We zwemmen in een oceaan van leugens en desinformatie,....
“Het conformisme van de huidige tijdgeest is democratische samenlevingen onwaardig”
(Door: Alfred de Zayas – Vertaling: E.J. Bron)
“Fake News” en “Post-Truth” zijn populaire woordcreaties – maar ze maken eigenlijk al heel lang deel uit van het politieke landschap. We hebben geleerd om te leven met vervalste nieuwsberichten, vervalste verhalen en foute wetten. We zwemmen in een oceaan van leugens en desinformatie, het lukt ons echter op de een of andere manier nooit om te ontsnappen aan de economische en politieke haaien om ons heen.
Veel zorgwekkender lijkt het fenomeen dat er “reële feiten” bestaan, die onze aandacht zouden verdienen, die dringend handelen noodzakelijk zouden maken, maar die door onze politici en media als niet bestaand of marginaal worden beschouwd. Daaronder vallen zulke belangrijke thema´s zoals exorbitante militaire uitgaven, verdraaide staatsbegrotingen, xenofobe ophitsing tot oorlog, structureel geweld, militaire agressies, eenzijdige gedwongen maatregelen, financiële blokkades, de toelating van media, duidelijk onrechtvaardige wetten, de corruptie van de “rechtsstaat” door juridisch bedrog en “rechtsoorlog”, het binnendringen van geheime diensten in openbare instellingen, het “verdraaien” van mensenrechten, het gevangen zetten van informanten zoals Julian Assange, onterechte belastingdruk, belasting oases, belastingontduiking, omkoping van ondernemers, economische uitbuiting, ecoside, extreme armoede, door mensen gemaakte hongersnoden, sociale buitensluiting en nog veel meer.
Laten we ons eens afvragen waarom deze feiten door politici en media in gelijke mate geïgnoreerd of gebagatelliseerd worden. Waarom worden deze “ongemakkelijke” feiten opzijgeschoven alsof ze maar bijzaak zouden zijn of alsof ze helemaal niet zouden bestaan? Zonder twijfel zorgen deze feiten voor gevolgen op de korte, middellange en lange termijn, zorgen voor of vereeuwigen onbalans en verbreiden een vaag, destabiliserend gevoel van incoherentie en cognitieve tegenstrijdigheden.
“Feiten zonder gevolgen” vormt een categorie met een eigen betekenis: zulke feiten kunnen op internet voorhanden, beschikbaar of algemeen bekend zijn – maar alleen onder de stilzwijgende voorwaarde dat daarover geen echt debat gevoerd zou worden en geen concrete maatregelen over genomen zouden worden. Het is erger dan een samenzwering van het zwijgen – het is een samenzwering van de onverantwoordelijkheid.
Boeken zonder gevolgen
Er bestaan ook “Boeken zonder gevolgen”, boeken zonder dringende en dwingende consequenties. Terwijl enkele snertboeken zoals Francis Fukuyama´s “Het einde van de geschiedenis en de laatste mens” enorm veel aandacht kregen, worden uiterst relevante en uitdagende boeken, zoals van Noam Chomsky, John Maersheimer, Stephen Kinzer, William Blum, Jeffrey Sachs, Nils Melzer of president Jimmy Carter weliswaar door gerenommeerde uitgeverijen gepubliceerd, maar zonder echt effect. Dit zou men na de publicaties van Chomsky´s “De consensusfabriek”, Kinzer´s “Omwenteling”, Sachs´ “Het einde van de armoede”, Melzer´s “Julian Assange – verhaal van een vervolging”, Carter´s “Onze bedreigde waarden” of Mearsheimer´s “De tragedie van de grootmacht-politiek” hebben mogen verwachten: niet alleen maar hoffelijke academische debatten gevolgd door wetenschappelijke conferenties, maar echte democratische discussies in evenementenhallen, de dagbladen, op internet en in alle media. Politiek werden deze en andere noodzakelijke boeken met zwijgen begroet. Ze hadden het potentieel om het volkerenrecht en de mensenrechten te bevorderen, en exact daarom werden zij het slachtoffer van “onvriendelijke verwaarlozing”.
Zware misdaden door onze regeringen
De feiten liggen er en kunnen in officiële documenten en op internet ingezien worden. We weten dat er zware misdaden begaan werden en door onze regeringen begaan werden. We zouden in staat moeten zijn dit uit te schreeuwen, “niet in onze naam”, maar de massamedia weigeren de problemen aan te spreken en dissidenten worden vaak alleen maar geïgnoreerd of belachelijk gemaakt. We weten dat de regering van de Verenigde Staten de ene na de andere regering in heel Latijns-Amerika en de wereld ten val gebracht heeft, dat de CIA landen in Europa en in het Midden-Oosten gedestabiliseerd en staatsgrepen gefinancierd heeft. We weten wat Assange en Snowden ontmaskerden, maar er bestaat een stilzwijgende overeenkomst in de media zich nie tin te laten met deze feiten, maar ons af te leiden met de demonisering van onze geopolitieke rivalen of met andere “comfortabele feiten”.
