Kiesdrempel, dé demokritische vloek bij uitstek

Datum:
  • vrijdag 16 september 2022
  • in
  • Categorie:
  • Ene Joop van den Berg haalde bijna paginagroot het AD met zijn pleidooi voor een kiesdrempel van 3% omdat er te veel splinters en afscheidingen zijn die coalitievorming stagneren.


    Rients Hofstra  16-9-2022



    Anti-democratischer kan je het eigenlijk niet bedenken, beste Joop. Door een kiesdrempel (o.a. Duitsland werpt een keuzewal op van liefst 5), kunnen nieuwe geluiden amper tot niet doordringen in de nationale vergaderzaal. De burgers worden steeds meer een speelbal van de op macht beluste regentenelites, met kiezersbedrog op grote schaal wanneer compromissen gesmeed moeten worden om een ongeloofwaardige regering in elkaar te draaien.

    Immers enkele eisen van de kleinste coalitiepartner moeten ook gerespecteerd worden, met als gevolg dat een kiezersbelofte aan 3,1% van de bevolking door onderhandelingen ineens een eensgezinde meerderheid krijgt toebedeeld. En de uitverkorenen van diezelfde 3,1% moeten heel veel standpunten verdedigen en zelfs uitvoeren waar het gros van die 3,1% van gruwt. Zo gaat het nu en zo zal het zeker gaan met een kiesdrempel, alleen dan maken de grootste partijen de dienst uit, veel meer nog dan nu al het geval is.

    Een kiesdrempel kan ingegeven worden door de wens om met een beperkt aantal grote partijen de macht te grijpen. Kijk naar het buitenland. Engeland heeft in wezen 2 grote partijen en eentje die een stuk kleiner is. Die ene, de liberalen, kunnen ervoor zorgen dat een coalitie gevormd moet worden. Decennialang streden 2 partijen (Labour en de Torie’s) om de absolute macht met alle nare gevolgen van dien. Een regering met achter zich een gesloten front met kadaverdiscipline als instrument.
    Toevallig pas geleden een schandelijk exces van deze politiek ongezonde situatie: Boris Johnson heeft na heel wat problemen, schandalen en domweg onkunde het veld moeten ruimen. Hij werd veel te lang beschermd door de partij, om reputatieschade te beperken. De opvolger (Liz Truss) werd door de meerderheid van ruim 170.000 leden van de conservatieve partij tot zijn opvolger, dus tot premier ‘gekozen’. De stemverhouding 57,4% voor, de rest tegen, betekent dat ca. 100.000 leden bepalen voor het ganse land. Bingo.

    Frankrijk heeft meerdere partijen, met ook hier traditioneel 2 grote en sinds enkele jaren een partij in opkomst. Daar worden verkiezingen in 2 rondes gehouden, tenzij de winnaar in de 1e ronde over meer dan de helft van de stemmen beschikt. Stel de kleinste partij van Marine le Pen haalt de meeste stemmen, maar net geen meerderheid. Bij de 2e ronde gaat het tussen de nummers 1 en 2. De door de media opgevoerde campagne tegen Le Pen kan de 2e partij alsnog tot winnaar worden bejubeld, doordat de aanhangers van partij nr. 3 op nr. 2 gaat stemmen. Democratie van de koude grond, in de UK van de ijskoude grond.

    De VS hebben slechts 2 partijen die er toe doen. Opmerkelijk dat een land met bijna 330 miljoen inwoners niets beters kunnen nomineren dan 2 zeer oude knarren (Trump en Biden) waarbij de laatste los van zijn standpunten enge seniele trekjes vertoont. Of de Republikeinen (onderling zeer verdeeld!), of de Democraten winnen -meer smaken hebben ze niet- terwijl de winnaar minder stemmen kan vergaren dan de verliezer. Bij een partijwissel in het Witte Huis kunnen de in gang gezette maatregelen, of maatregelen in voorbereiding van tafel worden geveegd, waardoor er geen lange termijnvisie mogelijk is en wezenlijke continuïteit daardoor niet gewaarborgd kan worden. De keuzemogelijkheden voor de kiezers zijn angstaanjagend beperkt. Je krijgt het gehele pakket, waarvan je als kiezer een aantal punten geweldig vindt, of je stemt op de andere partij, die ook wel een aantal goede punten in haar programma heeft. Alles waar je moeite mee hebt, of wat je domweg afkeurt krijg je er gratis bij, omdat er geen andere keuzes mogelijk zijn.
    Maar nog problematischer: soms wordt er op het uiterlijk en/of de performance gestemd. Bij de tv-kijkers won Kennedy, terwijl de radioluisteraars een voorkeur hadden voor Nixon in de jaren 60 van de vorige eeuw.

    Nee, dan Nederland. Op dit moment hebben we 20 partijen of afsplitsingen in de Kamer. De peilingen geven aan dat de huidige regeringscombinatie nog maar op ca. 40 zetels kan rekenen. Ze regeren als een eensgezinde meerderheid, echter zonder mensen naar tevredenheid te vertegenwoordigen. Tel uit je winst als er geformeerd moet worden. Zijn er 7 partijen nodig, dan zullen er dozijnen kiezersbeloftes sneuvelen omwille van de macht. Macht uitgevoerd door vakinhoudelijke onbenullen die moeten doen wat de regententoppen hebben voorgeschreven, die weer gesouffleerd worden door niet gekozen leden van een aantal NGO’s. Een kiesdrempel zou dit anti-democratie proces alleen maar makkelijker maken, met de kiezers als nog grotere verliezers. Met een drempel van 3 of 5% zouden SP, PVV, PvdD, FvD, BBB, Ouderenpartijen en vroeger D66 nooit een kans hebben gekregen. Dan was het voortdurend kabinetje wisselen tussen VVD, PvdA en CDA. Hoe minder keuzemogelijkheden, hoe dichter je tegen een totalitair regime aan gaat schurken. Daar moet een democraat toch niet aan denken? (We hebben nota bene 4 partijen met een D in de naam. De rest pretendeert ook al democratisch te zijn.)

