Zomergasten: ideologisch éénrichtingsverkeer

In zomergasten van 31 juli 2022 werd mevrouw Sandra Phlippen gevraagd naar haar ideeën en werkzaamheden. Zij is hoofdeconoom bij de ABN AMRO-bank.

Een bijdrage van Jeroen Hetzler. 5-8-2022 

Eerst iets over ESG.

The WEF (World Economic Forum) has released a set of universal ESG metrics and disclosures to measure stakeholder capitalism that companies – regardless of their industry or region – can use for reporting. Bron,

Zie ook Stakeholders Capitalism van WEF-director Schwab.

Deze milieu-, sociale en corporate governance (ESG)-beweging is nauwelijks bekend. Men is zich niet bewust van wat ESG is en wat het doel ervan is,

“het benutten van de macht van het bedrijfsleven om een ideologische agenda aan de samenleving op te leggen”. Bron.

Het betoog van mevrouw Phlippen is van begin tot eind een vurig pleidooi voor die ESG-gedachte en ziet die rol dan ook weggelegd voor haar bank. Zij koppelt hieraan een absoluut geloof in wat heet de CAGW-hypothese (weerlegd dominant menselijke invloed op catastrofale opwarming). Koppel hier weer aan een blind geloof in de onfeilbaarheid van het IPCC. Het is voor haar ondenkbaar dat het anders zou liggen, nog afgezien dat haar carrière dan al vroegtijdig was geëindigd. Het viel op dat tijdens het interview van ruim 3 uur de gastvrouw geen enkele kritisch vraag stelde. Geheel in lijn van de NPO-doctrine, maar dit andere wél verwijt. In 1 geval bijvoorbeeld sprak mevrouw Phlippen over de jaren 800-1400 die zich kenmerkten door grote welvaartsgroei. Ze vermeed te benoemen dat het de Middeleeuwse Opwarming was. Hier had de gastvrouw toch een kritische vraag moeten stellen.

Mevrouw Phlippen houdt zich bezig met toekomstscenario’s in de geest van het pessimisme van de 70’er jaren, zoals Grenzen aan de Groei -waarvan overigens geen enkel scenario is bewaarheid-. Een zwartkijker die het waagt zich hieraan te storen. Dus van de gastvrouw wederom geen kritische vraag. Voorts zette Phlippen uiteen dat die toekomstscenario’s gebaseerd zijn op Parijs 2015 en natuurlijk die van het IPCC. Het ademt dezelfde apocalyptische sfeer als het jongste IPCC-rapport dat forse kritiek kreeg van de NASA vanwege de veel de alarmerende uitkomsten. Dit apocalyptische, niet die kritiek van NASA, maar die onjuist gebruikte modellen klonk ook door in het hele betoog van mevrouw Phlippen. Zij gelooft rotsvast in een causaal verband tussen CO2 en zich voortzettende opwarming. Ze vraagt zich niet af dit wel klopt en in hoeverre dat klimaatactieve deel van Europa met Nederland voorop, het wereldklimaat kan veranderen.

Het doel van al die vreselijke scenario’s is het bepalen van bijvoorbeeld kredietrisico’s met daaraan uiteraard verschillende tarieven gekoppeld. Nederland beneden NAP is zo’n gebied. Zal misschien ook gelden voor zuid Limburg, zoiets.

Toch weer een mooi verdienmodel, veel politieke correctheid, afwezige wetenschap en afwezige kritiek.

Wijlen emeritus Arthur Rörsch stelde: wetenschappelijke inzichten ter discussie met drie grondvragen:

Hoe weten we iets? Waarom geloven we het? Waar is het bewijs?

Hij vond dat veel wetenschappelijke standpunten in feite politiek waren gemotiveerd. Elk bewijs ontbreekt. Dit lijkt mij een wijs advies.

Zomergasten, een uitzending van ideologisch eenrichtingverkeer.

Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.

(Overigens ben ik van mening dat de klimaatwet moet worden vernietigd)