Klimaatvluchtelingen, waar blijven ze? Foto: Shutterstock.











ENGen bijdrage van Jeroen Hetzler.

Het is zover, de eerste echte klimaatvluchtelingen zijn gesignaleerd. Niet in Sahel, niet in Oost Afrika of Bangla Desh. Nee, in Nederland! Hoe in hemelsnaam is dit nou mogelijk? Hitte, droogte, dijkdoorbraak? Niets van dit al. Nee, de oorzaak is het beleid dat de illusie heeft aan de klimaatknop te kunnen draaien teneinde het klimaat te redden van de gefabuleerde illusie die CAGW-hypothese (vermeend door mensen veroorzaakte catastrofale opwarming) heet.

Wat is het geval? We lezen in een artikel van Edwin Timmer:

De eerste Nederlandse klimaatvluchtelingen zijn een feit. Niet vanwege natte voeten, maar omdat burgers het geluid van windparken niet kunnen harden. Ook omwonenden van biomassacentrales klagen steen en been. Zijn gezondheid en milieu in Nederland ondergeschikt aan onze klimaatdoelen? „Ik zie wel een overeenkomst met het Groninger gas en de Limburgse mijnen: energiebelangen wegen zwaarder dan andere belangen.”

Energie is cruciaal voor het voortbestaan van elke natie. Wie de energie beheerst, beheerst de natie. …En het bijbehorende verdienmodel. De warme belangstelling van het World Economic Forum voor groene energie en de nauwe banden met groene ENGO’s (Environmental NGO) is dan ook geen toeval. Welk verweer heeft de burger nog die de energierekening jaar in jaar uit ziet oplopen? Het lijkt meer op afpersing dan op klimaat redden, een aflaat kopen voor een aangeprate klimaatzonde.

Dit was ooit bloeiende handel binnen de RK-Kerk totdat Luther c.s. in verzet kwamen. De Groene Kerk heeft kennelijk de gedachte achter die reformatie verworpen en gekozen voor dat grote geld in de vorm van via belastingen e.d. afgedwongen subsidies als Gefundenes Fressen. We lezen verder:

Van den Dool hield van het groen en de ruimte in de Hoeksche Waard. „Het was een paradijselijke, helende plek. Waar we met vrienden tot laat in de tuin zaten. Het windpark heeft dat op walgelijke wijze verziekt. Het was alsof er continu een straalvliegtuig boven ons hoofd cirkelde. Ik kreeg zware astma en kon ’s nachts niet stoppen met hoesten. Alsof mijn lichaam uitschreeuwde: dit is niet veilig, je moet hier weg.” En dus vertrok het tweetal. Als klimaatvluchteling in eigen land.

Ook biomassa zorgt voor overlast:

Vanaf de elfde verdieping zien Co en Jeanne Meester regelmatig de rook uit de veel lagere schoorsteen dwarrelen van de biomassacentrale zo’n tweehonderd meter verderop. „De stank is niet te harden. Hoe haal je het in je hoofd om zo’n ding midden in een woonwijk te plaatsen, direct naast een school en vlakbij een ziekenhuis?”, zegt Meester. „Wij zijn bezorgd over het effect op onze gezondheid en die van mijn flatgenoten.”

Bron Dit artikel heeft ook elders de aandacht getrokken. Hier

Het valt niet te ontkennen dat de ENGO’s opvallend stil blijven over dat ongemakkelijke punt van windmolens. Dit is naar mijn mening mede te verklaren uit hun anti humane sentimenten. In zijn columns stelt Peter Foster in zijn boek How dare you? de selectieve verontwaardiging bij ENGO’s voor macht en financieel gewin aan de kaak. ENGO’s en het WEF vinden elkaar uitstekend binnen het Klimaat-Industrieel-Complex (KIC) zoals ook is gebleken aan de Klimaattafels. Geen propagandamiddel wordt geschuwd om dit verdien- en machtsmodel in stand te houden. Zo ook de mythe van de klimaatvluchteling.

