De moraal van de reddingboot dwingend welvaart en ontwikkeling, terugdraaien met als excuus het ecosysteem en de biodiversiteit te behouden.










Een bijdrage van Jeroen Hetzler.

Malthus

Het is een bekend verschijnsel dat zich gelukkig sporadisch voordoet, de tot zinkens toe overvolle reddingboot na een scheepsramp, torpedering of zeeslag terwijl de zee nog vol wanhopige zeelui is die dreigen te verdrinken. Een hartverscheurende triage. Talloos zijn dergelijke tragedies in de geschiedenis van de zeevaart die overlevenden jarenlange nachtmerries konden bezorgen. Hier is sprake van acute onvermijdelijke situaties die geen enkele ruimte openlaten. Anders ligt dit wanneer een dergelijke acute situatie wordt verzonnen of ten onrechte voor werkelijkheid wordt aangezien. De CAGW-hypothese (vermeend door mensen veroorzaakte catastrofale opwarming) is hiervan een voorbeeld. Wat de ontstaansgeschiedenis van dit CAGW-paradigma betreft moeten we terug naar het gedachtegoed van Malthus (1798) en zijn hypothese van massale sterfte door honger vanwege lineair stijgende voedselproductie ten opzichte van exponentiele bevolkingsgroei. Dit leidde tot elitaire en selectieve bemoeienis met bijvoorbeeld de Ierse hongersnood en die in India als gevolg van hardvochtige bevolkingsplanning tijdens het Britse bewind, beter te noemen passieve genocide.

Overbevolking als zondebok

Deze anti humane instelling zoals de voorstellen van Paul Ehrlich voor gedwongen geboortebeperking, is blijven doorklinken in de ideologie van het malthusianisme. Zo was daar in de 70’er jaren ook ene Hardin, Californian University bioloog, die de Lifeboat Ethics, the case against helping the poor, publiceerde. Een tekst luidt:

We must recognize the limited capacity of any lifeboat. […] Every Indian life saved through medical or nutritional assistance from abroad diminishes the quality of life for those who remain, and for subsequent generations (Shellenberger p 237 note 97).

Hardin was bezig lijnen door te trekken met de kennis van toen, maar besefte het belang niet van menselijk vernuft. Zoals bekend moge zijn maakte de Groene Revolutie India tot graanexporteur. Dit gebrek aan visie en vertrouwen in de mens klinkt onverminderd door in de doemscenario’s over massale uitsterving, ineenstorting van ecosystemen en andere rampen die de media al decennialang onophoudelijk over ons heen storten. Ze komen voort uit een diep pessimisme geworteld in mathusianisme. Het waren de jaren van de Koude Oorlog, schadelijke neveneffecten van economische groei en de Vietnamoorlog. Pessimisme overheerste in die jaren 70. Het rapport aan de Club van Rome (rijke industriëlen!): de Grenzen aan de groei, deed hier nog een flinke schep bovenop. Middelen en energiebronnen zouden schaars worden (aan schaarste is te verdienen). Het meest waarschijnlijke resultaat is een plotse afname van bevolking en industrie. De ineenstorting van de menselijke beschaving was onvermijdelijk door de voortgaande groei en vooruitgang, zo valt in dat rapport te lezen.

Ecologisme en anti kapitalisme

De moraal van de reddingboot dwingend welvaart en ontwikkeling, terugdraaien met als excuus het ecosysteem en de biodiversiteit te behouden.Het Malthusiaans pessimisme manifesteerde zich vooral in de ideologie van ecologisme met Maurice Strong als zeer invloedrijke representant. Deze woorden zijn kenmerkend voor het sentiment van die tijd.

Hij stond niet alleen in deze ideologie. Barry Commoner, ecologist en anti kapitalist, stelde in zijn boek Crossroads dat industrialisatie schadelijk is en dat arme landen beschermd moeten worden tegen economische groei. Deze anti humane gevoelloosheid is ook terug te vinden in de, vaak succesvolle, pogingen door ENOG’s dit daadwerkelijk te bewerkstelligen door de bouw van dammen en energiecentrales tegen te houden. Onderstaande 2 uitspraken spreken boekdelen:

“Giving society cheap and abundant energy would be the equivalent of giving an idiot child a machine gun,” said Paul Ehrlich.

“It’d be little short of disastrous for us to discover a source of cheap, clean and abundant energy because of what we would do with it,” said Amory Lovins in 1977.

Bron.

