Te midden van de Europese energiecrisis is het gemakkelijk om andere gebeurtenissen te missen die van belang zijn......
25-9-2022
Toenemende CO2-uitstoot in India en China maakt een lachertje van het Westers klimaatbeleid
Auteur: Vijay Jayaraj
Te midden van de Europese energiecrisis is het gemakkelijk om andere gebeurtenissen te missen die van belang zijn voor de discussie over klimaatverandering, zoals een reeks tegenslagen voor ‘groen beleid’ in China en India.
Deze landen, die drie miljard mensen vertegenwoordigen, hebben de uitvoering van eerdere afspraken voor hernieuwbare energie vertraagd en de productie en het verbruik van fossiele brandstoffen enorm verhoogd.
India beschouwt kolencentrales als een integraal onderdeel van zijn energiesector. Zozeer zelfs dat de regering de deadline voor de installatie van filters voor de bestrijding van verontreiniging door de kolencentrales heeft verlengd.
Op de top van de Shanghai Cooperation Organization hebben Chinese en Indiase leiders – samen met hun tegenhangers uit Rusland en Turkije – expliciet verklaard dat ze niet kunnen worden gedwongen om het verbruik van fossiele brandstoffen te verminderen, waarbij ze tevens opriepen tot ‘meer investeringen in de productie en exploratie van olie en gas’.
Zoals gewoonlijk publiceerden de reguliere media dit nieuws niet op de voorpagina’s, noch maakten ze een analyse hoe de proliferatie van fossiele brandstoffen in deze landen de zogenaamde netto-nul maatregelen in het Westen irrelevant maakt voor de doelstellingen van klimaatalarmisten.
Als ’s werelds op een na grootste steenkoolgebruiker en de thuisbasis van 1,3 miljard mensen, heeft India zijn inzet voor de overgang naar hernieuwbare energie afgezwakt.
Onderzoek wijst ook uit dat het land beduidend niet aan zijn doelstellingen voor zonne-installaties voldoet, waardoor de algemene transitiedoelstellingen in gevaar komen.
India’s Economic Times meldde dat ten minste 25 gigawatt (GW) aan zonne-energieprojecten die naar verwachting operationeel of bijna klaar zouden zijn, vertragingen of onzekerheden hebben opgelopen. Het uitstel van zonne-installaties maakt het nu onmogelijk om de geplande toevoeging van 450 GW aan hernieuwbare capaciteit tegen 2030 te bereiken.
The Times schrijft dat India ‘in 2021 10 GW aan zonnecapaciteit heeft toegevoegd, terwijl het elk jaar bijna 30 GW moet toevoegen om het doel te kunnen halen.’
De National Solar Mission – India’s internationaal gerenommeerde zonne-energiestrategie – verkeert in chaos, met slechts de helft van de beloofde capaciteit nog maar op de goede plek.
India beschouwt kolencentrales als een integraal onderdeel van zijn energiesector. Zozeer zelfs dat de regering de deadline voor de installatie van filters voor de bestrijding van verontreiniging door de kolencentrales heeft verlengd. Experts beweren dat de voordelen van deze installaties, die zonder filters draaien, veel groter zijn dan het ongemak van verontreinigende stoffen.
In China heeft premier Li Keqiang opgeroepen tot ‘het zoveel mogelijk vrijgeven van geavanceerde steenkoolcapaciteit en het implementeren van steenkoolvoorraad op lange termijn’.
In schril contrast met de inzet van het land voor een netto nul-economie, hebben leiders hun uitgaven voor kolen juist verdubbeld, een stap die het klimaat-industriële complex nauwelijks had verwacht. China heeft dit jaar al opdracht gegeven voor een verhoging van de steenkoolproductie met 300 miljoen ton.
De steeds toenemende uitstoot van broeikasgassen uit India en China maken de strategieën voor emissiereductie van het Westen zinloos.
In augustus naderde China’s elektriciteitsopwekking uit steenkool het hoogste punt ooit toen provinciebestuurders op hol sloegen om de door droogte veroorzaakte opwekkingsverliezen bij waterkrachtcentrales goed te maken.
In 2022 hadden zowel de provincie Sichuan als de hoofdstad Chengdu te maken met energietekorten waardoor bedrijven en fabrieken moesten sluiten. Chengdu deed zelfs de lichten in zijn ondergrondse spoorwegnet uit.
De steeds toenemende uitstoot van broeikasgassen uit India en China maken de strategieën voor emissiereductie van het Westen zinloos. De jaarlijkse CO2-uitstoot van China door het gebruik van steenkool is vele malen hoger dan vergelijkbare uitstoot van andere ontwikkelde economieën.
Het heeft geen zin voor politici in westerse landen om burgers te straffen met hogere energierekeningen en stroomtekorten in naam van een ‘nep’-klimaatcrisis.
Zelfs als er een crisis zou zijn, maken de steeds toenemende uitstoot van de zich ontwikkelende delen van de wereld het westerse klimaatbeleid tot historische anachronismen en wetenschappelijke absurditeiten, die belachelijk zouden zijn als ze niet zo destructief waren voor economieën en levens.
***
Voor het hele artikel, zie hier.
***
2 reacties :
CO2-uitstoot? Waar heb je het over!
De stroomvretende warmtepompen van Hugo de Jonge en Rob Jetten dragen nul bij tot het reduceren van Co2. Een beetje warmtepomp verbruikt ongeveer 4000Kw per huishouden. tel daar de afschrijving bij op en tel uit je winst. Een nieuwe pomp die het grondwater laat circuleren gaat 10 jaar mee en moet vervangen worden. Kosten van alleen de pomp ca. €10.000,00.
De klimaatdrammers hebben de mond vol van Co2. Co2 veroorzaakt door de mens is ongeveer 5% van het totaal, de rest ongeveer 95% is van natuurlijke oorsprong zoals vulkanen, geisers, oceanen, moerassen. Dus we moeten besparen op Co2 en we besparen dan een X aantal percentages op 5% van de totale door de mens veroorzaakte Co2 uitstoot. Zijn we zo langzamerhand niet volkomen krankzinnig aan het worden met de links/groene drammers als het meest slechte voorbeeld?
Een reactie posten