De schreeuw. Edvard Munck.















Auteur: Rick Moran

Vertaling: Martien de Wit.

De VN heeft onlangs een rapport uitgebracht dat als muziek in de oren klonk van de klimaathysterici. VN-secretaris-generaal Antonio Guterres noemde het rapport een “code rood voor de mensheid”, en de andere gebruikelijke verdachten deden mee met verschillende gradaties van terreur, verontwaardiging en uitzinnige opwinding.

Laten we eerlijk zijn: het einde van de wereld is spannend. Het idee dat je leeft terwijl de wereld aan het sterven is, is best opwindend. Je moet dus welhaast denken dat veel van de wetenschappers die over het einde van de wereld schrijven, stiekem in hun nopjes zijn.

De rest van ons? Niet zo erg. Wij kunnen vertrouwen op het gezond verstand en de logica van wetenschappers als Bjørn Lomborg, de Deense klimaatscepticus die niet past in de vooringenomenheid die klimaathysterici hebben over sceptici.

Lomborg denkt, net als veel sceptische wetenschappers, dat de aarde inderdaad opwarmt. Anders dan sommige sceptici denkt Lomborg echter dat de industriële activiteit van de mensheid een onbekende rol speelt in de temperatuurstijging.

Lomborg is voorzitter van het Copenhagen Consensus Center en was ooit hoofd van het Deense overheidsinstituut voor milieubeoordeling (EAI) in Kopenhagen. Zijn boek uit 2001, The Skeptical Environmentalist, wordt beschouwd als de bijbel van sceptische klimaatwetenschappers.

Wat Lomborg’s scepticisme zo verontrustend maakt voor hysterici is dat hij door de paniek en de onzin heen prikt om bij de waarheid te komen over de strategieën om de opwarming van de aarde tegen te gaan. Zijn meest recente boek, False Alarm: How Climate Change Panic Costs Us Trillions, Hurts the Poor, and Fails to Fix the Planet, veroorzaakte een storm van kritiek. Lomborg werd uitgescholden voor alles wat lelijk is. Maar op de een of andere manier slaagden zijn critici er niet om iets tegen zijn beschuldigingen in te brengen.

Nu heeft het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) van de VN zijn zesde evaluatierapport uitgebracht, dat een samenvatting geeft van alles wat bekend is over klimaatverandering. Lomborg is niet erg te spreken over deze inspanningen. Hij schreef een opinieartikel in de New York Post, waarin hij de wetenschappelijke gemeenschap berispt om hun overdreven hysterie. Zie hier: New York Post.

Passend in het apocalyptische verhaal dat velen de laatste tijd hebben verzonnen, vatte de altijd hijgerige Guardian dit wetenschappelijk rapport letterlijk samen als zou de mensheid “zo schuldig als de hel” zijn aan “klimaatmisdaden tegen de mensheid”. (Onnodig te zeggen dat dit nergens in het rapport staat).

VN secretaris-generaal António Guterres noemde de bevindingen een “code rood voor de mensheid,” zeggende dat we alleen een catastrofe kunnen afwenden door in de komende paar maanden te handelen. Natuurlijk hebben de Verenigde Naties een lange geschiedenis van het beweren dat er een catastrofe voor de deur staat. De eerste VN-milieudirecteur beweerde een halve eeuw geleden dat we nog maar 10 jaar de tijd hadden, en in 2007 beweerde het toenmalige hoofd van het IPCC dat we nog maar 5 jaar te gaan hadden.

Lomborg zegt dat, in tegenstelling tot de reacties in de media, het rapport zelf “eigenlijk best serieus en verstandig” is. Maar de immer onvermijdelijke conclusie – dat een toename van warmte per definitie slecht is – wordt door Lomborg betwist.

Maar het laat ook zien hoe eenzijdig er wordt gedacht in het klimaatdebat. Sinds de warmtepiek in juni is er veel geschreven over meer hittedoden. En het IPCC bevestigt dat klimaatverandering inderdaad tot meer hittegolven heeft geleid. Maar het rapport vertelt ons even stellig, vrijwel zonder dat het wordt opgemerkt, dat de opwarming van de aarde betekent dat “de frequentie en intensiteit van koude-extremen zijn afgenomen”.

Dit is van belang omdat wereldwijd veel meer mensen sterven door kou dan door hitte. Uit een nieuwe studie in het zeer gerespecteerde tijdschrift Lancet blijkt dat per jaar ongeveer een half miljoen mensen aan hitte sterven, maar 4,5 miljoen mensen aan koude.

Dus ja, de opwarming van de aarde heeft elk jaar 116.000 extra sterfgevallen door hitte gekost, maar de keerzijde is dat er door minder koudegolven 283.000 minder sterfgevallen door koude zijn geweest.

“Je hoort het nooit, maar tot nu toe redt klimaatverandering elk jaar 166.000 levens,” schrijft Lomborg.

Maar zal de opwarming van de aarde de wereld niet in een woestijn veranderen en ons allemaal uithongeren?

Uit een studie van de NASA blijkt dat de klimaatverandering over een periode van 35 jaar een groen gebied heeft doen ontstaan dat twee keer zo groot is als het continentale deel van de Verenigde Staten. Maar verwacht niet dat je dit zult lezen in de hijgerige artikelen over de gevolgen voor het klimaat.


U ziet wat Lomborg’s argument is. Er zitten twee kanten aan het probleem van klimaatverandering, en één kant wordt op brute wijze en systematisch onderdrukt. Lomborg pleit voor een lange-termijn-oplossing voor de dreiging, omdat sommige korte-termijn-effecten op het klimaat gunstig zijn. Maar de triljoenen dollars die het Westen tot nu toe heeft uitgegeven en in de toekomst nog zal uitgeven, zouden misschien beter naar ontwikkelingseconomieën kunnen gaan in plaats van verspild te worden aan nutteloze klimaatmitigatie-inspanningen.

***

Bron hier.