Het is weer tijd voor een boycot!
In Nederland is de hel losgebroken
De Nederlandse ‘conservatieve’ partij VVD heeft aangekondigd dat zij na de komende verkiezingen geen coalitie zal vormen met de PVV. Het is weer tijd voor een boycot! De huidige leider van de conservatieven is Dilan Yeşilgöz. Als dat niet bepaald Nederlands klinkt, hebt u volkomen gelijk. Dat is zij ook niet. Zij is geboren in Ankara en heeft – wat een verrassing – een dubbele nationaliteit.
Elke politieke partij bestaat uit drie groepen: de kiezers. Dat zijn jij en ik, zonder partijlidmaatschap. Dan heb je de partijleden. Iedereen die lid is van een politieke partij, meer niet. Misschien doen ze af en toe aan campagnevoeren. En tot slot is er de leiding van de partij. Dat zijn de mensen die daadwerkelijk politiek bedrijven. Vaak parttime, als gemeenschapsadviseur, of professioneel als partijvoorzitter en alles daartussenin. Alle drie de groepen hebben verschillende belangen, schrijft H. Numan.
Meestal, maar niet altijd, hebben die drie groepen grotendeels dezelfde belangen. Het wordt spannend wanneer hun belangen beginnen te verschillen. De Democratische Partij presenteert zich bijvoorbeeld als een democratische partij. Dat zijn ze niet. In het verleden waren ze de partij van de slavernij en vandaag zijn ze de partij van verdeeldheid, opstand en, aan de extreme linkerkant, anarchie. Maar ze presenteren zich als democratisch.
De leiders van de Democraten zijn meestal extreem progressief. Dat geldt ook voor de meeste leden, maar in veel mindere mate. Uiteindelijk zijn het de kiezers die beslissen. Daarom zijn de Democraten tot op de grond vernietigd. De leiders zeiden: slikken of stikken. De leden gingen akkoord, enkelen vrijwillig, de meesten met tegenzin. Maar de kiezers wilden er niets van weten.
Nu u de achtergrond kent, kunnen we verdergaan.
We hebben veel partijen in ons land [zie de legenda bij de Nederlandse partijen onderaan dit bericht], maar de drie grootste waren de christendemocraten (verdwenen, bezig aan een comeback), de PvdA (opgegaan in de communistische GroenLinks) en de VVD (bezig met zelfmoord). Allemaal om dezelfde reden: ze hebben hun kiezers in de steek gelaten.
1. Christen Democraten
De eerste partij die het vertrouwen van de kiezers verloor, waren de christen-democraten. De leiding wilde een meer linkse koers, geen coalitie met conservatieven en een boycot van de PVV. Religie – vergeet niet dat dit een christelijke partij is – werd een optionele extra. Moslims zijn van harte welkom. De leden gingen hier grotendeels in mee. Maar de kiezers vertrokken naar groenere weiden. (De kleur van het CDA is groen). Van een partij die altijd, onder alle omstandigheden, deel uitmaakte van elke regering, kromp het CDA in tot een onbeduidende partij. Momenteel zijn ze bezig aan een comeback.
2. PvdA
De volgende was de PvdA, oftewel de Partij van de Arbeid. Ook hier besloten de kiezers dat ze er genoeg van hadden. De partij werd gedecimeerd. Zo erg zelfs dat ze nu opgaat in de communistische GroenLinks. PvdA staat voor Partij van de Arbeid. We noemen haar vaak de Partij van Allah of de Partij van de Armoede. Hun kiezers waren de gewone werkende man, die ze op straat hebben gezet en vervangen door, nou ja, u weet wel.
3. NSC
Onze eendagsvlieg: NSC. Opgericht door Pieter Omtzigt, toen hij uit het CDA werd gezet. Hij was erg moeilijk in de omgang, zo erg zelfs dat hij uit de partij werd gezet. In 2023 richtte hij zijn eigen partij op. Pieter Omtzigt – ik heb vaak over hem geschreven – is een uitstekende boekhouder. Je kunt geen betere accountant vinden. Hij zou een uitstekend hoofd van de Rekenkamer zijn. Helaas faalt hij volledig als mensenmens. En hij heeft een fobie: hij haat Geert Wilders.
Die irrationele haat heeft hem en zijn partij volledig vernietigd. Het CDA en de PvdA bestaan nog steeds, maar NSC zal na de verkiezingen van 29 oktober verdwijnen. Omtzigt was de nummer 2 van het CDA en nam de meeste Wilders-haters mee naar zijn NSC. Hier zien we de enorme kloof tussen kiezers, partijleden en de leiding. De leiding deed alsof ze openstond voor een coalitie met de PVV. Partijleden waren het daar min of meer mee eens, wetende dat het geen verstandige zet was. Maar de kiezers voelden zich bedrogen. Ze vonden het helemaal niets. Direct na de verkiezingen, toen duidelijk werd dat zowel Omtzigt als de leiding allesbehalve een kabinet met Wilders wilden, begonnen ze in de peilingen te dalen. In de coalitie deden ze er alles aan om de PVV te saboteren. Omtzigt kreeg opnieuw een zenuwinzinking en verliet de politiek. Het enige wat we nu nog hoeven te doen, is wachten op de verkiezingen om te rouwen om het einde van de partij. Maar juich niet te vroeg, want het CDA is inderdaad aan het herstellen. Het is weer zoals het was: een elitaire partijleiding die neerkijkt op de kiezer en Wilders haat. Niets geleerd, niets vergeten.