Zie ook hier inzake Crossroads een lezenswaard pleidooi van Lovins voor energietransitie:

To Mr. Lovins any centralized power plant is “hard.” Nuclear power plants top the list. Right behind are big coal power plants, oil and gas pipelines from the Arctic, coal gasification complexes, shale oil recovery systems. And he sees them all as massive, menacing, brittle and by nature transient. Home solar heating systems are soft, as are backyard windmills, local facilities for squeezing energy from garbage and plants that convert agricultural wastes into automotive fuel. These he views as small, localized, benign, resilient and inherently renewable.

Dit alles verklaart ook de sterk anti nucleaire houding binnen deze kringen van ecologisten en ENGO’s. Diezelfde Paul Ehrlich overigens hield er nogal genocidale opvattingen op na zoals o.a. het massaal toedienen van steriliserende middelen aan Afrikaanse volkeren. Let wel: men sprak toen in 1969 over het gevaar van een nieuwe ijstijd door menselijk toedoen.

Bron.

Afbreken van welvaart

Er wordt in die kringen ook gepleit voor veel meer gebruik van mensen en veel minder afhankelijkheid van mechanisatie, kunstmest en gewasbeschermingsmiddelen. (Paul Ehrlich, John P. Holdren, Anne Ehrlich: Ecoscience: population, resources, environment)

Nu wordt begrijpelijk dat de energietransitie van superieure energiedragers met een hoge vermogensdichtheid naar inferieure energiedragers als windmolens, zonnepanelen en biomassa met een onbeduidende vermogensdichtheid weliswaar veel, maar tevens veel minder productieve, groene banen oplevert. Dit bewerkstelligt een achteruitgang naar bijvoorbeeld het welvaartsniveau van agrarisch Nederland van, zeg, 1900. Inderdaad ben je niet veilig voor rupsjes-nooit-genoeg als GroenLinks en D’66 die blijkbaar geen benul hebben van de duurzaamheid van veehouders en agrariërs:

Bas Eickhout, europarlementariër van GroenLinks, zei in een interview:‘(…) de landbouw is het laatste bastion dat zich nog tegen verduurzaming verzet’. Het is een opvatting die dagelijks valt te lezen. De verslaggevers van onze beste dagbladen schrijven het op, de columnisten (Sheila Sitalsing en Bert Wagendorp in de Volkskrant, Tommy Wieringa in NRC) nemen het klakkeloos over, de hoofdredacties bekrachtigen het. Het hoofdartikel in Trouw: ‘De EU mist de afslag naar duurzame landbouw’. Dat in NRC: ‘Nog steeds wordt industrieel boeren beloond.’ Maar voortdurend herhalen dat landbouw niet duurzaam is, maakt de boodschap nog niet waar. Sta me toe wat cijfers te geven, vergaard uit onafhankelijke bron (de website Our World in Data).

Bron.

De heer Eickhout heeft ofwel geen idee waar hij het over heeft of hij wenst een belangrijke pijler van onze economie aan te tasten in navolging van het misantrope malthusiaanse streven van Ehrlich, Lovins e.a. tot welvaartsvermindering omwille van achterhaalde ecologistische misvattingen. Inderdaad, het kan geen kwaad om de cijfers te raadplegen i.p.v. blindelings emotioneel volg je hart en denk vooral niet na over de gevolgen. De prestaties van genoemde sectoren weerleggen namelijk alle mathusiaanse geweeklaag en dus ook de bewering van Eickhout. Persoonlijk vraag ik mij dat altijd af waarom iemand zoiets doet en wat die persoon er mee wil bereiken. Sentimenteel anti kapitalisme? Maar dan wel ten koste van ook de volgende generaties en de Ontwikkelingslanden.

