Zonder het toe te geven, zijn we al bekeerd tot het transhumanisme
18-11-2021
Transhumanisme en werelddictatuur: Het Economisch Wereldforum maakt geen geheim van zijn visies. Mens zijn en de mensheid hinderen op de weg naar de Nieuwe Wereld Orde – en moeten daarom worden geëlimineerd. Transhumanisme is het eindpunt van ontketende moderniteit. Nadat zijn ideologische motor, het liberalisme, alle vroegere vormen van godsdienst, staat, volk, gezin en geslacht heeft opgeblazen, is het nu bezig onze soort zelf te vernietigen, schrijft Thierry Meyssan.
De wereld verandert heel snel. Tijdens de Covid epidemie, was het geld geconcentreerd in een paar handen. De nieuwe oligarchen zijn transhumanisten. Zonder het te beseffen, hebben wij hun ideologie reeds aanvaard en beginnen wij het in praktijk te brengen. De westerse artsen hebben de behandeling van deze ziekte opgegeven, en wij vinden het vanzelfsprekend dat wij al onze eieren in de mand van Messenger RNA leggen. Ook al kan deze strategie fataal zijn. Zo denken we nu al.
De lockdown die is opgelegd als politieke reactie op Covid-19 heeft geleid tot een wereldwijde herverdeling van de rijkdom ten gunste van een paar internetspelers (Microsoft, Alphabet…). Tegelijkertijd werden de beleggingsfondsen (Vanguard, Blackrock…), die reeds astronomische bedragen beheerden en hun belangen aan de staten konden opleggen, eigendom van enkele families. Er gaapt nu een stratosferische kloof tussen de rijkdom van sommige supermiljardairs en die van de bevolking.
De middenklasse, die sinds de ineenstorting van de USSR en het begin van de economische mondialisering langzaam aan het afbrokkelen is, is geleidelijk aan het verdwijnen. In de praktijk zijn democratische systemen niet langer bestand tegen deze plotselinge en gigantische welvaartsverschillen.
Zoals altijd in tijden van politieke systeemverandering, legt de sociale klasse die naar macht streeft haar standpunt op. Hier transhumanisme. Het idee dat wetenschappelijke vooruitgang een transformatie van de menselijke biologie mogelijk zal maken tot het punt waarop de dood wordt overwonnen. Bijna alle vijftig rijkste mensen ter wereld lijken deze fantasie aan te hangen. Voor haar zal technologie veel mannen vervangen, net zoals wetenschap bijgeloof heeft vervangen.
Om hun nieuwe Doxa op te leggen, beginnen deze superrijken te beheersen wat we denken en ons te dwingen te handelen volgens deze nieuwe ideologie. Het meest recente fenomeen is juist onze reactie op de Covid-19 pandemie. Historisch gezien probeerden artsen in alle voorgaande epidemieën zonder uitzondering de zieken te behandelen. Het was de oude wereld. In de nieuwe transhumanistische wereld mag niemand worden behandeld, iedereen moet worden beschermd met een nieuwe technologie, messenger RNA. De meeste ontwikkelde staten verbieden hun artsen om hun patiënten te behandelen en hun apothekers om geneesmiddelen te verkopen die hen zouden kunnen helpen (hydroxychloroquine, ivermectine, enz.). Een toonaangevend medisch tijdschrift, The Lancet, publiceerde zelfs een artikel waarin werd beweerd dat een oud medicijn dat door miljoenen mensen werd gebruikt, Covid-patiënten doodde die het gebruikten. De reuzen van het internet censureren de accounts die het aanprijzen. Alles moet worden gedaan zodat messenger-RNA de enige echte optie wordt.
Ik ben geen dokter. Ik ken de waarde van deze verschillende producten niet. Ik ben gewoon een man die observeert hoe je een debat beëindigt voor het begonnen is. Ik meng me niet in het wetenschappelijke debat, maar ik observeer wel het einde van het debat.
De zaak van boodschapper-RNA tegen artsen is echter nog niet voorbij. President Joe Biden heeft op 22 september 2021 een virtuele algemene topconferentie gehouden voor de distributie van 500 miljoen doses boodschapper-RNA. Tot ieders verrassing boycotten de staten die geacht werden dit geschenk te ontvangen, deze top. Zij geloven niet dat boodschapper-RNA voor hen een oplossing is.
