LONGREAD – Uit existentiële angst gaven we ruim baan aan het hyperkapitalistische allesverterende communistisch systeem dat op ons afraast.
21-10-2021
De uitgeroepen coronapandemie is niet de grootste zorg voor onze samenleving. Het wordt alleen door velen zo ervaren omdat het dagelijks op die wijze door media, politiek en nu ook bedrijven aan ons wordt opgedrongen.
Toeslagenaffaire
De toeslagenaffaire ettert al bijna 18 jaar door de Nederlandse samenleving heen. Het aantal uithuisplaatsingen van toeslagenaffairekinderen ligt bijna 40 procent hoger dan gemiddeld. Op basis daarvan zijn minstens 300 á 350 van deze kinderen van de 1.115 onterecht uithuisgeplaatst. Denkbaar nog veel meer, gezien een werkende ouder veel meer garantie biedt op een stabiele financiële gezinssituatie, waardoor de kans op stress bij ouders veelal minder groot is en er daarmee minder kans op spanningen binnen het gezin zijn. Jaarlijks is circa 1 op 100 kinderen uithuisgeplaatst en dat gemiddelde lijkt alleen maar toe te nemen. Van alle jeugdigen tot 23 jaar maakt 1 op de 10 gebruik van enige vorm van jeugdzorg en dat lijken we normaal te vinden.
Mijnbouwschade
Op 26 december 1986 vond de eerste aardbeving plaats in Assen. Sindsdien davert de provincie Groningen en omgeving met regelmaat op haar grondvesten en is voor een schadeloosstellingsconstructie gekozen waarbij de gedupeerden die net buiten de aardbevingscontour vallen het zelf mogen uitzoeken. Voor de gedupeerden binnen de contour voelt het als roulette. En voor elke euro die wel wordt uitgekeerd aan schadevergoeding gaat daarbovenop 56 eurocent aan uitvoeringskosten in rook op. Maar Nederland is bij uitstek ook een mijnbouwland waar steenkool werd gewonnen en onder andere olie, gas en zout nog steeds worden gedolven. Alsook ‘duurzame’ geothermie kan schade aan huizen berokkenen. Ondanks er nu een Commissie Mijnbouwschade is waar alle vermoedens van mijnbouwschade gemeld kunnen worden, blijven vele schades onvergoed.
Waar haalt de overheid de illusie vandaan om te denken voor alle 17,5 miljoen mensen goed te kunnen doen, terwijl het voor ouders al moeilijk genoeg is om hun kinderen op een goede manier te begeleiden naar volwassenheid? Is het niet reëeler om werk weer te laten lonen door een minimale vlaktaks op loon, zodat mensen genoeg overhouden om de risico’s van het leven zelf op te vangen? Dat scheelt een heleboel overheadkosten en biedt veel meer ruimte om er voor de kleine groep mensen te zijn die het echt niet alleen redden. Daarmee geef je als overheid eigenaarschap terug en een boost aan zelfvertrouwen bij mensen, doordat ze weer mogen ervaren dat ze genoeg verdienen om te leven en ook in oplossingen te denken. Dat alles maakt de bevolking weerbaarder en daarmee ook innovatiever om misschien wel juist een positieve voorbeeldfunctie te bekleden op wereldschaal.
Woningnood
Er zijn minstens 40.000 daklozen in Nederland. De woningnood is hoog ten gevolge van de groei van eenpersoonshuishoudens om uiteenlopende redenen, jarenlang bewust bouwverbod in bepaalde gemeenten onder het mom van ‘krimpgemeente’ door vergrijzing, bewust beleid vanuit de Rijksoverheid onder verantwoordelijkheid van minister Blok destijds om buitenlandse investeerders aan te trekken om vastgoed op te kopen, een rammelend ondoordacht migratiebeleid en bovenal een overheid die met haar woonbeleid constant achter de feiten aanloopt, vanwege een tergend langzame stroperigere besluitvorming op alle beleidsterreinen, die al heel lang de hoogtechnologische globalistische samenleving niet meer kan bijbenen.
