Schandaal op schandaal
GroenLinks-Tweede Kamerkandidaat Kauthar Bouchallikht rolt van het ene in het andere antisemitismeschandaal. Opvallend is hoe weinig ophef dat oplevert – noch binnen de partij zelf, noch onder journalisten die juist zo fel reageerden op de affaires in het Forum voor Democratie.
Ze zijn jong, idealistisch en lijken de toekomst van hun partijen. Maar ze zijn ook beiden aanhanger van autoritair en antidemocratisch gedachtegoed en tot over hun oren verwikkeld in antisemitismeschandalen. Nog een overeenkomst: hun beider partijleiders houden hen de hand boven het hoofd, tot verbazing en woede van gematigde partijleden.
Tot zover de parallellen tussen FvD’er Freek Jansen en zijn tegenhangster van GroenLinks, Kauthar Bouchallikht. De twee jonge kandidaten voor het lidmaatschap van de Tweede Kamer laten zien hoezeer hun partijen naar de flanken van het Nederlandse politieke spectrum zijn opgeschoven. Los van de inhoudelijke verschillen in hun opvattingen, springt nog een opmerkelijke tegenstelling in het oog: terwijl de schandalen rond Jansen en zijn partijleider Thierry Baudet een landelijke lawine van kritiek en zelfs een scheuring in het Forum voor Democratie veroorzaakten, blijft het opvallend stil rond Bouchallikht en de mantel der liefde waaronder partijleider Jesse Klaver haar abjecte denkbeelden probeert te bedekken.
Islamitische staat
En dat terwijl er bijna dagelijks nieuwe feiten aan het licht komen, die klip-en-klaar aantonen dat Bouchallikht een onversneden islamiste is. Het begon allemaal met haar bestuurslidmaatschap van Femyso, de jongerenorganisatie van de Moslimbroederschap. Voor wie de kaart van het islamitische landschap niet zo goed voor de geest heeft: de van oorsprong Egyptische MB is naast het voornamelijk Saoedische salafisme de belangrijkste fundamentalistische stroming en streeft naar een islamitische staat onder de sharia (islamitische wetgeving). De organisatie is antidemocratisch en kent talloze gewelddadige vleugels en afsplitsingen, zoals Hamas (de Palestijnse afdeling van de MB). Ook Al Qaida en indirect IS zijn loten aan dezelfde tak. Daarnaast is de Moslimbroederschap een door en door antisemitische organisatie. Oprichter Hassan al-Banna ontving in de jaren dertig financiële steun van nazi-Duitsland. De MB steunde de Palestijnse Opstand (1936-1939) waarin honderden Joden van de jisjoev werden vermoord. In 1948 vochten vrijwilligers van de broederschap mee tegen de jonge Joodse staat. Sinds die jaren is het er niet beter op geworden: zoals gezegd is terreurbeweging Hamas de Palestijnse tak van de Moslimbroederschap.
Voor die organisatie heeft de nummer 9 van de kandidatenlijst voor de Tweede Kamer van GroenLinks zich jarenlang met hart en ziel ingezet. Dat Femyso banden heeft met de Moslimbroeders is een feit, bevestigd door de Duitse inlichtingendienst, onafankelijke onderzoekers en verschillende voormalige en huidige functionarissen binnen de MB. Dat Bouchallikht beweert nooit iets van die banden gemerkt te hebben, is nogal ongeloofwaardig, vooral wanneer in ogenschouw wordt genomen dat haar eigen vader de oprichter was van de Nederlandse tak van de Moslimbroederschap. Verder bleek deze week dat Bouchallikht als vrijwilligster heeft gewerkt voor Islamic Relief, nog een organisatie met Moslimbroederbanden.
Stilzwijgen
GroenLinks probeerde op instigatie van partijleider Klaver eerst Femyso’s banden met de MB te ontkennen. Dat mislukte. Vervolgens werd de racismekaart getrokken: de kritiek op Bouchallikht zou een heksenjacht van extreemrechtse journalisten zijn, die een jonge, hoofddoek dragende vrouw ‘van kleur’ geen plaats in ons parlement gunnen. Kortom, Klaver gaf iedereen de schuld, behalve zijn eigen partij – precies zoals Thierry Baudet dat deed met zijn protegé Freek Jansen. Op de vraag wat een aanhangster van de aartsconservatieve Moslimbroederschap te zoeken heeft bij een in naam progressief-seculiere partij als GroenLinks, hulde Klaver zich in stilzwijgen. Ook liet hij zich niet uit over haar workshops voor de aan het Turkse regime van Recep Tayyip Erdogan gelieerde moskeeënkoepel Milli Görüș. Daarbij is het extra cru dat Bouchallikht in feite met haar kandidatuur het seculiere en progressieve Kamerlid Nevin Özütok van de lijst heeft gestoten.
Bij dat alles kwam het schandaal dat Bouchallikht in 2014 had meegelopen in de beruchte anti-Israëldemonstratie in Den Haag. Dat is misschien nog tot daaraan toe, maar zij poseerde vrolijk voor een spandoek waarop te lezen stond dat de Joden moesten ‘ophouden dat te doen met de Palestijnen wat Hitler met hen had gedaan’. Andere moslima’s in het groepje rond Bouchallikht droegen borden mee met hakenkruizen, die zij gelijkstelden met de davidster op de Israëlische vlag. Bouchallikht deed alsof haar neus bloedde, met die ‘walgelijke’ uitingen had zij niets te maken gehad. Wel jammer dat zij het pas zes jaar later nodig vond afstand te doen van deze door en door antisemitische uitingen.