We hebben het hier echter over klimaatbeleidvluchtelingen van vlees en bloed. Niet die gefabuleerde klimaatvluchtelingen die slechts bestaan in de visie van bijvoorbeeld Urgenda. Voorbeelden te over van die gefantaseerde spookklimaatvluchtelingen. Ze doen mij denken aan Asterix en de 12 werken. De 11e taak was:

De nacht doorbrengen op een spookvlakte. De vlakte net buiten Rome blijkt te worden geteisterd door de geesten van Romeinse soldaten die hier ooit zijn verslagen. Asterix en Obelix vrezen de spoken niet, en derhalve vluchten de geesten zelf weg.

Kijk, dit zouden wij ook moeten doen: Asterix en Obelix lachen die spoken gewoon uit waardoor ze verdwijnen. Het boek Feitenkennis van Rosling doet dit. Waarom doen wij niet hetzelfde met die spookverhalen over de uitstervende ijsbeer, massa-extinctie, koraalsterfte, verzuring, toenemende weersextremen, ijsvrije Noordpool, bosbranden etc? Bij toerbeurt wordt er weer één uit deze rampengrabbelton geplukt teneinde de angst en offerbereidheid in stand te houden om het KIC-verdienmodel in stand te houden. Het lijkt veel op kinderoffers aan de nimmer verzadigde god Moloch. Wanneer is het Klimaat-Industrieel-Complex verzadigd, waar uit die hoek nota bene wordt aangedrongen op groeiremming van geïndustrialiseerde landen? Zitten ideologische en financiële belangen elkaar in de weg?

Nog een waardevol advies:

Als Obelix vraagtekens bij de afloop zet, merkt Asterix op dat het toch maar een tekenfilm is en dat daarom alles kan. Obelix maakt hier prompt gebruik van door zichzelf en zijn everzwijn op bovennatuurlijke wijze te verplaatsen naar het Pleziereiland.

Bron

Terecht want het gaat met deze planeet beter dan ooit. Het spookleger aan rampen bestaat slechts in de fantasie van doempredikers en ENGO’s uit op het grote geld en macht. Een kenmerkende misser van de rampenpropaganda is wel deze:

In 2005, the United Nations Environment Programme predicted that climate change would create 50 million climate refugees by 2010.

Die 50 miljoen kwamen niet opdagen in 2010. Ergo, ze werden gemakshalve 10 jaar opgeschoven. Nu in 2020 zijn ze nog steeds het spookleger van de 11e taak in Asterix, een komisch stripverhaal dat de CAGW-hypothese (vermeend door mensen veroorzaakte catastrofale opwarming) in werkelijkheid is. Komisch, ware het niet dat de burger en onze hele maatschappij in gevaar komen door het geloof in dit spookleger.

Bron en de lijst van niet uitgekomen rampen hier.

Geprojecteerde klimaatrampen hebben namelijk de leerzame eigenschap niet uit te komen. De oorzaak is gebrek aan valide instrumenten die een dergelijke projectie kunnen ondersteunen. Alleen, dit is ook niet wat die onheilsprofeten voor ogen staat. Het enige doel van dergelijke zinledige projecties is door de beproefde methode van angst zaaien de geesten rijp te maken voor de afgedwongen financiële offers die het WEF-KIC-verdienmodel in stand moeten houden. Peter Foster spreekt in zijn columns over racketeering ofwel afpersing door ENGO’s onderbouwd met voorbeelden. Het is beschermgeld dat wordt afgeperst. Bescherming tegen vermeende klimaatrampen en smaadcampagnes tegen ENGO’s in ruil voor afgedwongen financiële aflaten dat de Green Deal beoogt, heeft onmiskenbare trekken van wat Foster over racketeering zegt. Het is gecamoufleerd als moreel hoogstaande idealen zoals planeet en mensheid behoeden voor totale ondergang. Je krijgt er haast tranen van in de ogen. Moeder aarde huilt en heeft koorts.

Nog laakbaarder is het om schoolkinderen te indoctrineren met emotioneel geladen discutabele beweringen over de CAGW-hypothese. Dit is geen onderwijs, maar indoctrinatie.

Bron en Bron.

Kinderen worden in elke ideologie ingezet als offers of als propagandisten en kindsoldaten. Een immorele handelwijze die het gebrek aan overtuigende argumenten en wetenschappelijk bewijs probeert te verdoezelen. Wat een mentale armoede.

Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.

(Overigens ben ik van mening dat de klimaatwet moet worden vernietigd).