Klimaatopwarming: de nieuwe zondebok

Toen eind jaren 60 duidelijk werd dat de bevolkingsgroei over het hoogtepunt was gekomen, zochten de malthusiaanse ecologisten en tegenstanders van economische groei en welvaartstoename naar een vervangende Apocalyptische zondebok. De gelukkige heette Klimaatopwarming ofwel CAGW-hypothese (vermeend door mensen veroorzaakte catastrofale opwarming). Het was de klimaatwetenschapper Stephen Schneider van Stanford University die zich aansloot bij het malthusiaanse gedachtegoed van Holdren en Ehrlich. Deze hypothese bleek de reddingboei voor de ecologisten, ENGO’s en het verdienmodel van het Klimaat Industrieel Complex. Met name voornoemde Maurice Strong spande zich in om dit apocalyptische paradigma wereldwijd op te dringen. Wij hebben aan zijn inspanningen het IPCC te danken alsmede het huidige klimaatbeleid dat gedragen wordt door Summaries for policymakers die stelselmatig een ongerechtvaardigd alarmistischer beeld geven dan de werkelijkheid, zoals Richard Tol betoogde. Thans wordt nu wereldwijd deze misantrope en anti kapitalistisch malthusiaanse ideologie opgelegd. Velen in de geschiedenis droomden van een wereldheerschappij. Strong cum suis is het gelukt. Luister maar naar Frans Timmermans: Timmermans en zijn medewerkers willen het merendeel van de maatregelen met een zogenoemde gekwalificeerde meerderheid nemen, waardoor de klimaatvoorstellen niet door een veto van een lidstaat tegengehouden kunnen worden.

Bron.

Reddingboot van de elite

Het klinkt dictatoriaal en dat is het ook. Het getuigt van dezelfde elitaire meedogenloosheid als van de Britten in Ierse en Indiase hongersnoden. Het doel is immers onverminderd hetzelfde gebleven: via de VN de mondiale menselijke industriële activiteit, lees: dwingend welvaart en ontwikkeling, terugdraaien met als excuus het ecosysteem en de biodiversiteit te behouden. Het komt bij deze lieden niet op dat juist welvarende landen succesvol zijn in natuurbeheer en milieubescherming. Het kwam ook niet op dat juist pleiten voor extensieve landbouw, zoals biologische, ten koste gaat van natuur en milieu zoals hierboven Rozendaal aantoonde. Het lijkt daarom irrationeel waarom milieuactivisten volharden in hun misantrope malthusiaanse ideologie. Echter, zij en talloze ENGO’s zoals Greenpeace danken er hun macht aan. Zij willen de zeggenschap krijgen over de mondiale energie- en voedselproductie en -distributie. Deze positie verliezen ze door kernenergie en welvaartsontwikkeling in arme landen, hetgeen trouwens een zegen zou zijn voor de wereld en een verlossing van hun gewetenloze anti humane praktijken.

Het is duidelijk dat de CAGW-hypothese (vermeend door mensen veroorzaakte catastrofale opwarming) een zeer krachtig hulpmiddel is om die machtpositie te behouden. Naarmate de feiten steeds overtuigender deze hypothese weerleggen, doen navenant de meest groteske doemscenario’s de ronde ofwel de noble cause corruption, beter bekend als agitprop. De potsierlijke vertoningen van Extinction Rebellion zijn representatief voor het fiasco van klimaatactivisme. Helaas zien vele media nog steeds geen moreel bezwaar om mee te doen aan deze orgie van overdrijving. Enfin, Thatcher wist met de CAGW-hypothese de oppermachtige Coal Board te verslaan en Al Gore cum suis worden er schatrijk van. Wat een verzinsel al niet voor gevolgen kan hebben.

Ondertussen worden door toedoen van ENGO’s, met name Greenpeace, ontwikkelingslanden omwille van fossiele anti kapitalistische en eugenetische opvattingen met de CAGW-hypothese en planeet redden als excuus buiten de reddingboot van welvaart gehouden en veroordeeld tot bittere armoede, voortijdige sterfte, uit lijfsbehoud kappen van bossen en bedreigen van de biodiversiteit. Zij zijn de zeelieden van toen die moesten verdrinken of stikken of verbranden in drijvende stookolie. Onethische meedogenloosheid voortspruitend uit een misplaatst zelfbeeld van morele superioriteit is het beeld dat klimaat- en milieuactivisten achterlaten. Zij schuwen geen middel om hun gelijk te halen. Ze erkennen niet dat natuurbescherming al jaren plaatsvindt uit oprechte humane bekommernis om de natuur. Er is geen behoefte aan kortzichtige ENGO’s met achterhaalde malthusiaanse denkbeelden van 200 jaar oud die thans boeren en vissers hun bestaan willen ontzeggen zonder ook maar een greintje wetenschappelijke onderbouwing van hun claims. De gewone man wordt deze harteloze neerbuigende, en bij wijlen gewelddadige -zie antifa-, houding vol willekeur van linkse moralisten beu.

Echte reddingbootethiek reikt verder dan achterhaalde ideologie en kortzichtige partijpolitiek.

Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.

(Overigens ben ik van mening dat de klimaatwet moet worden vernietigd).