitgebreide inspanningen om chemische wapens te elimineren. De Syrische oorlog heeft echter de andere, donkere kant van de internationale organisatie blootgelegd.

OPCW, de oorlog in Syrië en chemische provocaties

De Syrische oorlog, waarin het Westen militaire hulp en wapenleveranties gaf aan jihad-rebellen in een poging de legitieme president van het land, Bashar al-Assad, te verdrijven tijdens de beruchte Arabische Lente in het Midden-Oosten, werd een lakmoesproef voor de OPCW.

Sinds het begin van het conflict in 2011 heeft de Amerikaanse regering de legitieme Syrische regering gedreigd met een grootschalige aanval als die chemische wapens gebruikt. Toch zijn er geen bevestigde gevallen van gebruik van giftige stoffen door het Arabische leger van Syrië.

Op 19 maart 2013 gebruikten jihad-rebellen geïmproviseerde projectielen met het zenuwgas sarin in Khan al-Assal bij Aleppo, waarbij 28 doden en meer dan 130 gewonden vielen. In augustus 2013 voerde de jihadi oppositie nog een chemische provocatie uit met sarin in Oost-Ghouta, een voorstad van Damascus. De chemische aanvallen kwamen Washington goed van pas en boden het een voorwendsel voor een invasie. Rusland greep echter in.

Naar verluidt heeft president Barack Obama in september 2013 de Amerikaanse luchtaanvallen in Syrië op het laatste moment afgeblazen, nadat Moskou en Damascus hadden voorgesteld de Syrische voorraden chemische wapens volledig te ontmantelen onder auspiciën van de VN en de OPCW. Tussen oktober 2013 en september 2014 heeft een gezamenlijke OPCW-VN-missie samen met de Syrische regering van Bashar al-Assad alle voorraden chemische wapens van het land verwijderd en vernietigd.

"In 2013 werkten de OPCW en Rusland effectief samen om alle voorraden Syrische chemische wapens te vernietigen," zei Beeley. "Maar wat de OPCW naar mijn mening nooit heeft gedaan, is het goed onderzoeken van de mogelijkheid om chemische wapeningrediënten te leveren aan de in Syrië opererende terroristische groeperingen, waaronder ISIS*, waarvan bekend is dat ze chemische wapens hebben gebruikt. Zelf was ik aanwezig tijdens het gebruik van chloorgas tegen burgers in Hama; ik denk dat het in 2019 was. En die aanval is bij mijn weten nooit onderzocht door de OPCW. Dus wat we in Syrië zien is een zeer duidelijke vooringenomenheid van de OPCW tegen de Syrische regering, tegen de bondgenoten van de Syrische regering, waaronder Rusland."

OPCW en in scène gezet Douma-incident

Hoewel de OPCW bevestigde dat de Syrische regering haar voorraden chemische wapens in 2013 had geëlimineerd, koos zij onmiddellijk de kant van de VS en haar NAVO-coalitie toen zich in 2018 het chemische incident in Douma voordeed.

Op 7 april 2018 beweerden jihad-rebellen dat Syrische regeringstroepen een chemische aanval hadden uitgevoerd in Douma. Het incident werd in allerijl door de regering-Trump in de schoenen van Damascus geschoven om massale Amerikaanse en geallieerde aanvallen op Syrische regeringsdoelen te rechtvaardigen, voordat er enig onderzoek naar de zaak kon plaatsvinden.

De OPCW steunde het verhaal van de VS in haar rapport van 2019, maar dat kreeg al snel een deuk door een bombshell bericht van WikiLeaks en klokkenluidersverslagen van de OPCW Fact Finding Mission (FFM) die aangaven dat de chemische waakhond bewijsmateriaal had achtergehouden waaruit bleek dat het incident in Douma in scène was gezet om Damascus de schuld in de schoenen te schuiven, omdat die toen terrein won. Internationale onderzoeksjournalisten en politieke waarnemers stapten naar voren om tegenstrijdigheden in het Amerikaanse verhaal en de schijnbare doofpot van de OPCW te kraken.

"De OPCW was echt een wapen tegen Syrië," onderstreepte Beeley. "Ik denk dat het heel duidelijk is wie profiteert van deze beweringen over het gebruik van chemische wapens door de Syrische regering, net zoals het duidelijk was wie profiteerde van het idee dat Saddam Hoessein massavernietigingswapens had, of dat Kadhafi Viagra gaf aan zijn troepen in Benghazi om massale verkrachtingen uit te voeren. Wie profiteert ervan? De VS, het VK en de EU-landen die sinds 2011 de oorlog voor regimeverandering tegen Syrië hebben gevoerd."

