De “Great Reset” komt, maar anders dan Klaus Schwab zich deze voorstelt
(Vertaling: E.J. Bron)
Langzaam begint het tot de oorlogshysterici door te dringen dat de Oekraïense troepen niet opgewassen zijn tegen de Russische bestorming. De redenen hiervoor liggen voor de hand:
Het Russische leger beschikt over de totale controle van het luchtruim en heeft op de grond superieure vuurkracht. De Oekraïense troepen wachten om velerlei redenen daarentegen tevergeefs op de ondersteuning van Europa en Amerika. De belangrijkste reden zouden echter wel eens de lange aanvoerlijen kunnen zijn, die door de Russische luchtmacht systematisch worden onderbroken. De aangevoerde wapens kunnen dan gewoon op de grond vernietigd worden, voordat ze worden ingezet. Ook de veelgeprezen moraal van de Oekraïense troepen erodeert zienderogen.
Daarom is het te verwachten dat het Oekraïense front op zeker moment binnen enkele weken gewoon instort. Poetin kan de Oekraïne dan zover bijknippen, dat het land zelfs als NAVO-lid geen bedreiging meer voor Rusland vormt. Een neutraliteitsoplossing is voor Rusland ook niet meer acceptabel, nadat Finland en Zweden op dit moment laten zien hoe gemakkelijk men de neutraliteitsstatus van zich afschudt.
De NAVO zou kunnen proberen het tij voor de Oekraïne nog een keer door escalatie te keren, bijvoorbeeld door de implementatie van een vliegverbod zone boven de Oekraïne, wat echter weinig succes belooft en vooral gevaarlijk is.
In de VS is een kentering bij de ondersteuning van de Oekraïne herkenbaar
Daarom ontstaat er al aarzelend een beweging die niet onvoorwaardelijk het standpunt van de Oekraïne ondersteunt. Deze kentering is op dit moment herkenbaar in de VS, de EU zal nog enige tijd nodig hebben om de realiteiten in te zien:
In een opmerkelijke stellingname dringt een van de meest invloedrijke Amerikaanse kranten aan op koerscorrecties van het Westen in de Oekraïne-oorlog – met potentieel vertrekkende effecten op Berlijn en Brussel. De VS zouden niet in een lang durende, “omvattende oorlog met Rusland” getrokken mogen worden, verlangt de redactie van de “New York Times” (hier).
Het risico van een oncontroleerbare escalatie zou groot zijn; ook zou het oorlogsenthousiame in de Amerikaanse bevolking met het oog op de aanhoudende inflatie en de dramatisch gestegen energieprijzen, vooral die van benzine, niet lang duren. Bovendien onttrekt de Oekraïne-oorlog belangrijke krachten van de machtsstrijd tegen China. De “New York Times” keert zich tegen uitspraken zoals de aankondiging van de woordvoerster van het Huis van Afgevaardigden, Nancy Pelosi, dat de VS de Oekraïne “tot de overwinning” zouden ondersteunen. Zulke uitlatingen zijn ook gebezigd door politici in Berlijn en Brussel – bijvoorbeeld door de voorzitster van de Europese Commissie, Ursula von der Leyen, die verklaarde te wensen “dat de Oekraïne deze oorlog wint”, of de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, Annalena Baerbock, die verklaarde dat men “Rusland zou willen ruïneren”.
Einde van de oorlog zou een ingrijpende verandering kunnen betekenen
Men kan er dus getroost van uitgaan dat Poetin succes zal hebben in de Oekraïne, wat voor het Westen, maar in het bijzonder voor de VS een zware nederlaag betekent. Deze nederlaag zal in de hele wereld een ingrijpende verandering inleiden. In het Oekraïne-conflict gaat het alleen maar oppervlakkig bekeken om een Russisch-Oekraïens conflict. Globaal bekeken, gaat het om twee verschillende wereldbeschouwingen: de ene wereldbeschouwing, de Amerikaanse, is een unipolaire wereldbeschouwing, waarin de exceptionele supermacht VS de regels aangeeft, volgens welke de hele wereld dient te functioneren. Dat doet wat denken aan de Pax Romana, dat in de Oudheid niet volledig kon worden ingevoerd. De unipolaire wereldbeschouwing dwingt de supermacht zijn invloed constant uit te breiden, wat echter natuurlijk op grenzen stuit, zoals we nu zien in de Oekraïne.
Ook het oude Rome stuitte op onoverkomelijke grenzen en deed daardoor alles wat mogelijk was, wat uiteindelijk zijn ondergang inleidde. De unipolaire wereldbeschouwing dwingt de supermacht om elke potentiële concurrentie preventief te omheinen en te bestrijden. Voor de VS is alleen al het pure bestaan van een zwaarbewapende staat, die bovendien atomair bewapend is, een bedreiging voor zijn status als enige supermacht. Om Rusland preventief op zijn nummer te zetten, is voor de VS de controle van de Oekraïne absoluut noodzakelijk, zoals dat destijds door Zbigniew Brzeziński in zijn boek “The Grand Chessboard” betoogd werd. Als deze inspanningen van de VS mislukken, dan is de status van de VS als exceptionele macht niet meer te handhaven.
Voor de VS dreigt ook economisch betekenisverlies
De tweede wereldbeschouwing is een multipolaire wereldbeschouwing, waarin verschillende machtspolen onder elkaar een evenwicht in belangen moeten zoeken. Dit verklaart ook waarom de Oekraïne alleen door de VS en hun vazallen ondersteund wordt. Uiteindelijk zal een Russische overwinning alleen door een verschuiving van de wereldwijde machtsconstructie mogelijk worden. Alleen daardoor zijn ook de westelijke sancties tegen Rusland uiteindelijk ineffectief. De VS en hun poedel, de EU, zullen zich aan deze nieuwe algemene omstandigheden moeten aanpassen. Dit betekent bijvoorbeeld dat men niet langer kan geld drukken (dus cijfers in een computer ingeven), waarvoor wie dan ook de goederen moet leveren. Deze verandering zal zowel voor de VS als voor de EU bijzonder pijnlijk zijn, omdat het tot nu toe zonder enige dekking gedrukte geld op een bepaald moment naar de VS, maar ook naar Europa zal terugstromen en een hyperinflatie zal veroorzaken. Het verlies van de status van supermacht zal voor de VS ook gepaard gaan met een economisch betekenisverlies. De “Great Reset” komt, maar anders dan Klaus Schwab zich deze voorstelt.
Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)
0 reacties :
Een reactie posten