Om ze te begrijpen, hoeft men alleen maar een rekenmachine te raadplegen: De staten die alles inzetten op boodschapper-RNA hadden 20 tot 25 maal meer sterfgevallen per miljoen inwoners dan de staten die medische zorg goedkeurden. Transhumanisme fascineert ons, al was het maar omdat we geen vragen stellen over het verbieden van covid behandelingen. Maar het heeft niet dezelfde invloed buiten het Westen.
Propaganda
De geschiedenis heeft ons geleerd dat, om een nieuw regime op te leggen, je de mensen moet doen instemmen met een nieuwe ideologie. Als zij het eenmaal eens zijn, wordt het heel moeilijk voor hen om terug te krabbelen. Het spel is gespeeld. Dit heet propaganda. Dit is niet bedoeld om het discours te controleren, maar om het te gebruiken om gedrag te veranderen.
Aangezien wij allen hebben afgezien van de behandeling van de covid ziekte, hebben wij allen het boodschapper RNA en nu het vaccinatiepaspoort. Wij zijn rijp voor de intrede in dit nieuwe regime. Het is absurd om het een “dictatuur” te noemen; een begrip uit de oude wereld. We weten nog niet wat dit nieuwe regime zal zijn, maar we zijn het al aan het opbouwen.
Staten worden bedreigd door de hierboven genoemde superrijken, die meestal veel machtiger zijn dan zijzelf. Dit komt doordat de staten voornamelijk vaste lasten hebben en slechts een zeer kleine financiële speelruimte. De nieuwe, superrijken daarentegen, kunnen hun investeringen hier terugtrekken en ze daar op elk moment inzetten. Slechts zeer weinig staatsinvesteringsfondsen kunnen met hen concurreren en dus nog onafhankelijk van hen zijn.
De corporate media
Het is met grote voortvarendheid dat de corporate media in dienst van dit project zijn getreden. Lange tijd, maar vooral sinds het einde van de Koude Oorlog, heeft de journalistiek zichzelf gedefinieerd als een streven naar “objectiviteit”, ook al weten we dat dit onmogelijk is.
In de rechtbank, wordt getuigen niet gevraagd om “objectief” te zijn. Maar ze worden gevraagd “de waarheid te vertellen, de hele waarheid en niets dan de waarheid”. Wij weten dat iedereen slechts een deel van de waarheid heeft waargenomen volgens zijn eigen gezichtspunt. Bijvoorbeeld, bij een ongeval waarbij een voetganger en een auto betrokken zijn, geven de meeste voetgangers de voetganger gelijk, terwijl de meeste automobilisten getuigen dat de auto in het recht stond. Alleen de som van de verklaringen onthult wat er gebeurd is.
De eerste reactie van de corporate media op de toevloed van nieuwe spelers in hun vakgebied (blogs en sociale netwerken) was om hen te diskwalificeren: ‘Deze mensen zijn ontroerend, maar ze zijn niet opgeleid genoeg om met ons te vergelijken’. Beroepsjournalisten hebben een verschil gecreëerd tussen vrijheid van meningsuiting (voor iedereen) en persvrijheid (alleen voor hen). Geleidelijk aan hebben zij zich gedragen als schoolmeesters die als enigen in staat zijn goede en slechte cijfers te geven aan hen die trachten te doen wat zij zelf doen. Daartoe stelden zij zich voor hun beweringen te controleren (fact check) alsof hun werk vergelijkbaar was met een TV-show.
Bezorgd dat politici de kant van hun kiezers kozen in plaats van die van de superrijken, breidden de corporate media de fact-checking uit tot hun politieke gasten. Er zijn talloze programma’s waarin een leider door de redactie op zijn feiten wordt gecontroleerd. Het politieke discours, dat een analyse moet zijn van de problemen van de samenleving en hoe deze op te lossen, wordt gereduceerd tot reeksen cijfers die verifieerbaar zijn in statistische jaarboeken.
