Uit de oude doos.
Wat is de oorsprong van de klimaathysterie? Welke instellingen zijn verantwoordelijk voor het aanjagen daarvan?
9-8-2022
De klimaathysterie heeft vele bronnen. Ze heeft zich als een vloedgolf door de belangrijkste internationale organisaties bewogen, zoals het IPCC, de VN, de Wereldbank, de G7, de G20, de OESO, het IEA en ook de EU.
Ziehier een van de eerste EU-analysen (van 2003) waarin de toon werd gezet. Geen van de daarin voorspelde catastrofes is tot dusver uitgekomen. Maar dat heeft tot op heden niet tot een heroriëntatie van het beleid geleid.
***
“[…] Toenemende concentraties van broeikasgassen in de atmosfeer van de aarde, als gevolg van economische en demografische groei sinds de industriële revolutie, leiden tot potentieel onomkeerbare klimaatverandering. Door de mens veroorzaakte uitstoot van broeikasgassen […] verandert de manier waarop de atmosfeer energie absorbeert. Het resultaat staat bekend als het versterkte broeikaseffect.
Wetenschappelijk bewijs van het Intergouvernementeel Panel voor klimaatverandering (IPCC) bevestigt dat klimaatverandering al plaatsvindt en dat het grootste deel van de opwarming die de afgelopen 50 jaar is waargenomen, te wijten is aan menselijke activiteiten. Er is een wereldwijde consensus van wetenschappers over het probleem van klimaatverandering en de oorzaken ervan. Wetenschappers voorspellen verder dat de verandering sneller zal zijn dan eerder werd verwacht. Projecties voor klimaatverandering, gebaseerd op het huidige wetenschappelijk bewijs, omvatten de stijging van het mondiale gemiddelde oppervlaktetemperaturen met 1,4 tot 5,8 graden Celsius in de komende 100 jaar.
Deze verwachte snelheid van opwarming is de hoogste in 10.000 jaar. De temperatuurstijging zal naar verwachting sterke nadelige effecten hebben, waaronder een stijgende zeespiegel (tussen 9 en 88 centimeter), meer onregelmatige neerslagpatronen en een toename van extreme weersomstandigheden zoals droogtes en stormen.
“[…] Een verschuiving in temperatuurzones als gevolg van klimaatverandering kan de biodiversiteit ernstig aantasten en leiden tot een geografische verschuiving in het voorkomen van verschillende soorten en/of het uitsterven van soorten op veel locaties, aangezien de ecosystemen van de wereld niet in staat zullen zijn om aanpassen zo snel als het klimaat verandert. Veranderingen in neerslag en meer onregelmatige neerslag zullen ertoe leiden dat de watervoorraden in veel regio’s verder onder druk komen te staan. Dit zal zowel de drinkwatervoorziening als de irrigatie aantasten. Overstromingen zullen naar verwachting de waterdegradatie verder vergroten.
Bovendien worden hogere maximumtemperaturen verwacht over bijna alle landgebieden. Warme seizoenen zullen droger worden in de meeste continentale binnenlanden op de middelste breedtegraad, waardoor de frequentie van droogtes en landdegradatie zal toenemen. Dit zal met name ernstig zijn voor gebieden waar landdegradatie, woestijnvorming en droogte al ernstig zijn. Zeespiegelstijging kan ook leiden tot verzilting en verlies van laaggelegen landbouwgrond.
“[..] Klimaatverandering zal naar verwachting een duidelijk negatief effect hebben op landbouw- en veeteeltactiviteiten. Klimaatverandering zal de voedselzekerheid verslechteren en de honger verergeren. [..] Veranderingen in temperaturen en neerslag zullen waarschijnlijk ook het geografische bereik van ziekten vergroten – overdraagbare ziekten zoals malaria en knokkelkoorts en nieuwe populaties aan deze ziekten blootstellen.
Bovendien kunnen droogtes en overstromingen leiden tot meer watergerelateerde ziekten zoals cholera en dysenterie, met name in gebieden met onvoldoende sanitaire infrastructuur.
Het verlies van landmassa in kustgebieden is waarschijnlijk. Vooral havens, offshore-infrastructuur, stedelijke kustgebieden en toeristische infrastructuur lopen gevaar, terwijl extreme weersomstandigheden ook schade kunnen toebrengen aan de binnenlandse weg-, spoor- en luchtinfrastructuur, waardoor vitale transportsystemen worden verstoord.