Vreemde bedgenoten: White Helmets en OPCW

De Witte Helmen, een door het VK gesteunde quasi-humanitaire groep die banden heeft met terroristische elementen in Syrië, zouden de daders zijn van de chemische hoax in Douma. De afgelopen jaren heeft Beeley haar eigen privé-onderzoek gedaan naar de Witte Helmen en de hypocrisie en banden van de groep met terroristische elementen in Syrië blootgelegd.

"De Witte Helmen waren uitsluitend ingebed in de gewapende groepen, waaronder natuurlijk Al-Qaeda* en ISIS* binnen Syrië, en ze trokken overal met die gewapende groepen mee," zei Beeley. "Met andere woorden, toen er een bevrijdingscampagne was en er amnestie- en verzoeningsdeals werden bemiddeld tussen de gewapende groepen en de Syrische regering, namen de Witte Helmen nooit de amnestie aan. Ze trokken altijd mee met de dominante gewapende groepen, die, zoals ik al zei, altijd Al-Qaeda waren, onder welke rebranding dan ook. En ze trokken mee met de groepen, ze werden partner van de groepen, ze deelden faciliteiten met die groepen. Natuurlijk worden ze door Syrische burgers die onder de bezetting van de gewapende groepen leefden, beschuldigd van diverse misdaden, waaronder de ontvoering van kinderen, het runnen van orgaanhandelcircuits, diefstal, moord, marteling, opsluiting van burgers, en het profiteren van het geld en de apparatuur die binnenkwam bij deze gewapende groepen die we partner waren in de oorlog tegen Syrië."

Tegelijkertijd hebben de Witte Helmen, royaal gefinancierd door westerse regeringen via een voormalige Britse inlichtingenofficier die later onder vreemde omstandigheden overleed, sinds 2018 nauwe banden met de OPCW, aldus Beeley.

"Dat hebben ze inderdaad, en in feite hebben de Witte Helmen sinds 2018 - dus men neemt aan sinds de vermeende chemische aanval in Douma - hun relatie met de OPCW daadwerkelijk ontwikkeld, net zoals de OPCW nu natuurlijk het mandaat heeft om via de inspectieteams en onderzoeksteams schuldigen aan te wijzen, wat natuurlijk door Rusland als buiten zijn mandaat werd beschouwd," zei ze. "Het zou dat mandaat niet moeten hebben. Rusland heeft daar zijn veto over uitgesproken. En sinds ze in feite het mandaat hebben gekregen om schuldigen aan te wijzen, is de realiteit dat de Witte Helmen hun samenwerking met de OPCW hebben opgevoerd. Ze hebben nu een speciale medewerker die rechtstreeks samenwerkt met de OPCW om zogenaamd bewijs te leveren van het gebruik van chemische wapens door de Syrische regering, met andere woorden, om de mogelijkheden te vergroten om de Syrische regering de schuld te geven van het gebruik van chemische wapens."

Volgens Beeley schrijft diezelfde medewerker, Radi Saad, regelmatig berichten op de blog van het Britse ministerie van Buitenlandse Zaken. De onderzoeksjournalist werpt de vraag op:

"Als de Witte Helmen de voornaamste bron van bewijs zijn voor deze vermeende chemische aanvallen, en deze organisatie wordt gefinancierd door de Britse regering, naast anderen die de oorlog tegen Syrië financieren, en ze liggen nu in feite in bed met de OPCW, die ook door dezelfde regering wordt beïnvloed en gefinancierd, moet je je afvragen: is hier geen sprake van een enorm belangenconflict?"

Betekent dit niet dat de Witte Helmen in feite worden gebruikt als een instrument om het bewijs te leveren voor de OPCW om te bevestigen wat het Westen nodig heeft om Syrië te criminaliseren en door te gaan met de sancties, met de hybride oorlogsdruk tegen het land?

OPCW's 2023 Douma Rapport: Herhaling van oude leugens

Het Westen heeft de klokkenluidersverslagen van de OPCW over het Douma-incident volledig onderdrukt: in februari 2023 presenteerde de OPCW de resultaten van haar "onderzoek", en beweerde dat de Syrische regering verantwoordelijk was voor het gebruik van chemische wapens in Douma in 2018. Dit is nauwelijks verrassend, volgens Beeley.