Criminalisering bevolking
Problemen worden door ambtenarij gezocht en daarmee gevonden, dan wel gecreëerd, omdat er voor elk beleidsterrein wel een ambtenaar is, die elke dag wel iets te doen moet hebben. Zo worden problemen tot leven geroepen die er helemaal niet zijn, nieuwe subbeleidsterreinen verzonnen met weer een nieuwe ambtenaar en bijbehorende wet- en regelgeving waardoor niet alleen de bevolking het overzicht verliest, maar ook de overheid zelf. Die dan weer nieuwe regels verzint in een poging de mist op te lossen. Zo is in alle regelzucht de meerderheid van de bevolking gereduceerd tot grootste criminelen, waardoor politie en opsporingsdiensten zo druk bezig zijn met schimmen najagen, dat Nederland is verworden tot een vrijhaven voor echte zware criminelen. Om die aan te pakken, rest echter niet genoeg capaciteit, omdat ‘burgertje pesten’, ze in hun privésituatie intimideren of op zondag ze in mekaar slaan omdat ze vreedzaam opkomen voor hun grondrechten tot prioriteit nummer 1 is verheven. Een heel deel van die ellende zou al verholpen kunnen worden als beleidsambtenaren zich richten op integraal beleid, waardoor met een oplossing op het ene beleidsterrein, niet langer een probleem op een ander terrein ontstaat. Dat vraagt om ambtenaren met een brede en diepgaande kennis van zaken en een stevig netwerk. Deze zijn dun bezaaid, maar ze bestaan wel!
Failliet zorgsysteem
Bovenop dat alles hoeven mensen ook geen adequate kwalitatieve zorg meer te verwachten, want van het zorgpersoneel dat voorbije jaren niet wegbezuinigd is, besteden zij (zoals in alle sectoren) meer tijd aan regelzucht en bureaucratie, dan dat er nog handen aan het bed overblijven. Steeds minder zorg, tegen een steeds hogere verplichte kostprijs ookal neem je jaren geen zorg af. Maar de overheid blijft haar incompetentie afwentelen op de bevolking. Over een maand wordt viroloog Marion Koopmans op pad gestuurd om een advies op te stellen met maatregelen die toepasbaar zijn bij vele andere infectieziekten naast corona: doorgeslagen risicomanagement, waardoor we binnenkort enkel nog van ‘vrijheid’ mogen genieten in de zomervakantie?!
Beschaving?
Zo is het coronavaccin hooguit een zeer tijdelijke remedie vanwege mutaties, met onbekende risico’s op lange termijn. Niet alleen onbekend voor het individu, maar ook voor de samenleving, gezien het merendeel van de bevolking is gevaccineerd. Het vaccin, een medische handeling die de publieke opinie ook tracht te verplichten aan mensen die compleet gezond zijn! Wie had 2 jaar geleden gedacht dat we in Nederland ons tot dat niveau zouden verlagen? Zelfs kinderen vanaf 5 jaar dreigen ook in Nederland geofferd te gaan worden voor de schijnzekerheid dat opa en oma dan gered zouden worden. Ze hebben de gemiddelde levensverwachting reeds bereikt. Hoelang denk je dat mensen dan nog leven? Tegen sterfte door ouderdom helpt geen vaccin, maar beschadigt mogelijk jongere generaties levenslang! Of is het een kinderoffer om het falen van de Nederlandse overheid te verdoezelen? Als kinderrechten er niet langer toe doen, hoeveel beschaving rest ons dan nog?
Goedgebekte drammers
De spanningen die het falend overheidsbeleid teweegbrengen, worden als eerste gevoeld in achterstandswijken, waar je de druk tussen mensen voelt oplopen. Terwijl de ‘opper’klasse deugend de barmhartige Samaritaan wil uithangen, worden de schrijnende consequenties afgewenteld op zij die al kwetsbaar zijn. Volgens de ‘oppers’ zijn voedselbanken een teken van beschaving, terwijl het eigenlijk het resultaat is van armoe. In hun ‘woke’roes wijzen ze compleet misplaatst naar wat er zogenaamd allemaal aan de ander schort, totdat je deugend Nederland zelf de gevolgen laat ervaren van hun hypocrisie. Dan is het land te klein! Burgerparticipatie bracht vooral meer spreekrecht voor dit ‘goedgebekt drammerig’ Nederland en marginaliseerde zij die het al moeilijk hadden en de stilzwijgende massa nog meer.
