Nog een keer vergelijkende cijfers

 Waren de mensen toen anders? 

Nog een keer vergelijkende cijfers

Geplaatst op 23 januari 2021 door E.J. Bron

(Door: “bozeoudeman”)

Er is als je cijfers vergelijkt geen reden om in paniek te raken. Waarom dan veroorzaken de media en politiek wereldwijde paniek? Waarom was er geen paniek bij eerdere uitbraken? De cijfers maken duidelijk dat het sterftecijfer tijdens de Aziatische griep en de Hongkong-griep vergelijkbaar is met het sterftecijfer nu met corona.

Aziatische: doden ± 1 miljoen op een wereldbevolking van toen ongeveer 3 miljard = ± 0,033%

Hongkong: doden iets meer dan 1 miljoen op toen een wereldbevolking van 3,5 miljard = ± 0,028 %

Corona iets onder de 2 miljoen op een wereldbevolking van nu bijna 8 miljard = ± 0,025 %

Per toeval lees ik momenteel het boek ‘Diary of a mad housewife’ uit 1967 van Sue Kaufman en toepasselijk genoeg komt er in het boek ook een griepepidemie voor. Hoe reageerde men daar toen op? Wat een wereld van verschil, dat New York toen met dat New York van nu.

De hoofdpersoon belt haar huisarts als een van haar dochters plots ziek met hoge koorts in bed ligt. Breekt er paniek uit? Is de hele stad New York in mineurstemming, verwacht men Armageddon? Worden alle winkels gesloten? Is er een totale lockdown? Komt er een avondklok? Worden alle inwoners opgehokt als kippen? Worden ze gedwongen om allemaal rare zinloze mondlapjes te dragen?

Als dat zo was geweest, dan had de schrijfster hier zeker melding van gemaakt. Het had haar boek een extra dimensie gegeven. Niets van dat alles gebeurde er, zie onderstaand wat zij schrijft dat de huisarts en later een bezoekend arts zeggen.

“This Thing is all over New York. I’ve been swamped with calls. In some cases the fever runs as high as hundred and five, and still it’s nothing to worry about.”

Er was geen sprake van paniek, mensen leefden hun leven, terwijl er ook toen mensen aan stierven. Later zou blijken dat toen de Hongkong-griep heerste. Waarom was er toen geen paniek?

Waren de mensen toen anders? Werd doodgaan gezien als iets dat gewoon bij het leven hoort? Of waren er toen misschien meer capabele bestuurders in plaats van de jokers en clowns van vandaag? Of een combinatie misschien?

Door:
“bozeoudeman”
(voor www.ejbron.wordpress.com)