    Pakken we wat zogenaamde volksvertegenwoordigers van een willekeurige partij bij de kladden. Welke kristenen worden vertegenwoordigd door de CDA-jaknikkers? De pacifisten of de houwdegens? De rijke Blaricummers of de bewoners van de Rotterdamse wijk Fijenoord of de Vogelbuurt in Amsterdam-Noord? De boeren of de stikstoffanaten? De hetro-gezinnen of homoseksuele stellen? De vleeseters of de vegetariërs? Hartvochtige asielcritici of liefdevolle opnemers? Zo kan je een tijdje doorgaan. Dat geldt evenwel ook voor de andere partijen, m.n. voor ouderenpartijen, dierenpartijen, groenen, maar ook voor D66, PvdA en VVD!
    Eigenlijk zouden alle 150 Kamerleden binnen de partijstandpunten nuances moeten kunnen innemen zodat de ene CDA-stemmer uitkomt bij een CDA Kamerlid voor de boeren, voor ruimhartig asielbeleid, de armen en voor nul militairen naar een buitenland terwijl de kristelijke buurman bij een Kamerkandidaat uitkomt die een stikstofadept en een EU aanhanger is, die graag militair ingrijpt wanneer zogenaamde normen en waarden in een ander land worden geschonden.

    Een fragment uit Vandaag Inside met Minister van Justitie Dilan Yeşilgöz-Zegerius: -“Of het nou gaat om het klimaatakkoord, om asiel, of om de hypotheekrenteaftrek. Ik bedoel: als VVD kiezer zou je er een gevoel bij kunnen hebben dat je toch een beetje in de maling bent genomen." "Ik ben het dus niet met je eens," zegt Yeşilgöz meteen. Ze erkent dat het klimaatbeleid van de VVD "niet honderd procent een VVD-programma is". Maar volgens Yeşilgöz komt dit doordat we nu eenmaal in Nederland wonen: "Dat is ons land; dat zijn de coalities." De minister geeft daarmee toe dat de VVD bij de uitvoering van haar beleid altijd moet laveren tussen verschillende partijen, coalities en de beloften aan de kiezers. Door deze compromissen is het niet altijd mogelijk om een volledig VVD-programma uit te voeren. Nederland is onderdeel van de Europese Unie, en daarom kan het niet zomaar de grenzen volledig sluiten, aldus de minister-.

    Kan het dan echt niet anders dan dat geklungel hier in Den Haag en het gegruwel in Washington, Londen en Parijs? Ja, een volmondig ja dat kan, als antwoord op deze vraag. Want wie vertegenwoordigen de meeliftende nobody’s binnen de Amerikaanse, Groot Britse en Franse parlementen? En binnen die meute meelopers krijgen diegenen met de sterkste en puntigste ellebogen een uitnodiging om een pluchen zetel te gaan bezetten. Wie welke positie krijgt ligt aan de verhoudingen binnen de regeringspartij(en), waarbij kennis en kunde totaal niet relevant zijn. Tevens moest er tijdens de afgelopen formatie een extra ministerie bij om alle partijen tot hun gerief te laten komen. Krankzinnigheid ten top!

    Wat dan, is de logische vraag. Want als je kritiek zover gaat dat je het geheel volledig bij de enkels afzaagt, moet je wel met een alternatief komen. En dat alternatief is er met mogelijk 150 losse volksvertegenwoordigers die ook echt min of meer eensgezinde, maar los van elkaar bevolkingsgroepen binnen een partij vertegenwoordigen. Dus ieder met een eigen ‘privé’programma, waardoor er absoluut geen kabinet oude stijl gevormd kan worden. Bewindslieden komen partijonafhankelijk op een departement waarvan ze heel veel verstand hebben. Als naderhand iemand van het kabinet niet bevalt, of niet doet wat het volk middels de Kamerleden wil, kan die persoon gaan zonder een kabinet te laten vallen.

    Dit moet van onderop worden gerealiseerd. De machthebbers zijn immers niet spontaan bereid iets van hun macht op te geven, Een referendum komt zo echt nooit meer terug, het Zwitserse model is onbespreekbaar en dat wat David van Reybrouck in België ontwikkelde komt de grens niet over. Maar AS (Alternatief Staatsbestel) kan alles veranderen. Dan kan het begrip democratie structureel worden opgewaardeerd, van diep onder een drietje tot zeker een zeven plus.
    Alle voordelen (o.a., geen vallende kabinetten, geen 4 jaar durende kiezersbedriegende coalities, geen partijpolitieke benoemingen, maar vakbekwame bewindslieden, volop referenda, Trias Politica, Constitutioneel Hof, enz., enz.) vindt u onder het Alternatief Staatsbestel, waar ook een mogelijke uitwerking staat onder de Pluchen Revolutie.

    Elk volk heeft recht op een echt democratisch systeem dat zoveel mogelijk recht doet aan de wensen en eisen van de kiezers en daar hoort geen obstakel als een kiesdrempel in thuis.

    Rients HofstraPluchen Revolutie



    0 reacties :

    Een reactie posten