Bijna zestig nieuwe Tweede Kamerleden zijn in een chaotische politieke werkelijkheid beland. Stemmen over het wegsturen van de premier, coronamaatregelen in de Kamer, impasse in de formatie en scheurende partijen … Hoe beleven deze politici hun eerste maanden in het parlement? Vandaag: Derk Boswijk (CDA).
- Auke van Eijsden
Hoe beleefde u de politieke onrust rondom de kabinetsformatie?
‘Eerlijk gezegd heb ik dat allemaal niet zo nauwgezet gevolgd. Ik zat vooral te werken tijdens die debatten – televisie wel aan maar het geluid uit. Af en toe heb ik een klein stukje debat gevolgd, maar verder documenten gelezen en mails gestuurd. Een paar landbouwclubs en boerenorganisaties hebben op heel vreemde tijdstippen berichten van mij gehad. Maar goed, zo kom je die ellenlange debatten nog een beetje nuttig door.’
Wat is u tegengevallen aan het dagelijkse Kamerwerk?
‘De afrekencultuur. Daar kan ik zó slecht tegen. Dat zie je ook met corona: eerst moeten er razendsnel zoveel mogelijk mondkapjes komen, en later schreeuwt men moord en brand omdat het administratief misschien beter had gekund. Natuurlijk zijn er fouten gemaakt – en daarvan moeten we leren – maar die manier van politiek bedrijven, daar word ik kotsmisselijk van. Zo creëren we een samenleving waarin niets meer gebeurt omdat iedereen bang is fouten te maken.’
Bent u geschrokken van wat de ‘oude bestuurscultuur’ wordt genoemd?
‘Ik ben dus vooral geschrokken van die afrekencultuur. Bij het CDA ben ik woordvoerder landbouw, daar zie je goed wat er in de politiek mis gaat. De boeren weten echt wel dat er pijnlijke keuzes moeten worden gemaakt, maar wat er dan in Den Haag wordt bedacht en geschreeuwd – daarmee komen ze geen steek verder. Voorbeeld: een Kamermeerderheid nam een voorstel van mij aan om te checken of agrarisch beleid in de praktijk wel werkt. Krap een week later werd een motie van de Partij voor de Dieren die exact het tegenovergestelde beoogt óók aangenomen door een meerderheid. Dan snap ik dat mensen denken: wat zijn die lui in Den Haag toch aan het dóen joh? Het is zo zigzag, zoveel scoringsdrang. De hypocrisie is soms hemeltergend.’
Hoe kun je als nieuweling voorkomen dat je ook zo wordt?
‘Ik vraag iedereen mij scherp te houden. Merk je nou dat die Boswijk opeens óók politieke spelletjes speelt, zeg het dan alsjeblieft. Dat vraag ik elke collega, elke boer, elke veteraan en elke mbo-klas waar ik voor sta.’
Bent u wel geschikt als Kamerlid?
‘Ik weiger mee te gaan in de flow die er nu is. Maar ondanks alle dingen waar je tegenaan loopt, zie ik ook enorm veel kansen – voor mij en voor het CDA, juist om die scoringsdrang en dat cynisme tegen te gaan. Onze opdracht moet eigenlijk zijn politiek weer saai te maken. Dat het voor mensen helemaal niet meer boeiend is omdat ze weten: het zit wel goed.’
Deze zomer: veel vrije tijd, of toch ook nog hard doorwerken?
‘Er staan veel werkbezoeken gepland, maar ik ga ook op vakantie, een week of drie. Ik wil vooral veel tijd doorbrengen met mijn dochters van vier en zes jaar, omdat ik hen soms wekenlang alleen ‘s zondags heb gezien.’
van patatbakker tot parlementariër
Derk Boswijk (Woerden, 1989) stond ruim vijftien jaar geleden nog ‘quarter pounders te bakken’ bij de McDonald’s en had iedereen uitgelachen die hem vertelde dat hij nu CDA-Kamerlid zou zijn. De politiek leek ver weg voor een mbo’er die geen stage kon vinden – en áls het ervan zou komen, dan eerder de PVV, waarop de jonge Boswijk stemde.
Toch kwam hij bij het CDA terecht: in 2015 als Statenlid (en later fractievoorzitter) in de provincie Utrecht. Sinds maart is hij Tweede Kamerlid.
Mocht hij de politiek ooit vaarwel zeggen, dan dienen zich genoeg alternatieven aan: naast politicus is Boswijk reserveofficier bij de Koninklijke Landmacht en schreef hij diverse boeken.
0 reacties :
Een reactie posten