Van een onzer correspondenten.

Het is een wrede paradox, een rapport dat de ondergang van de aarde voorspelt, maar te laat komt om het nog zelf mee te maken.

Het volgende IPCC-rapport staat gepland voor 2028 en een groep wetenschappers vraagt zich bezorgd af of dat publicatiejaar niet kan worden vervroegd. Het publicatiejaar zou te laat zijn voor koerscorrectie ‘in dit kritieke decennium’ om de klimaatdoelen van Parijs te halen. Corinne Le Quéré, klimaatwetenschapper aan de University of East Anglia:

‘Het IPCC komt en gaat dan zes, zeven jaar weg en komt dan terug … dat is niet nuttig.’

Nu de wetenschappelijke literatuur ‘explodeert’, zei ze, heeft het IPCC een rol te spelen om ‘die kennislacune tot 2028 te vullen’.

Groot probleem is dat de klimatologie geen vrije dagen kent. Gemiddeld worden er elke dag, ook in het weekend en tijdens feestdagen, 10 papers gepubliceerd over de interactie tussen klimaatverandering en regenval en 2 papers per dag over de implicaties voor natuurbranden. Alleen ‘machine-learning’, computersystemen die deze karrevrachten rapporten ‘lezen’, kan dit wetenschappelijke supertransport nog in goede banen leiden.

Het IPCC zou niet elk jaar een volledig rapport hoeven af te leveren om vaart te maken, maar een stand van zaken publiceren. Hoewel sommige gevestigde klimaatindicatoren, zoals het koolstofbudget, al jaarlijks door wetenschappers worden bijgewerkt, is het proces om dit te doen ‘chaotisch’ en krijgt het ook minder media-aandacht dan het IPCC, aldus de onderzoekster.

Als intergouvernementeel orgaan zou het IPCC een mandaat van de lidstaten nodig hebben om jaarverslagen op te stellen en die wereldkundig te maken.

Le Quéré en gelijkgestemde wetenschappers onderzoeken of een land het voorstel zou kunnen sponsoren tijdens de komende klimaattop in Egypte, in november of op de algemene vergadering van de VN. Maar ze gaf toe dat dit allemaal nog erg prematuur is.

***

Bron hier.

***