PUNT UIT
Ebru Umar 30-11-2022
Gewikt en gewogen, getwijfeld en genegeerd maar uiteindelijk moet het dan toch gedaan worden: schrijven over de rellende jongeren omdat de Marokkanen gewonnen hebben van België. Het feestbesef van de gemiddelde Europese Mocro bestaat uit vernielen, roven en intimideren. Wees er maar trots op.
Ik herken het beeld uit duizenden: het Mercatorplein vermomd als een war zone in Oekraïne. Het ‘waarom’ van deze ‘oorlog’ komt niet eens in me op: omdat het Marokkanen zijn. In het kader van juridisch gedoe hoort daar dan de disclaimer ‘criminele Marokkanen’ bij. Natuurlijk zijn er ook normale Marokkanen. Maar dít, rellende kút-jeugd, noem ze gerust Amsterdammers, zijn de criminele neven en nichten, ooms en vaders, broers en zussen, tantes en moeders van de wél leuke Mocro’s. Dit gezegd hebbende vraag ik mij af of ik ze überhaupt ken, wél leuke Mocro’s. Gelukkig kan ik daar ‘ja’ op zeggen, al zijn ze aan de vingers van één hand te tellen.
De – mijn – gelatenheid over de rellende kútjeugd is tekenend. Ik verwacht al niets anders meer van dat volk en denk alleen maar ‘zó blij dat ik er niet meer woon’. Om me vervolgens af te vragen hoe het kan dat de ME wordt ingezet om vreedzaam koffiedrinkende ‘wappies’ de stad uit te knuppelen maar deze criminele kút-Mocro’s hun gang kunnen gaan. Bang om klappen te krijgen? Niet belangrijk genoeg? Is koeltoer?! Laat dat Fiat 500tje maar afbranden (waar zijn de inzittenden? Iemand ooit bedacht wat voor trauma die mensen hebben opgelopen? Door een potje voetbal?!). Waarom wordt dit gedrag getolereerd? Begrijpt ‘de driehoek’ met Femke Halsema voorop dat dit de opmaat is naar meer? Eerst mep je in Rotterdam agenten de vernieling in omdat je boos wordt dat ze een ‘feestende trouwstoet’ aanhouden (het is verkeer, hou dat getuutter en gevaarlijke gedrag godverdomme voor je), vervolgens speel je oorlogje op het Mercatorplein en straks? Op naar de Stopera? Het Torentje? Met alle toestroom die dagelijks in Ter Apel plaatsvindt, zijn dat geen vergezichten maar nabije werkelijkheid.
Politiek en politici zijn wars van de werkelijkheid. De werkelijkheid, die wordt genegeerd. Daar staan zij boven. De werkelijkheid is iets voor het volk, mensen met stemrecht die je moet ontmoedigen te stemmen maar misschien kan dat op een dag ook nog wel verboden worden. Begin maar met het verbieden van vrijheid van meningsuiting, met het verbieden van een suffe omroep, met het verbieden van een politieke partij en met het verbieden van ‘nepnieuws’ althans wanneer het niet door politici verspreid is. Dan komt het verbod op stemmen vanzelf wel. Want de werkelijkheid onder ogen zien dat waarden en normen van andersculturelen niet te rijmen valt met de Nederlandse, dat vreugde en verdriet anders geuit wordt dan hier cultureel gangbaar is en dat optreden daartegen niet racistisch is, lijkt een nooit te realiseren utopie.
Een werkelijkheid waarin maar één ding toekomstig is: “Onder flinke druk van de Tweede Kamer heeft minister Wopke Hoekstra (Buitenlandse Zaken) een overeenkomst tussen Nederland en Marokko openbaar gemaakt. In het stuk belooft het kabinet op allerlei fronten samen te werken met de Marokkanen: onder meer met steun voor een Marokkaans centrum in Amsterdam” (Telegraaf). Verkas uit Amsterdam nu het nog kan. Je kunt er vergif op innemen dat die rellen op het Mercatorplein nooit minder minder minder zullen worden.
POW
0 reacties :
Een reactie posten