De corporate media maakten eerst aanspraak als de “Vierde Macht”, en vervolgens, na anderen te hebben geabsorbeerd, als de belangrijkste macht. Deze term is afkomstig van de 18e eeuwse Britse politicus en filosoof, Edmund Burke. De “Vierde Macht”, gevormd naast het geestelijke, het wereldlijke en het gemeengoed (het gewone volk). Burke trok hun legitimiteit echter niet in twijfel in naam van zijn liberaal conservatisme. Tegenwoordig beseft iedereen dat het niet op waarde is gebaseerd, maar op het geld van zijn eigenaars.
De selectie van onderwerpen die door de corporate media worden behandeld, neemt gestaag af. Zij wijkt langzaam af van analyse en richt zich nu alleen op verifieerbare gegevens. Zo presenteerden de kranten die 20 jaar geleden mijn werk in twijfel trokken het summier, om het vervolgens onmiddellijk te diskwalificeren door het te behandelen als “samenzweringstheorieën”. Vandaag durven ze mijn stellingen niet eens samen te vatten omdat ze ze niet kunnen “controleren” op feiten. Dus zijn ze tevreden om mij gewoon als “onbetrouwbaar” te classificeren. Dus tegenover jongere niet-professionele journalisten beperken de corporate media zich tot beledigingen. Als gevolg daarvan wordt de kloof tussen de twee groter.
Dit verschijnsel komt vooral tot uiting in de “gele vesten”, gewone burgers die al vóór de lockdown tegen deze sociologische ontwikkeling van de wereld protesteerden. Ik herinner me een debat op een langlopende nieuwszender waarin een parlementslid aan een deelnemer van de Gele Vesten vroeg met welke toewijzing de demonstranten tevreden zouden zijn, terwijl de vertegenwoordiger van de Gele Vesten zei: “Wij hebben geen toewijzingen nodig, wij willen een eerlijker systeem”. De corporate media verwijderden snel dergelijke mensen die, zoals deze dame, nadachten over de problemen van de samenleving en vervingen hen door anderen die concrete en onmiddellijke eisen stelden. Ze deden alles om hun denken te censureren.
Goede en slechte berichten
Een andere oplossing die door de nieuwe heersende elite wordt overwogen is de herinvoering van de Index librorum prohibitorum. In het verleden gaf de Kerk – die niet alleen een gemeenschap van gelovigen was, maar ook een politieke macht – een lijst van boeken uit die gecensureerd werden voor iedereen behalve de geestelijken. Zij wilde het volk beschermen tegen de dwalingen en leugens van de contrariërs. Het duurde maar even. Toen het verzet kwam, beroofden de gelovigen de kerk van haar politieke macht.
Dus richtten voormalige NAVO-bestuurders en ambtenaren van de regering Bush een New Yorks bedrijf op, “NewsGuard“, dat zij inhuurden om een lijst samen te stellen van onbetrouwbare websites (waaronder de onze). Of de NAVO, de Europese Unie, Bill Gates en enkele anderen hebben “CrossCheck” opgericht, waarmee onder andere de décodeurs van Le Monde worden gefinancierd. Het lijkt er echter op dat de exponentiële toename van informatiebronnen dit project heeft geruïneerd.
Een nieuwere methode bestaat erin niet langer a priori te bepalen wie betrouwbaar is, maar gewoon wat de waarheid is. De Franse president Emmanuel Macron heeft zopas een “missie tegen desinformatie en samenzwering” opgericht, waarvan de voorzitter, de socioloog Gerald Bronner, vindt dat de staat een orgaan moet oprichten om de waarheid te scheppen op basis van “wetenschappelijke consensus”. Hij acht het onaanvaardbaar dat het woord “van een universiteitsprofessor hetzelfde is als dat van een geel vest”.
Deze methode is niet nieuw. In de 17e eeuw beweerde Galileo dat de aarde om de zon draaide en niet omgekeerd. Gerald Bronner’s voorgangers weerlegden hem met verschillende passages uit de Heilige Schrift, die in die tijd werden beschouwd als de geopenbaarde bron van kennis. Toen liet de “wetenschappelijke consensus” hem veroordelen door de Kerk.
De geschiedenis van de wetenschap is vol van dit soort voorbeelden: bijna alle grote ontdekkers werden tegengewerkt door de “wetenschappelijke consensus” van hun tijd. Meestal konden hun ideeën niet zegevieren met demonstraties, maar met de dood van hun tegenstanders: de leiders van de “wetenschappelijke consensus”.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
0 reacties :
Een reactie posten