“[…] Behalve dat ze directe economische effecten hebben op de reeds kwetsbare bestaansmiddelen zullen de effecten van klimaatverandering waarschijnlijk ook grote macro-economische implicaties hebben, zowel op korte als op lange termijn. Bovendien zullen chronische voedselonzekerheid en verslechterende gezondheidstoestanden meer druk uitoefenen op de nationale begrotingen en kunnen ook kosten worden verwacht die verband houden met mogelijke conflicten als gevolg van toenemende waterschaarste of massale migratie.
Bestaande armoede en achterblijvende ontwikkeling zullen de nadelige effecten van beide geleidelijke veranderingen versterken in klimatologische omstandigheden en extreme weersomstandigheden, wat leidt tot economische verliezen, inclusief kosten voor hulp- en wederopbouwinspanningen die een aanzienlijk deel van het BBP van de getroffen landen kunnen opslokken.”
***
Zijn deze citaten misschien afkomstig uit het script van een Hollywood-horrorfilm? Of zijn ze misschien ontleend aan een “informatie”-brochure van Greenpeace of het Wereld Natuur Fonds? Of is het misschien (nog) serieuzer?
Verrassing, verrassing … ja, dat is het. Ze zijn afkomstig uit een werkdocument van juli 2003 van de Europese Commissie over de beleidscontext met betrekking tot een “richtlijn tot vaststelling van een regeling voor de handel in broeikasgasemissierechten binnen de Gemeenschap, met betrekking tot het projectgebaseerde mechanisme van het Protocol van Kyoto”, dat onlangs aan het Europees Parlement is voorgelegd.
In een vorig leven heb ik mij bezig gehouden met het schrijven van officiële documenten, dus ik kan de lezer verzekeren dat de auteurs van dit proza geweldig professioneel werk hebben geleverd.
Maar is het gebaseerd op wetenschap of fictie? En is het waar dat het wetenschappelijk bewijs van het Intergouvernementeel Panel voor Klimaatverandering (IPCC) bevestigt dat klimaatverandering al plaatsvindt en dat het grootste deel van de opwarming die de afgelopen 50 jaar is waargenomen, te wijten is aan menselijke activiteiten. Nou eh …. niet bepaald. Het hangt ervan af hoe men de rapporten van het IPCC wil lezen.
IPCC-rapporten zijn ontoegankelijk voor gewone mensen, inclusief beleidsmakers. Daarom heeft het IPCC zijn bevindingen gepopulariseerd en een samenvatting voor beleidsmakers gepresenteerd. Maar welke beleidsmaker wil ze tegenwoordig lezen? 17 pagina’s tekst is immers te lang. Deze samenvatting is in vele columns van TCS [TechCentralStation, Amerikaanse website] zwaar bekritiseerd vanwege de tendentieuze presentatie van de onderliggende wetenschappelijke rapporten – en terecht. Maar het moet worden erkend dat het IPCC ook vrij openhartig is over het niveau van wetenschappelijke kennis die klimatologen menen te bezitten.
In de samenvatting komt het woord “onzekerheid” of een equivalent daarvan maar liefst veertig keer voor. Dit is waarschijnlijk ongekend voor zo’n kort document. De meest opvallende illustratie van deze onzekerheid is de erkenning van het IPCC dat het (heel) weinig weet van negen van de twaalf mechanismen die bepalend zijn voor de opwarming van de aarde (zie onderste schaal grafiek).
Oh ja… ik vergat nog te vertellen dat er nog een andere verdachte is, waarvan men heel weinig weet, maar die niet in de grafiek is opgenomen. Het is het belangrijkste broeikasgas: waterdamp. Zoals Christopher Essex en Ross McKitrick opmerken in hun recente boek (“Taken by Storm, The Troubled Science, Policy and Politics of Global Warming“): “[…] het weglaten van waterdamp van de lijst […] is als beschrijven de pc-software-industrie en het weglaten van Microsoft.”
Wat is de conclusie van dit alles?
Er kan maar één conclusie zijn: “De wetenschap is er nog niet uit.” Misschien al eens eerder gehoord?
Nou … het is waar. Het is de vertaling in alledaagse taal van wat het IPCC zelf in zijn rapporten schrijft.
***
Bron hier.
***
0 reacties :
Een reactie posten