Klimaat is een gekoppeld niet-lineair chaotisch systeem (atmosfeer-water-land-ijs) dat fundamenteel onvoorspelbaar is.
Een gastbijdrage van Ferdinand Meeus (België).
De meest belangrijke boodschap van het VN Klimaatpanel IPCC staat in een technisch hoofdstuk dat bijna niemand heeft gelezen. Wordt nergens vermeld in de belangrijke klimaat samenvattingen voor beleidsmakers. Komt niet in de media en wordt onvoldoende meegenomen in klimaatbeleid.
Daarom deze copy/paste zodat het duidelijk is voor iedereen:
Bron: VN Klimaatpanel IPCC, technisch rapport TAR3, hoofdstuk 14, p771
The climate system is a coupled non-linear chaotic system, and therefore the long-term prediction of future climate states is not possible.
Met wat gezond verstand is dit logisch omdat klimaat het gemiddelde weer is over een periode van 30 jaar, volgens definitie van World Meteorological Organization. En over betrouwbaarheid van weervoorspellingen langer dan 5 dagen, is er 100% consensus: die zijn onvoldoende betrouwbaar.
Helaas zijn alle klimaatplannen gebaseerd op die “onmogelijke” voorspellingen.
Bovendien worden we bijna wekelijks gebombardeerd met alarmerende klimaat voorspellingen voor 2030-2050 en zelfs 2100+ door dezelfde IPCC-wetenschappers . En van onzekerheden horen we weinig tot niks. Wat klopt er dan niet ?
Wel, het zit nogal subtiel verborgen in het epistemologisch taal gebruik van IPCC, dat niet spreekt over voorspellingen maar over “projecties” en “scenario’s” . Simpel gezegd gebruikt men het principe van “wat als…”
Klimaatwetenschappers stoppen een verzameling van begin aannames in een computermodel dat die input dan verwerkt via andere aannames om er een brede waaier van mogelijke uitkomsten mee te fabriceren. Alle modellen gebruiken “interne parameters” om de onoplosbare fysische wetten te parameteriseren en zodanig te “tunen” (aan de knoppen draaien) totdat er een redelijke overeenkomst is met de gekende historische temperatuurmetingen. Enkele voorbeelden van processen waarvoor parameters het overnemen omdat de fysische wetten onoplosbaar of onbekend zijn :
  • Wolkenvorming en effect op temperatuur
  • Hitteverdeling in oceanen (70% oppervlakte aarde)
  • Albedo effect van ijsoppervlakte en sneeuw
  • Aerosol effect op absorptie en weerkaatsing zonlicht
  • …..
Met al die “geschatte” parameters gaat men, na tuning, verschillende toekomst projecties draaien. Het is een bij insiders goed bekend feit dat vele modellen voor dezelfde processen werken met tegengestelde parameters, maar toch, na tuning, een redelijke overeenkomst bereiken met de historische temperatuurmetingen. Klimaatwetenschappers “tunen” de parameters tot er een redelijke match is met historische metingen.
In een artikel van “Nature” spreekt men over de “zwarte dozen” en “zwarte saus” van de klimaatmodel gemeenschap. En over die zwarte doos-met-saus wordt heel weinig gecommuniceerd omdat men schrikt heeft dat sceptici dit kunnen aangrijpen om de modellen in twijfel te trekken. Een uitzondering is een recent artikel geschreven na een workshop over klimaatmodelling “The art and science of climate model tuning” waarbij voor het eerst officieel wordt toegegeven dat het IPCC nooit de exacte manier van tuning en parameterisatie heeft opgevraagd voor de CMIP5 (climate model intercomparison project) klimaatmodellen gebruikt in het laatste AR5 rapport. Elke onderzoeksgroep had zijn eigen “geheime” zwarte doos-met-saus. Geheim omdat tuning-parameterisatie wordt gezien als confidentiële vuile was die niet past in de boodschap “klimaatmodellen zijn gebaseerd op gekende fysische wetten en zijn voldoende betrouwbaar”. In het artikel wordt plechtig beloofd dat volgende generatie klimaatmodellen, CMIP6, voorzien voor volgend rapport AR6 publicatie in 2021, wel hun zwarte dozen zullen openbaren.
Er zijn wereldwijd meer dan 30 klimaat onderzoeksgroepen louter en alleen bezig met modellen. Dat levert indrukwekkende surrealistische klimaat “projectie-voorspellingen” op. Zie grafiek.
RCP = representative concentration pathway
Merk op dat alle 178 modellen op een bepaalde manier zijn “getuned” via parameterisatie met de historische temperaturen.
U ziet ook dat de breedte van de waaier van mogelijke klimaat projectie toestanden tegen 2050 redelijk groot is, afhankelijk van de gebruikte aannames en de interne formules van het model. Verder in de toekomst naar 2100 neemt de waaier van mogelijkheden uiteraard versneld toe.
Ferdinand Meeus.
Klimaatwetenschapper Judith Curry in een rapport “Climate Models for the layman” zegt dan ook duidelijk dat het IPCC onvoldoende communiceert over de structurele onzekerheden verbonden met klimaatmodellen . De modellen zijn goed als een nuttig hulpmiddel voor “research” maar ongeschikt voor klimaatbeleid vanwege
  1. Klimaatmodellen zijn niet getest en gecertificeerd zoals dat het geval is voor engineering modellen
  2. Voorspellen van complex niet-lineair chaotisch klimaat systeem is fundamenteel problematisch
  3. Klimaatmodellen zijn niet geschikt om natuurlijke variatie te onderscheiden van menselijke oorzaken van de temperatuurstijging laatste 150 jaar
  4. Klimaatmodellen voorspellen te veel opwarming bij stijgende CO2
  5. IPCC klimaatmodellen bevatten geen significante natuurlijke variatie elementen en zijn daarom geen goede basis om het klimaat te voorspellen
***
Ferdinand Meeus. Doctor in de wetenschappen (chemie, fotofysica, fotochemie); IPCC expert reviewer AR6.