‘Een schurk, of laf’
Deze week kwam er nóg een incident bij, opnieuw met een sterk element van Jodenhaat. Toen GroenLinks in 2018 de stekker trok uit het Rotterdamse monsterverbond van de linkse partijen met de antisemitische islampartij Nida, was Bouchallikht daar woedend over. Nida had in een tweet gesteld dat Israël hetzelfde was als terreurbeweging IS (toen nog ISIS genoemd). Voor GroenLinks een brug te ver, maar niet voor Kauthar Bouchallikht. Toen Nida-propagandist Abdelkarim El-Fassi Jesse Klaver ‘een schurk, of laf’ noemde, was Bouchallikht het daar roerend mee eens, getuige de opgestoken blauwe duim die zij onder El-Fassi’s Facebookbericht plaatste. Hetzelfde deed zij onder een oproep bij de gemeenteraadsverkiezingen niet op GroenLinks maar op Nida te stemmen. Wat de vraag rechtvaardigt: wat doet zij eigenlijk bij GroenLinks? Wat is er veranderd in slechts twee jaar? Is het wellicht zo dat Bouchallikht begrijpt dat haar negende plaats op de GroenLinkslijst een aanzienlijk grotere kans biedt op het Kamerlidmaatschap dan een positie bij het zieltogende Nida?
Het misschien wel vreemdste aspect aan de hele affaire is dat Jesse Klaver honderd procent achter Bouchallikht blijft staan. Sterker nog, er is nauwelijks ophef in de partij. Slechts een handjevol leden heeft zich uitgesproken tegen de GroenLinkse flirt met een antisemitische islamiste. Wetenschapper Meindert Fennema, toch al in de marge van de partij, sprak zich uit, net als oud-gemeenteraadslid in Haarlem Hulya Elmas, die zich op Twitter beklaagde dat GroenLinks ‘zijn progressieve kernwaarden kwijt is’. Oud-Kamerlid Zihni Özdil zegde deze week zijn partijlidmaatschap op, maar hij stond al een tijdje met één been buiten GroenLinks. En verder? Je kunt de krekels horen, zo stil houden de gestaalde kaders zich. Als GroenLinks iets heeft overgenomen van zijn voorganger, de CPN, is het partij- om niet te zeggen kadaverdiscipline.
Hetze
Niet alleen in de partij is het stil. Waar het schandaal rond het antisemitisme van Freek Jansen en Thierry Baudet – terecht – wekenlang het nieuws beheerste, blijft het opvallend stil in de kwaliteitspers. Met name onder journalisten en opiniemakers die juist iedereen de afgelopen weken aanvielen die naar hun smaak niet snel genoeg had afgerekend met het Forum voor Democratie. Neem het triumviraat achter de Volkskrant-hetze tegen het NIW. De affaire-Bouchallikht leidde niet tot een fel opinieartikel van Hella Rottenberg of een antisemitische spotprent van Jos Collignon. En Jaap Hamburger, die zo van leer was getrokken tegen het door hem persoonlijk verzonnen wegkijken van het CIDI en het NIW in de Baudet-affaire, verdedigde deze week in de Volkskrant te vuur en te zwaard het antisemitisme uit islamitische en linkse hoek. Er is niets mis met het vergelijken van Joden en nazi’s, vindt Hamburger. Niet zo verwonderlijk: zelfs maakt hij die vergelijking al jaren. Waarmee dit dubieuze drietal precies dat doet wat het anderen verwijt: zwijgen wanneer Jodenhaat uit eigen politieke kring afkomstig is.
Ook andere journalisten die op de Volkskrantwagen sprongen en het narratief verspreidden dat het CIDI en het NIW (mede)schuldig zijn aan het antisemitisme van Baudet en Jansen, zwijgen in alle talen over de affaire-Bouchallikht. Dat geldt voor de NRC-journalisten en Israëlhaters Derk Walters (adjunct-hoofdredacteur) en Lotfi El Hamidi (plaatsvervangend chef opinie), voor Trouw-columnist Stevo Akkerman, en de Leidse academici Leo Lucassen en Nadia Bouras. Hun stilte is oorverdovend – nu wel. Nog bonter maakte Volkskrant-columniste Asha ten Broeke het, door ongegeneerd Nida’s en Bouchallikhts antisemitisme te verdedigen: “Laten we wat er nu met Kauthar gebeurt blijven zien voor wat het is: een digitale heksenjacht van rechtse klootzakken die geen vrouw met een hoofddoek in het parlement willen.
Waarmee de affaire bizarre trekjes begint aan te nemen. Zeker nu de GroenLinksfractie in de Tweede Kamer haar steun verleent aan de IHRA-antisemitismedefinitie en dus naar haar eigen maatstaven na 17 maart een Jodenhaatster in haar midden mag verwelkomen. Maar het kan nog vreemder. Hoewel Bouchallikht aanvankelijk steun kreeg van een hele lijst (extreem)linkse en islamistische organisaties, beginnen zich in dat front scheurtjes te vertonen. Omdat Bouchallikht inmiddels – al dan niet oprecht – afstand heeft gedaan van de Haagse anti-Israëldemonstratie in 2014, is het Palestina Komitee (ja, dat bestaat nog) woedend. Op de Facebookpagina van het comité wordt Bouchallikht verweten ‘slappe knieën en weinig ruggengraat’ te hebben. Nog even en zij wordt alleen nog gesteund door… de VVD, die deze week tijdens een partijcongres met overgrote meerderheid een motie verwierp waarin de partijleiding werd opgeroepen niet met GroenLinks in zee te gaan als Bouchallikht namens die partij in de Kamer terecht komt. Het kan verkeren.
0 reacties :
Een reactie posten