Koen van Eijk 10-10-2020
Een locatiemanager die op Youtube te zien is als de kickbokser ’Prince of Persia’. Wanhopige ouders die de burgemeester smeken om in te grijpen. Een aanbesteding waar een luchtje aan zit. Onderzoeksjournaliste Hélène van Beek schetst in haar boek ’Kinderen van de Staat, Jeugdzorg in ademnood’ een onthutsend beeld van de instelling voor gesloten jeugdzorg Horizon/Antonius in Bakkum.
Voorbeeld van mislukte aanbesteding
Het kwam als een donderklap bij heldere hemel twee jaar geleden. Voor minderjarigen die hulp krijgen achter gesloten deuren – bijvoorbeeld om hen te beschermen tegen loverboys – was in 2009 voor dertig miljoen euro een gebouw neergezet in Heerhugowaard.
Dit ’Transferium’ was van het regionale Parlan, dat voor achttien gemeenten in Noord-Holland Noord deze gesloten jeugdzorg uitvoerde. In 2018 werd besloten het werk Europees aan te besteden. Parlan schreef in. Ook kwam er een inschrijving van Horizon, een van de grootste jeugdzorgaanbieders van Nederland met het hoofdkantoor in Rotterdam.
Hélène van Beek heeft drie jaar aan het boek gewerkt. „Het is een breed onderzoek naar de jeugdzorg. Ik had bedacht een of twee pagina’s te wijden aan Antonius als voorbeeld van hoe een aanbesteding mis kaan gaan”, zegt Van Beek. „Maar er bleek zoveel aan de hand te zijn dat het verhaal-Bakkum zo’n beetje het complete tweede deel van het boek in beslag neemt.”
De aanbesteding zelf komt aan de orde. Van Beek legt via een reeks bv’s een verband tussen Horizon en het bedrijf Incluzio, dat al langer de jeugdzorgtaken uitvoert voor de gemeente Hollands Kroon – één van de betrokken achttien gemeenten.
Haar conclusie is dat via die connectie de aanbestedingseisen sterke overeenkomsten konden vertonen met de werkwijze van Horizon. De verfrissende ideeën van Horizon over een kortere opname van jeugdigen in een meer open setting vielen goed bij de drie wethouders die de kar voor de aanbesteding trokken. Onder hen Mary van Gent, wethouder van Hollands Kroon. Veel weerwoord van de aanbestedingscommissie was er niet. Deze ambtenaren hadden verstand van inkoop, maar niet van gesloten jeugdzorg.
Horizon won. Maar had geen gebouw, geen school en geen compleet team. Van Beek beschrijft hoe in allerijl het voormalige kindertehuis Antonius werd betrokken. Dat was een leegstaand gebouw in slechte staat, dat enkele jaren daarvoor door Parlan was afgestoten omdat het niet meer geschikt was voor jeugdzorg.
Brandblussers
In het begin was er niets. De kinderen hielpen met klussen. Ze gebruikten brandblussers om de ramen kapot te gooien. Het boek voert een moeder op die in een wanhopige brief aan de burgemeester van Alkmaar vraagt om in te grijpen: ’Mijn dochter is een paar keer op de grond gewerkt en niet op een normale manier. Elke week lopen er kinderen weg. Volgens mij hoort een gesloten instelling veilig te zijn voor jongeren’.
De oorspronkelijke locatiemanager maakte plaats voor Danial Sharifi, een semiprofessionele kickbokser bijgenaamd de ’Prince of Persia’. Hij heeft ervaring als horecaportier.
En zo gaat het pagina’s door. De lezer valt van de ene in de andere verbazing over de wanorde in Antonius, zoals Van Beek die beschrijft.
Inmiddels is, mede door de commotie rond het boek, in diverse Noord-Hollandse gemeenten rumoer ontstaan. Van Beek hoopt op een ommekeer, schrijft ze in het slotwoord: ’De innovatie van de gesloten jeugdzorg van Horizon in Antonius is mislukt. Raadsleden hebben wapens in handen om hun colleges van b en w te dwingen om de aanbesteding weer terug te draaien. De politiek is nu aan zet’.
Noodhollands Dagblad
0 reacties :
Een reactie posten