24-4-2023

Wij trekken soms parallellen met de Tweede Wereldoorlog. Vaak levert dat kritiek op om zo het verleden van toen te vergelijken met nu. Toch moeten we wat van de geschiedenis opsteken en zeker wat de Tweede Wereldoorlog betreft. De lessen mogen niet verloren gaan. Het debat over klimaatverandering wordt ook gekleurd door metaforen uit deze donkere tijd.

Klimaatbevlogen journalist Jelmer Mommers van De Correspondent schreef dat ‘als we de klimaatverandering willen beperken, zullen we moeten mobiliseren zoals tijdens de Tweede Wereldoorlog’. En ook Gerrit Hiemstra verwees een keer naar D-Day en vergeleek daarmee indirect de klimaatrealisten met Duitsers van toen.

‘Wir haben es nicht gewusst’


Het klimaatdebat lokt kennelijk dit soort sentimenten uit. Zo verweet voormalig NOS-directeur Bauke Geersing in een open brief aan de NOS- hoofdredacteur dat men zeer eenzijdig is bij de klimaatberichtgeving. Geersing ging terug naar 40-45 en zette zwaar aan:


‘Ik heb u eerder geschreven dat de tijd dringt. Ik herhaal dat nu met nadruk. U en de NOS kunnen niet zeggen: ‘Wir haben es nicht gewusst.’

Kaag riep tegen Wilders dat hij een klimaatontkenner was.


Ook Louise Fresco refereerde onlangs indirect aan WOII in haar veel gelezen column ‘Klimaat is religie geworden’. Fresco beschrijft anti-democratische sentimenten bij klimaatactivisten die met de door haar aangehaalde staatsrechtgeleerde Prof. Guus Belinfante een parallel met het nazisme rechtvaardigen.

Het denken over klimaatverandering grijpt als fenomeen zo diep in, dat er kennelijk zware frames nodig zijn om de andere duidelijk te maken hoe erg het is. Of: hoe erg de ander is. Kaag riep tegen Wilders dat hij een klimaatontkenner was. Het werkwoord ontkennen is, sinds de holocaustontkenning door sommigen, niet meer neutraal.

De klimaathysterie had totalitaire trekken en de verbeten jacht op CO2 was een wetenschappelijke dwaling.


Iedereen heeft zijn positie en analyse. Werkelijk fascinerend hoe de menselijke geest kennelijk in staat was -zo moeten we leren – om de Joden te willen vernietigen. De Wanseeconferentie: onder de vijftien deelnemers hadden tien een universitaire opleiding en van die tien waren er acht gepromoveerd. En toch was er geen glimp van een relativering, kreeg een ander perspectief op de komende massamoord geen enkele kans. De vergadering heeft amper twee uur geduurd.


De huidige bestuurders van wetenschappelijke instellingen, zoals van de TU Delft die een maatschappelijk debat over de oorzaken van klimaatverandering frustreren en de kwalijke gevolgen van mogelijk verkeerde maatschappelijke keuzen onder tafel schuiven, zouden nog eens deze donkere bladzijden van de geschiedenis moeten herlezen. Om te voorkomen dat we later moeten zeggen – in herdenking – dat de klimaathysterie totalitaire trekken had, dat Europa een fatale energiepolitiek voerde en dat de verbeten jacht op CO2 een wetenschappelijke dwaling was.

Ik geef toe: dit is mijn frame. In die zin heeft 4 mei ook voor de terreur die klimaatalarmisme heet actualiteitswaarde als nooit te voren. Laat tijdens een herdenking Jonkheer Egbert De Beyer spreken, die uit woede zijn TUD-bul in de kachel smeet. Daad van verzet.

***