Compleet verdraaide weergave van de oorlog in de Oekraïne
Wanneer belangrijke feiten en publicaties bewust worden weggehouden van het politieke narratief, dan wordt de kern van de democratie ondermijnd. We zien dit in de compleet verdraaide weergave van de actuele oorlog in de Oekraïne. Zo´n manipulatie van de publieke opinie is enorm gevaarlijk, want de desinformatie en onderdrukking van een echt debat kan ons direct in de Derde Wereldoorlog en een nucleaire Apocalyps leiden. President Carter maakte geen grap, toen hij zei dat de VS “de oorlogszuchtige natie in de wereldgeschiedenis” zou zijn.
Deze a-normale toestand veroorzaakt geheel natuurlijk “samenzweringstheorieën”, omdat, zoals Spinoza al schreef in zijn “Ethiek”, “de natuur een vacuüm veracht”. Wanneer aan mensen de waarheid wordt onthouden, wanneer ze geen toegang tot informatie krijgen, beginnen ze geheel natuurlijk hypothesen te formuleren. Geen wonder, wanneer elites feiten ignoreren en onderdrukken, wordt dit vacuüm vaak door nog niet geheel rijpe populisten en idioten gevuld.
Het fenomeen van de selectieve verontwaardiging en rechtstoepassing à la carte ondermijnt voorspelbaar het heerschappij systeem en doet samenlevingen het geloof in de rechtsstaat of in ieder geval in het “establishment” verliezen. De poging om “Fake News” met censuur en een wetgeving tegen “hatespeech” tegen te gaan, is tevergeefs. Ze zal er alleen maar toe leiden de discussies naar de achtergrond te schuiven en een sfeer van terreur en van angst te verbreiden. Het zal onze samenlevingen meer en meer in het totalitarisme drijven, wat Orwell voorspelde, maar probeerde af te wenden.
Een frontale aanval op het recht op informatie
Daartegen is een eenvoudiger toegang tot alle ter zake dienende informatie en pluralistische opvattingen nodig met een open debat – en niet minder! Het internet moet vrij blijven van politieke controle – noch door de staat noch door de private sector. De officiële censuur van RT en Sputnik, de censuur van de private sector door Twitter, Facebook, YouTube vormen een frontale aanval op het recht van iedereen op informatie, zoals dit in Artikel 19 van het internationaal akkoord voor burgerlijke en politieke rechten is vastgelegd. Iedereen zou zichzelf een oordeel moeten kunnen vormen. Alleen zo kunnen samenlevingen democratische rechten en plichten zinvol waarnemen. Censuur is een aanval op de democratie.
Er mogen geen “filters” zijn om de waarheid van de digitale uitwisseling te testen. De enige legitieme controles zijn die ter onderdrukking van pornografie, ophitsing tot oorlog, aanzetten tot geweld, chantage en ander bedrog. In democratische samenlevingen mogen geen filters worden gebruikt, die feiteninformatie onderdrukken, die de mainstream media bewust negeren of alternatief interpreteren.
Een cultuur van het geciviliseerde verschil van mening
Wat we nodig hebben, is een “cultuur van het geciviliseerde verschil van mening” – waarin een ieder zijn mening kan uiten zonder op de carrièredood en sociale uitstoting te hoeven rekenen. We moeten het recht om het verkeerd te kunnen zien bevestigen – want alleen als we de mogelijkheid om ons te vergissen behouden, blijven we onafhankelijk. Artistieke, wetenschappelijke, sociologische vooruitgang hangt af van de vrijheid om hypothesen, verschillende modellen en verschillende perspectieven zonder meer aan te nemen – die vaak juist kunnen zijn en vaak niet. Maar een mislukte hypothese mag nooit gecriminaliseerd worden. Het alternatief luidt: stagnatie van toelatingen, robotiseren en een Orwelliaanse dystopie. Het conformisme van de huidige tijdgeest is democratische samenlevingen onwaardig. Het is aan ons om het recht op informatie en het recht op tegenspraak te verdedigen. Dát is de vrijheid die we dringend nodig hebben. Dat is het soort van democratie dat we moeten opeisen van onze staatsleidingen.
(Alfred de Zayas is professor in de rechten aan de school voor diplomatie in Genève. Hij was van 2012 tot 2018 onafhankelijk expert van de VN voor internationale orde. Hij is schrijver van talrijke boeken, waaronder “Building a Just World Order” uit 2021.)
Bron:
unser-mitteleuropa.com
Door: Alfred de Zayas
Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
0 reacties :
Een reactie posten