Van een onzer correspondenten.

Onderzoeksjournalist Arnout Jaspers laat zich inmiddels vol trots fotograferen voor het gemeentehuis in Leiden.

Van zijn boek, de ‘Stikstoffuik‘, zijn inmiddels 25.000 exemplaren verkocht. Het stikstofdebat kan niet meer om dit boek heen. Maar het grote onthaal heeft ook een keerzijde: een aantal landelijke kranten, zoals de NRC en de Volkskrant, kunnen niet met het boek uit de voeten.

Beide kranten zetten een tegenoffensief in om het boek af te breken. Jaspers in een weerwoord dat niet door de Volkskrant werd gepubliceerd:

‘Afgelopen zaterdag besteedde De Volkskrant ruim aandacht aan mijn boek De Stikstoffuik, maar op een merkwaardige manier. Een bestseller in dat genre wordt normaliter door een van de wetenschapsredacteuren gerecenseerd, of middels een interview met de auteur kritisch behandeld. Maar De Stikstoffuik was blijkbaar te radioactief voor journalisten: er werden vijf citaten uit het boek gelicht, waar drie verklaarde tegenstanders van het boek (‘experts’) hun pijlen op mochten richten.

Stikstofprofessor’ Jan Willen Erisman vindt dat we maar gewoon moeten vertrouwen op computermodel AERIUS, waarvan hij zelf toegeeft dat het ongeschikt is voor vergunningsverlening. Hij trekt een vergelijking met de coronacrisis, toen het kabinet ook ingrijpende maatregelen nam op basis van modellen – toen van het RIVM, met grote onzekerheden. Interessante vergelijking. De RIVM-modellen leverden voor het kabinet het alibi om de avondklok in te stellen. Een maatregel die de grondwettelijke vrijheid van burgers aantastte, en die, naar we nu weten, nul effect had op de pandemie.’

Louise Fresco is zelf gelovig, zo schreef Timothy Stacey.


Ook de NRC zette gisteren zwaar geschut in met een zeer groot artikel waarin Jaspers werd neergesabeld. Zo schreef redacteur Marcel aan de Brugh dat hij

‘feiten kiest en halve waarheden die hem uitkomen.’

Jaspers in repliek:

‘Iedereen die woedend is op De Stikstoffuik, inclusief recensent Marcel aan de Brugh, ontgaat blijkbaar de ironie, dat ‘kwaliteitskrant’ NRC uitpakt met een recensie van twee volle pagina’s van een boek dat volgens NRC de allerlaagste score verdient: 1 bolletje (= waardeloos)’.





Boeken met feitelijke analyses over stikstofuitstoot en klimaatverandering laten een nieuwe positieve trend zien. Zo verscheen onlangs het boek ‘Geloof niet alles’ – van geoloog, klimatoloog en voormalig PvdA-kamerlid Jules de Waart, waarvan ook enkele duizenden exemplaren over de toonbank gingen, ondanks dat veel kranten het boek links lieten liggen. Het boek beleeft inmiddels de vijfde druk.

Het journaille van de gevestigde klimaat- en stikstof orde beleeft een zekere crisis. Zo heeft de NRC columniste Louise Fresco in huis die regelmatig het klimaatalarmisme aan de kaak stelt, een mening die sterk afwijkt van de hoofdredactionele koers van de krant. Met haar spraakmakende column ‘Klimaat is religie geworden’ kreeg ze meteen een taart in het gezicht bij haar eigen NRC: Louise Fresco is zelf gelovig, zo schreef klimaatbevlogen Timothy Stacey.

***

Zie ook: Machteloze woede over een onthullend boek, hier.

***