Succesvolste marketingcampagne ooit!
Existentiële angstmarketing op het gebied van klimaat, stikstof en virussen kreeg in dit land ruim baan en daarmee ook de de ‘duurzame’ op de samenleving parasiterende leugenfabriek die klimaat en milieu juist verder uitholt, de voedingsindustrie met haar ‘ultrabewerkte nepvleeshap’ die Timmermans iedereen over enige tijd verplicht en ongevraagd de strot door wil duwen en juist de boer de nek omdraait ten voordele van de torenhoge voedselflats. Straks zijn we verbaasd dat we in elkaar zakken omdat ons lichaam niet meer gevoed, hooguit gevuld wordt. Essentiële mineralen en spoorelementen voor een gezond lichaam, nooit van gehoord?! We zijn getuige van de meest succesvolle marketingcampagne die ooit vertoond is, gedreven op existentiële angst. Vertel dag in dag uit dat we eraan gaan en de meeste mensen eten uit je hand in de hoop dat ze tot de overlevenden mogen behoren. De ‘inconvenient truth’ is dat mensen ten prooi zijn gevallen aan de angstporno van multinationals, die ook nog eens gesteund en gefaciliteerd wordt door overheden. Geloof je nu echt dat de wereld over tien jaar vergaat? Denk je dat zonnepanelen of windmolens ons dan gaan redden in een land van bodemdaling door mijnbouw? Hoe hoog wil je de dijken bouwen? Hoeveel leefbare ruimte denk je dan nog over te houden? Als we over 10 jaar in Nederland in levensgevaar zijn, is het enige juiste beleid nu dat de regering zou moeten voeren een volksverhuizing naar hoger gelegen gebied oftewel onderhandelen met de buren over migratie. Wat zij echter doet is via hogere belastingen de onder- en middenklasse uitknijpen als een citroen ter subsidiëring van de ‘happy few’ die al verzuipen in vermogen en die vrijheid blijheid verder stoken in hun ‘duurzame’ huizen en doorknallen in hun aso E-suv’s en -Tesla’s.
Degene die claimt dat hij zo’n exacte voorspellingen kan doen over de toekomst, beweert feitelijk goddelijk te zijn. Wat dan wel weer eens zou kunnen kloppen, maar ons bestaan op onze grondvesten laat daveren, lachen we weg als complottheorie. De meest grote onzin daarentegen, waarbij een stel exorbitant rijke bobo’s zich profileren als God slikken we als ‘zoete koek’?! We geloven in fabeltjesland waarin boeren worden weggesaneerd ten gunste van de natuur, terwijl er in werkelijkheid al een plan ligt om van Nederland één grote wereldstad te maken. Jonge mensen geven hun kinderwens op omdat ze geloven dat ze het boetekleed moeten aantrekken omdat zij het klimaat anders mede zouden verzieken. Wordt het niet eerder eens hoogtijd om te onderzoeken wat voor invloed geo-engineering en bioterrorisme hebben op het klimaat? Wist u dat je door bepaald beleid te voeren, onder andere (bos)branden en overstromingen kan creëren zonder dat er sprake hoeft te zijn van klimaatverandering? Realiseren we ons ook hoe de aardtemperatuur wordt vertekend als je de temperatuur meet vlakbij grote steden vol steen, asfalt en mensen? Ooit in één ruimte vertoeft met een grote groep mensen? Wat deed dat met de kamertemperatuur?
Winstmaximalisatie
Op 9/11 waren we er getuige van wat angst met mensen kan doen. Angst werd het ultieme instrument ten behoeve van winstmaximalisatie, waarbij de mens werd gereduceerd tot asset. Vóór het computertijdperk had de mens economisch nog waarde in de vorm van onvervangbare arbeid. Echter in de huidige hoogtechnologische omgeving zijn de meeste mensen gereduceerd tot wegwerpproduct, omdat robots en artificiële intelligentie hun werk ook kunnen doen. In de huidige wereld is de mens een last die je zo min mogelijk wil betalen (een basisinkomen), zo goedkoop mogelijk te vreten wil geven (ultrabewerkte geprinte ondefinieerbare prut), opgehokt op zo min mogelijk oppervlakte op elkaar (torenhoge stedelijke deelflats). Persoonlijk bezit is een kostenpost en dus geen ruimte voor. Door gratis geld in de economie te pompen, zijn de schulden zometeen zo hoog, dat banken op grote schaal mensen met hypotheek gaan onteigenen om hun eigen schulden af te lossen: alle bezit in één klap als sneeuw voor de zon verdwenen!