4. De VVD
En nu presenteer ik u met trots: de VVD! De volgende partij die zelfmoord pleegt. De VVD is de Nederlandse conservatieve partij. De partij voor recht en orde. Als er één partij was die niets te maken wilde hebben met welke vorm van socialisme dan ook, dan was het wel deze. Maar net als de meeste grote partijen schoof zij langzaam maar zeker op naar links. Van een rechts-conservatieve partij werd zij een partij van het midden, en daarna iets meer naar links. Een coalitie met de PvdA liet zien dat ze een centrumlinkse partij waren geworden. Die coalitie kostte hen veel leden en stemmen. Veel leden zegden hun lidmaatschap op en tijdens de coalitie beseften de kiezers dat ze voor de gek waren gehouden.
Leden zijn belangrijk binnen de partij, maar kiezers zijn belangrijker. Je hebt die vervelende kiezers nodig om zetels in het parlement te krijgen, toch?
Elke keer dat een partij haar kiezers negeert, neemt ze een risico. Kiezers accepteren veel, maar niet alles. Ze weten ook dat het zinloos is om te klagen bij een Moloch.
Mevrouw Yeşilgöz nam een enorm risico. Ze is niet dom. Wees eerlijk, als je in een ander land bent geboren en vicepremier wordt in een nieuw land, moet je daar hard voor werken. Overmoed heeft echter de vervelende eigenschap om wraak te nemen. Tot nu toe leidde elke stap naar links tot gemor en geklaag. Niets ernstigs, maar het was er wel. Er werden interne en externe coups geprobeerd, maar die mislukten. Dus in theorie, en dat is wat de Turkse trol (met een onmogelijk moeilijke naam) denkt. ‘Slikken of stikken’ werkte altijd, waarom nu niet? Zelfs als we drie of vier zetels verliezen, is dat een kleine prijs om Wilders voorgoed kwijt te raken.
Als varkens vleugels hadden… Zo werkt het niet. Mijn excuses, ik had het mis. Premier Dick Schoof heeft niet het ontslag van zijn kabinet ingediend, maar alleen dat van zijn zeven PVV-ministers. Alle anderen blijven. De koning heeft waarschijnlijk gezegd: goed gedaan, Dick! Nu moet je zeven ministers in je kabinet vinden die het tot de verkiezingen kunnen overnemen. Veel succes daarmee.
De overgebleven partijen vechten een dodelijke strijd om die zeven zetels. Elke minister wil een stukje van de taart. Om te laten zien hoe goed ze zijn en hoe slecht de PVV het heeft gedaan. Een (onbelangrijke) man genaamd Van Weel heeft voorlopig de asielzaken overgenomen. De arme man ziet eruit alsof hij de hele week heeft doorgewerkt, het slecht heeft gedaan en net door zijn baas is uitgekafferd. Hij ziet er allesbehalve inspirerend uit.
De VVD verloor onmiddellijk drie zetels in de peilingen. Wilders twitterde vrolijk: bedankt Dylan. Elke keer dat je je mond opendoet in de media, krijg ik drie zetels erbij. Je bent mijn beste campagneleider!
Frans Timmermans, de zwaarlijvige non-entiteit die denkt dat hij de PvdGL leidt, gooide olie op het vuur door te zeggen dat hij en zijn partij geen centimeter zullen toegeven aan rechts. Als ze met ons willen samenwerken, moeten ze naar ons toekomen. We sluiten geen compromissen. Dat is net als een woedend vuur blussen met aceton! Dylan kan alleen maar glimlachen en zwaaien. Gewoon glimlachen en zwaaien, jongens.
Vergeet niet dat Geert Wilders zijn carrière begon als VVD-politicus. Hij kent de partij door en door. Hij weet ook heel goed dat er binnen de partij veel weerstand is tegen de verschuiving naar links. Hij had niet veel keuze. De andere partijen (voornamelijk NSC openlijk en de VVD meer discreet) hebben er alles aan gedaan om zijn partij te dwarsbomen.
Wat gaat er nu gebeuren? Te vroeg om te zeggen. Ik heb het uitgerekend en op dit moment is een conservatief kabinet onmogelijk. Maar het is nog geen 29 oktober. Het is een erg korte tijd om campagne te voeren. De kiezers hebben het aftreden van Wilders over het algemeen gewaardeerd. Ze weten en begrijpen dat hij voortdurend werd tegengewerkt en belemmerd. Dat is positief. Een ander positief punt is dat kiezers een kort geheugen hebben, maar deze gebeurtenis is op de verkiezingsdag nog vers genoeg.
De VVD gaat zetels verliezen. Dat is zeker. Hoeveel, weten we niet. NSC zal verdwijnen. De partijleden en de fel anti-PVV-partijleiding zitten zonder baan. Hun kiezers zullen voor het grootste deel naar het CDA (waar ze vandaan komen) of de PVV trekken. Het CDA blijft net als voorheen een snobistisch establishment en anti-PVV. Ze hebben niets geleerd. Dat is nog een positief punt.
Aan de negatieve kant moet ik naar de media kijken. Zelfs vóór de val van het kabinet begonnen ze al met het bashen van Wilders, zoals altijd. Ze hebben niet opgehouden. Het zal nog erger worden, veel erger.
Maar toch heeft Wilders met vrij goede kansen een wilde gok genomen. Onze Turkse dame ook, en zij zal daar waarschijnlijk spijt van krijgen. Als de peilingen voor de VVD blijven dalen, zal ze door haar eigen partij in de Bosporus worden gedumpt.
0 reacties :
Een reactie posten