“No taxation without representation.” Dit is de slagzin waarmee de Amerikanen zich in 1775 in een onafhankelijkheidsoorlog stortten tegen de Britten.
5-6-2022
Kort daarvoor hadden de hoge kosten van de Brits-Franse oorlog gezorgd voor een belastingverhoging, ook voor de Amerikanen. Hierop hadden de Amerikanen meer inspraak geëist, maar tevergeefs. Daarom vonden zij de steeds grovere Britse machtsuitbreiding uiteindelijk ontoelaatbaar: wel de lasten, niet de lusten. Ze besloten op te staan voor hun vrijheid.
De Amerikaanse onafhankelijkheidsoorlog is een prikkelende geschiedenis van een onderdrukte kolonie die zich hardhandig afscheidt van zijn oneerlijke, zelfs dictatoriale moederstaat. De grondgedachte hiervan is als volgt: de band tussen moeder- en dochterstaat moet voor beide voordelig zijn. Wanneer de verhouding scheef loopt, bijvoorbeeld doordat de moederstaat zich onrechtmatig veel macht toeëigent, wordt de verhouding vergiftigd. De dochterstaat komt terecht onder het juk van haar moeder, en wordt gesmoord in haar ontwikkeling en economische groei. Op dat moment krijgt zij het ‘recht tot opstand’.
Dit recht zit diep ingebakken in de Amerikaanse politiek. Tijdens zijn inaugurele rede in 1861 noemde Abraham Lincoln het zelfs naast het grondwettelijke recht: “Dit land, met zijn instellingen, behoort toe aan de mensen die het bewonen. Telkens wanneer ze de bestaande regering beu worden, kunnen ze hun grondwettelijk recht uitoefenen om het te wijzigen, of hun revolutionaire recht om het uiteen te drijven of omver te werpen.” De Engelse filosoof John Locke, door wiens politieke filosofie de Amerikaanse Founding Fathers zich erg lieten inspireren, schreef al in 1689 dat een staat enkel over een volk mag regeren wanneer het volk hiervoor uitdrukkelijk toestemming geeft. Wanneer de staat de afspraken niet meer nakomt, mag het volk in opstand komen. Groot-Brittannië heeft dit meermaals meegemaakt met haar koloniën.
Een hedendaagse tegenhanger vinden wij in de Europese Unie en haar lidstaten. In de jaren ‘50 begon de EU als een vooruitstrevende, kleinschalige handelsunie; maar binnen zeventig jaar is het uitgegroeid tot een reusachtig conglomeraat met totalitaire neigingen. De Europese Unie bestaat uit ondemocratisch verkozen beleidsmakers die hun wil opleggen aan de lidstaten. De lidstaten kunnen zich hiertegen steeds minder goed verdedigen, omdat de groeiende EU-macht ten koste gaat van de nationale soevereiniteit. Daarnaast compenseert de EU haar mismanagements (denk aan de buitenproportionele coronamaatregelen, onnodige boycots, inflatie vanwege de euro, klimaatdwang) met steeds hogere belastingen aan de lidstaten. Binnenkort krijgen wij zelfs te maken met een paneuropese Digitale Identiteit.
Aldus neemt de Europese Unie steeds meer de trekken aan van een technocratische dictatuur. Wel belasting, geen inspraak - de Amerikaanse slagzin klinkt al door. In de geest van Locke en Lincoln zouden de lidstaten in opstand mogen komen. De enige optie: Nexit. Want de Europese Unie kan men niet van binnenuit hervormen. Hoe zal dit in de praktijk eraan toegaan?
Voorstanders van de Europese Unie schetsen graag verbeeldingsrijke doemscenario’s vol oorlog en economische rompslomp. Maar het Schengen-akkoord, open grenzen, en handelsverdragen met de VS, Canada en het VK kunnen wij prima zelf regelen. Wat wij dan echter niet meer hebben, is de eeuwige bemoeizucht, opgelegde cultuurpolitiek, en een loodzware kostenpost.
Het wordt tijd voor zelfbeschikking. Dit klinkt goed. Toch zullen fervente EU-voorstanders voet bij stuk houden - met name in onze hoofdstad, Amsterdam. Maar wees niet ongerust: dit was ook al zo in 1774. De staat New York liet toen als enige verstek gaan bij een wetsvoorstel om voortaan de Britse handel te boycotten. Hiermee betoonde New York zich dus een stuk britsgezinder dan de rest van de Verenigde Staten.
Echter: een jaar later brak de Onafhankelijkheidsoorlog alsnog uit, met uiteindelijk een klinkende Amerikaanse overwinning. De huidige EU-gezindheid van onze culturele elite is dus geenszins doorslaggevend.
---------------------------------------
Marit Elechan draagt graag bij aan een omgeving waar het vrije woord voorop staat. Baruch Spinoza schreef hierover: 'Iedereen moet vrij zijn om zelf de basis van zijn overtuiging te kiezen. En dit geloof moet enkel worden beoordeeld op de vruchten die het voortbrengt.'
NieuwRechts
0 reacties :
Een reactie posten