Hyperkapitalisme
Hyperkapitalisme, niet klimaat, niet milieu, niet stikstof, niet biodiversiteit, niet gezondheid is waarvoor je je ‘ecologische’ voetafdruk verkleint, stopt met vlees eten, je kinderwens verdringt, je relaties verwaarloost, je menselijke identiteit ten prooi gooit en je lichamelijke integriteit en privacy opgeeft… en niet alleen van jezelf. Je ontneemt hierbij ook elke kans tot een vrij leven voor de kinderen van nu en in de toekomst. Dat voor het verrijken van hyperkapitalisten die in elke sector in de wereld vuistdiep zitten. Ze profileren zich niet als CEO’s, maar als filantropen. Het enige wat ze hoeven te doen is hun imago instandhouden van ‘deuger’ en de bevolking laat zich misbruiken als voetvolk: de Greta Thunberg jeugd, de Extinction Rebellion en ‘woke’ brigade, Black Lives Matter, Antifa, met uw belastinggeld gesubsidieerde Milieudefensie, de genderneutrale ontmenselijkingsclub, de ‘Millenials’ propagandisten zodat jonge mensen geloven dat het normaal is geen bezit te willen.
Wil je dan geen partner? Geen plek om thuis te komen? Geen kinderen? Het is een nonsens verhaal dat Millenials minder nesteldrang (want daar gaat feitelijk bezit over) zouden hebben dan voorgaande generaties. Echter bij elke generatie komt pas de interesse voor bezit als je de behoefte begint te voelen om je ergens alleen of met iemand te gaan settelen. Net zo goed worden schoolgaande jongeren bespeeld met de gedachte dat de generaties voor hen nooit om klimaat of milieu gaven. In werkelijkheid doet élke generatie dat op die leeftijd! Er zijn juist veel minder verschillen tussen generaties dan nepfilantropen en politici mensen willen laten geloven. Alleen achter die werkelijkheid kom je meestal pas als je al een tijdje meeloopt in het leven.
Ondertussen hebben we een deugdelijke opleiding voor kinderen te grabbel gegooid ten gunste van hypercommercie, onze relaties laten uithollen door onwetenschappelijke en niet-medische corona-angst, ons spaargeld laten verdampen door banken, ons zicht op een rustige oude dag ingeruild voor een casinopensioen, staan we op het punt de boeren bij het grof vuil te dumpen en voedselonzekerheid en daarmee honger in een ‘welvarend’ land als Nederland weer te herintroduceren, 17,5 miljoen mensen als geheel ten prooi te gooien aan chronische aandoeningen en zitten we opgescheept met politici die dit hyperkapitalisme onder communistisch regiem een complete vrijbrief geven.
Ziekte is gewoon
Gepamperd bekend Nederland dat nooit geleerd heeft met het lijden om te gaan dat bij het leven hoort, dramt door met ‘fucking christen’ omdat degene zich niet wil laten vaccineren uit respect voor het leven zoals het is. Het is de mens die ervoor kiest van ziekte iets negatiefs te maken, terwijl je er geen waarde aan hoeft te hangen. Ziekte ‘is’ gewoon. Ziekte brengt ook zelfvertrouwen als je weer geneest en er juist sterker uitkomt. Ziekte herinnert ons dat we goed voor onszelf moeten zorgen. Ziekte werpt ons terug op onszelf, zodat we leren dat stilstaan ook ok is. Ziekte is een kans voor je immuunsysteem om er sterker uit te komen. Ziekte kan mensen samen brengen en laat je (her)ontdekken wat je écht belangrijk vindt.
