Politiek engagement schaadt het journalistieke vak. Dit blijkt weer eens uit het pamflet De houdgreep, waarin twee linkse journalisten zich erg opwinden over normale aandacht voor politici met rechtse standpunten, schrijft Gerry van der List.
Vorige eeuw, toen ik nog weleens werd geïnterviewd, kreeg ik bezoek van twee gerenommeerde verslaggevers van het tijdschrift Vrij Nederland. De weergave van het gesprek door deze Max van Weezel en Leonard Ornstein viel niet mee. Het concept-artikel stond vol kromme zinnen, feitelijke onjuistheden en taalfouten. Op een lange fax van mijn hand met alle slordigheden op rij kreeg ik als reactie vanaf de Raamgracht in Amsterdam de verontschuldigende opmerking dat door haastige spoed de nauwkeurigheid inderdaad uit het oog was verloren. Journalisten beklagen zich er geregeld over dat geïnterviewden de tekst van een vraaggesprek voor publicatie willen lezen, maar deze wens valt goed te begrijpen.
De nieuwe editie van EW bestelt u snel en eenvoudig online. Op werkdagen voor 15.00 uur besteld, morgen bij u op de mat. Wilt u losse edities van EW bestellen?
Later kwam ik Van Weezel nog af en toe tegen. Verrassend genoeg bij premières van musicals. Daar paradeerde hij rond met zijn dochter Natascha, met wie hij een innige relatie leek te onderhouden en ook nog een tijd een kleffe correspondentie in het dagblad Trouw voerde. Maar vaker was hij, met een sigaar in de mond en een stapel paperassen onder de arm, te signaleren op het Binnenhof, waar hij glunderde als een politicus hem op de schouders sloeg. Als hij een bijeenkomst voorzat, liet hij merken het heerlijk te vinden ministers en Kamerleden met de voornaam te mogen aanspreken. Zo straalde de macht toch een beetje op hem af.
Pers en politiek zijn innig verstrengeld
Het had voor de hand gelegen dat het aan de, in 2019 in het journalistieke harnas overleden, verslaggever opgedragen boek De houdgreep zou ingaan op de innige verstrengeling van pers en politiek. Een verstrengeling die ertoe leidde dat Van Weezel als columnist niet zo goed uit de verf kwam. Wie politici te vriend wil houden om Haagse informatiestromen niet te verstoren, ziet zijn pen vanzelf minder scherp worden.
Maar dochter Natascha en haar moeder Anet Bleich richten zich in De houdgreep op een ander vermeend probleem, namelijk de overdadige aandacht die media zouden besteden aan het verfoeilijke ‘populistisch rechts’. De auteurs winden zich in hun, in opdracht van het perscentrum Nieuwspoort geschreven, pamflet enorm op over de belangstelling van journalisten voor politici die bezwaren koesteren tegen de massa-immigratie en Europese integratie en die de belangen van het eigen volk het zwaarst willen laten wegen.
Lees dit omslagverhaal terug: Hoe mateloze eigenwaan van Baudet Forum liet imploderen
Media hebben Thierry Baudet heel kritisch gevolgd
Toch is die interesse journalistiek verklaarbaar. Kijk naar Thierry Baudet. De voorman van Forum voor Democratie is een aantrekkelijke, welbespraakte jongeman die beschikt over een grote belezenheid, boeken publiceert en een tegendraads conservatief geluid laat horen. Hij slaagde erin een enthousiaste jongerenbeweging van de grond te krijgen en wist zijn partij bij de verkiezingen van de Provinciale Staten zelfs de grootste van het land te maken. Daarna brak enorme heibel uit. Nogal logisch dat de media daarover uitvoerig berichtten.
Dat de door hen louter negatief beschreven Baudet de media in een ‘houdgreep’ houdt, weten Bleich en Van Weezel volstrekt niet aannemelijk te maken. NRC Handelsblad, in het bijzonder de politiek commentator, lijkt het zwart maken van de voormalige columnist zelfs tot missie te hebben verheven. Hierdoor zullen lezers van de krant nauwelijks snappen waarom Forum bij een fors deel van het electoraat zo aansloeg. Maar ook andere media hebben de partij zeer kritisch gevolgd en de uitglijders van de leiding – terecht – in beeld gebracht.
Nieuwspoort moet zich schamen voor De houdgreep
Toen Hans Janmaat zich vier decennia geleden probeerde te ontpoppen als spreekbuis van rechtse nationalisten, trof hij een schuimbekkende Max van Weezel op zijn pad. De journalist gedroeg zich in een interview als een soort grootinquisiteur en schreeuwde tegen de leider van de Centrumpartij dat deze een racist was. Zijn dochter meende zich later in dezelfde geest als hoeder van de beschaving te moeten opstellen door in een column in Het Parool het FVD-Kamerlid Pepijn van Houwelingen woorden over Jodenvervolging in de mond te leggen die hij nooit had uitgesproken.
De Houdgreep is vooral een vertoon van linkse vooringenomenheid, waarvoor Nieuwspoort zich dient te schamen
Gelukkig beseffen veel journalisten tegenwoordig dat dergelijk politiek engagement hun vak schade toebrengt. Zij zullen ook inzien dat De houdgreep vooral een vertoon is van linkse vooringenomenheid, waarvoor perscentrum Nieuwspoort zich dient te schamen.
ELSEVIER
0 reacties :
Een reactie posten