"Deze verhalen over chemische aanvallen dienen om in de westerse publieke perceptie de Syrische regering en haar Russische bondgenoten in het bijzonder te criminaliseren, en verdere militaire interventie bij volmacht mogelijk te maken, bij gelegenheden voor het oproepen tot een no-fly zone, voor de Amerikaanse bezetting in het noordoosten van Syrië, en de economische sancties, enkele van de meest ongekende, wrede sancties die eenzijdig tegen het Syrische volk zijn opgelegd op basis van deze vermeende aanvallen door de Syrische regering tegen het Syrische volk," wees de onderzoeksjournalist erop.

"En natuurlijk, in de laatste rapporten van de OPCW over de vermeende chemische aanval in Douma in 2018, zien we dat hun rapporten volledig gecompromitteerd zijn en een frauduleuze, retrospectieve bevestiging zijn van het buitenlandse beleid van de VS, het VK en Frankrijk en de onwettige agressie tegen Syrië zonder enige rechtvaardiging dat de Syrische regering de vermeende chemische aanval had uitgevoerd," vervolgde ze.

'OPCW mist geloofwaardigheid'

Vorige maand zei de permanente vertegenwoordiger van Rusland bij de Verenigde Naties Vasily Nebenzia dat "bijna elke vermelding van de OPCW is gepolitiseerd in een anti-Syrische en anti-Russische geest." Beeley is het met deze conclusie eens.

"Als je teruggaat naar de tweede Irak-oorlog, en dit is waarschijnlijk het punt waarop de OPCW in opspraak kwam, toen de toenmalige directeur-generaal, Jose Bustani, werd bedreigd, geïntimideerd door John Bolton toen hij probeerde toestemming te krijgen om OPCW-inspecteurs Irak binnen te laten gaan om na te gaan of er al dan niet massavernietigingswapens waren," zei Beeley. "En wat dreigde dat natuurlijk te doen? Het dreigde het verhaal van de VS te ontsporen dat hen toestond Irak te bombarderen."

De onderzoeksjournaliste uitte twijfels over de geloofwaardigheid van de rapporten en onderzoeken van de OPCW, gezien de duidelijke vooringenomenheid van de organisatie. Ze stelde dat "totdat de OPCW haar deuren opent voor een eerlijke en open discussie met de dissidente inspecteurs die de bevindingen van de OPCW in Douma in Syrië betwisten, zij geen geloofwaardigheid heeft." Beeley heeft de aandacht gevestigd op het feit dat de chemische waakhond zijn eigen inspecteurs en getuigen het zwijgen oplegt en obstakels opwerpt voor transparantie.

Evenzo schaarde de OPCW zich aan de kant van het Westen door de vermeende vergiftiging van Sergej Skripal aan Rusland toe te schrijven, en zweeg over de dreiging van de chemische provocaties van het Kiev-regime in Oekraïne en het kennelijke gebruik van giftige stoffen door het Oekraïense leger.

"Waarom heeft [de OPCW] aangetoond een volledige vooringenomenheid te hebben tegen de vermeende vijanden van de VS en het VK?" vroeg de Britse journalist. "Weet je, in die zin is elke organisatie die obfuscatie heeft laten zien - en ook moeten we niet vergeten dat de OPCW met terugwerkende kracht effectief oorlogsmisdaden heeft gerechtvaardigd die de VS, het VK en Frankrijk hebben uitgevoerd tegen Syrische burgers in Damascus, toen Damascus werd gebombardeerd voordat de OPCW-inspecteurs er zelfs maar in waren geslaagd Douma binnen te komen om hun onderzoek uit te voeren. Dus daarom, weet je, moet de OPCW tot op zekere hoogte beschouwd worden als medeplichtig aan oorlogsmisdaden. En zolang ze als medeplichtig aan oorlogsmisdaden wordt beschouwd, hoe kan ze dan, zolang dat niet bewezen of ontkracht is, werkelijk geacht worden een onpartijdige rol te spelen of zich aan haar eigen missie te houden?"

Over de schrijver:

Vanessa Beeley »

WORLD AFFAIRS FROM AN ON-THE-GROUND PERSPECTIVE

Het streven naar vrede en vooruitgang, met alle bijbehorende beproevingen en fouten, successen en tegenslagen, mag nooit verslappen en mag nooit worden opgegeven!

“ de grondstroom van totalitarisme is het blinde vertrouwen in een statistisch-cijfermatig onderbouwde 'wetenschappelijke fictie' die een 'radicale minachting' voor de feiten vertoont” – Hannah Arendt