Best opmerkelijk dat angstpropaganda over ongevaccineerden eerder geloofd wordt, dan de feiten. Namelijk dat we hier al bijna 2 jaar met zijn allen in zitten en dat meer dan 99 procent van de ongevaccineerden nog steeds niet in het ziekenhuis is beland. Maar we leven tegenwoordig blijkbaar in een realiteit waarin een ‘horror’kansberekening leidend is in plaats van het echte leven.
En toch is ook dit alles niet onze grootste zorg. Immers met de juiste aanpak, kunnen immense problemen als sneeuw voor de zon verdwijnen. Hoe ernstig ontwricht een samenleving ook is, dat hoeft nog niet tot de burgeroorlog te leiden die Ilja Leonard Pfeijffer schetst.
Je grootste zorg ben je zelf
Hoe ernstig iets ook lijkt of is, élk moment kan je besluiten om het anders te doen, maar dat vergt in dit geval wel wat van ons allen. Waarom wij ons als samenleving in een existentiële crisis bevinden, is omdat we anderen hebben toegestaan ons te misleiden. We zijn gaan geloven in de leugen dat we alleen ons brood kunnen verdienen door anderen bang te maken. We nemen alles voor lief, stellen geen vragen, zitten als hamsters ’s morgens in de file naar het werk, nooit afvragend of dat wel normaal is. We vinden het niet vreemd dat velen nog steeds zoveel werk moeten verzetten en nog steeds zoveel mensen buiten de boot vallen, in een land dat nog niet zo heel lang geleden haast compleet geordend leek. We kijken niet raar op dat we nog steeds zoveel consumeren, terwijl velen al heel veel hebben. We verwonderen er ons niet over dat er minstens zoveel verpakkingsmateriaal in ons winkelkarretje gaat als daadwerkelijke waarde. We verifiëren niet of het eten dat aan ons wordt opgedrongen wel gezond is, maar laten ons misleiden door reclameslogans en verpakkingsmateriaal met een ‘gezonde look’. We volgens slaafs alle regels en procedures op het werk en privé omdat we bang zijn voor afkeuring, terwijl deze niet gelijk staan aan wetgeving en het juist zaak is ten allen tijde deze te bevragen. We vonden sprookjes als die van Grimm geweldig als kind, maar verhalen die ons wereldbeeld op zijn kop kunnen zetten, vinden we eng en dus is het makkelijker om de verteller weg te zetten als complotdenker, klimaatontkenner en wappie. Terwijl die ander slechts een spiegel voorhoudt, waarbij het nog altijd aan jezelf is om er wel of niet in te kijken. Dat dat andere verhaal je brein juist flexibel kan houden om oplossingen voor daadwerkelijke problemen te bedenken en om te gaan met gevoelens van angst en onzekerheid, realiseren we ons niet. De ander is niet wat knaagt aan je. Wat aan je trekt, je confronteert, zijn je eigen angsten. Angst voor het onbekende, angst voor de dood, angst voor verlies, angst voor de waarheid, angst dat je leven een leugen is, angst voor tekort… existentiële angsten. Angst waarmee je mogelijk nooit hebt leren omgaan, omdat je nooit schaarste hebt ervaren, er altijd mensen waren om je op te vangen… Doordat je niet weet hoe die angst een plek te geven, sus je jezelf nog even in slaap in de hoop dat dat ongemakkelijke gevoel wegebt. Scheld je die ene nog even uit, die je een spiegel voorhoudt, dram je nog even door over dat die ander exact moet doen en praten zoals jij zodat je in de utopie kan blijven leven dat je veilige leventje er nog steeds is. Althans dat geloof je.
De realiteit is dat als iedereen blijft wegkijken, blijft weigeren de wereld te aanschouwen die we voorbije decennia hebben gefaciliteerd, dat dan niet alleen de meeste mensen alles op niet al te lange termijn kwijtraken, maar er ook onnodig veel schade zal worden aangericht en slachtoffers zullen vallen. Daarbij is de kans zeer groot dat zij die het hardnekkigst aan hun angst vasthouden, het hardst te lijden zullen krijgen. Niet omdat de ander je de spiegel voorhield, maar omdat jij onwrikbaar weigerde te kijken naar je rol in het geheel en prioriteit gaf aan het in stand houden van je angst in plaats van de handen in elkaar te slaan voor een toekomst waar er plek is voor veel meer mensen dan ooit te voren: wie weerstand geeft, ontvangt weerstand. Pas als we aan onszelf gaan werken en daarbij op ons moreel kompas gaan varen, zal de ruimte ontstaan voor menselijk leiderschap, zal de ruimte ontstaan waarin mensen zich kunnen ontwikkelen naar wie ze zijn, zal de totale (gouvernementele) controle wegebben en zal de mensheid, het milieu en de samenleving erop vooruitgaan.
Afgestompt intolerant
Grenzeloos intolerant vinden we het normaal dat homoseksuelen jaarlijks met hun blote billen op een boot staan te draaien zodat de samenleving hen accepteert. Als je dat als hetero zou doen, zouden ze je voor gek verklaren. Hoe hardvochtig zijn we niet geworden als het niet langer in ons opkomt dat het niet ok is om in een tv-productie te insinueren dat het doodschieten van ongevaccineerden is toegestaan en dat dat soort gruwelijkheden worden voorgeschoteld aan kinderen vanaf 9 jaar. Dit valt echt niet meer weg te lachen onder het mom van ‘satire’. Hoe beschaafd zijn we als we na meer dan twintig jaar het eindeloos variëren op het uitgekauwde BigBrother, wat gewoon voyeurisme is, nog steeds innovatief noemen in plaats van wat het daadwerkelijk is: ordinaire brood en spelen?
Hoe afgestompt zijn we dan niet als samenleving als we niet iedereen onvoorwaardelijk als volwaardig mens tegemoet kunnen treden? Hoe ongelofelijk intolerant ben je niet als je de ander opdringt primair te kijken naar elkaars verschillen in plaats van elkaar gewoonweg te ontmoeten als mens en vervolgens simpelweg de bereidheid te tonen de ander onbevooroordeeld te willen leren kennen? Veroordeel je mensen op basis van huidskleur, geslacht, sociale status, afkomst, buikomvang, vermogen, seksuele geaardheid, accent… of verwonder je je telkens als je elkaar weer ontmoet over alle nuances die iemand maken tot wie die is vandaag en morgen wordt?
Zelfvertrouwen
Hoe eenvoudig kan het leven zijn als je de zekerheid hebt dat je op jezelf kan vertrouwen, wat er ook gebeurt? Hoe veilig kan het leven voelen, als je niet angstig hoeft te zijn, omdat je weet dat alles voorbij gaat? Hoe simpel kan het leven zijn als we begrijpen dat wanneer we oefenen om onze angsten onder ogen te zien, we vanzelf minder bang worden? Dan kunnen we loslaten en vertrouwen. Dan zijn onze schouders vrij om rechtop te lopen en ieder mens die je ontmoet warm toe te lachen. Dan krijgen we ruimte in ons hoofd om te vertrouwen, te leren, te luisteren, ruimte te maken voor iedereen en onze dromen te realiseren, zonder dat we ons bedreigd voelen of anderen moeten onderdrukken.
Laat los & inspireer!
Hoe diep wil je nog de afgrond in, voordat je begrijpt dat de reden waarom we hier beland zijn op mogelijk de rand van burgeroorlog, angst is. Je grootste angst voor het leven zelf, want stel dat je leven voor jou en vele anderen ter wereld een sprookje wordt… je zal het maar verliezen of op een dag voorgoed moeten loslaten…
Gaan we de gruwelijkheden uit de geschiedenis herhalen? Hyperkapitalisme is op ramkoers met de samenleving en zal niets of niemand ontzien in haar ondergang. Totdat jij ophoudt haar brandstof te geven… laat los die angst en leef! Verandering begint bij jezelf, simpelweg omdat jezelf de enige bent waarop je grip hebt. En wie weet inspireer je zo ooit nog eens vele anderen.
ing. Vicki Van Lommel
columnist, onderzoeks- en wetenschapsjournalist die onder andere schrijft over duurzaamheid, klimaat, energie, circulaire economie, politiek en samenleving. Founder freepeoplemedia.com
Groninger Courant
0 reacties :
Een reactie posten