“Machteloos maken”: nieuw EU-strategiedocument getuigt van wensdenken en realiteitsverlies

De EU moet in de aanval gaan tegen Rusland om het land “machteloos te maken.” Dat eist de EUISS,.....

28-5-2025

“Machteloos maken”: nieuw EU-strategiedocument getuigt van wensdenken en realiteitsverlies

De EU moet in de aanval gaan tegen Rusland om het land “machteloos te maken.” Dat eist de EUISS, de denktank voor buitenlands en veiligheidsbeleid van Brussel, in een recent strategisch document dat talrijke aanbevelingen voor maatregelen bevat. Het gaat natuurlijk vooral om de oorlog in Oekraïne, die Rusland zogenaamd “niet wint.”

“De EU moet Rusland machteloos maken. Ze moet verder gaan dan een defensieve houding en zich zelfbewuster opstellen tegenover de subversieve tactieken en kwaadaardige beïnvloeding van het Kremlin. Het versterken van de weerbaarheid blijft weliswaar onontbeerlijk (…), maar dat alleen is niet voldoende. Een sterke afschrikking, ook door middel van geloofwaardige asymmetrische reacties, is van cruciaal belang om Moskou te weerhouden van vijandige activiteiten tegen de EU, met inbegrip van een mogelijke conventionele aanval op een lidstaat.”

Met deze woorden opent de denktank voor buitenlands en veiligheidsbeleid van de EU, het European Union Institute for Security Studies (EUISS), zijn recent verschenen “strategiedocument”, dat bedoeld is als concrete handleiding om “Rusland machteloos te maken,” zoals de titel van het document al aangeeft, schrijft Achim Detjen.

Maar naast het versterken van de weerbaarheid en afschrikking moet de EU “nog verder gaan: zij moet actieve stappen ondernemen om het vermogen van Rusland om de Europese eenheid te ondermijnen en zijn kernbelangen in gevaar te brengen, te verminderen.”

Want in een wereld waarin “de status en invloed van de VS snel afnemen,” heeft Brussel “een nieuw strategisch concept” nodig om een “naar verwachting langdurige confrontatie” met Moskou te kunnen doorstaan. Een confrontatie “die de veiligheid en welvaart van de Europeanen ingrijpend zal beïnvloeden.”

En volgens het denkwerk moet deze strategie op drie fundamentele pijlers rusten: Naast veerkracht en een “verbeterde afschrikking” moet deze “een gecoördineerde actie” omvatten “om het vermogen van Rusland om schade aan te richten actief te verhinderen”.

Daarbij mag de macht van Rusland “niet worden overschat – anderen ertoe aanzetten Rusland door een vergrootglas te bekijken is een kenmerk van de informatieoorlogvoering van Moskou”, aldus de EU-strategen.

Goochelarij in plaats van feiten

Als bewijs voor de Russische zwakte grijpen zij terug op een in het Westen populaire goocheltruc, namelijk het in Amerikaanse dollars berekende bruto binnenlands product:

“Het BBP van Rusland zal in 2024 2,161 biljoen dollar bedragen. Dit komt overeen met ongeveer een tiende van het BBP van de VS of een zevende van het BBP van China of de EU.”

Als we echter het veelzeggendere BBP, gecorrigeerd voor koopkracht, in aanmerking nemen, dan groeit de waarde van Rusland volgens Statista tot 6,91 biljoen dollar en bedraagt daarmee nog niet eens een vijfde van het BBP van de VS (29,18 biljoen) – en als we er rekening mee houden dat een groot deel van het BBP in de VS gebaseerd is op financiële waarden en niet op reële productie, wordt het verschil met de Verenigde Staten, met hun bijna tweeënhalf keer zo grote bevolking, nog kleiner.

Koopkrachtgecorrigeerd (bbp in 2024 in biljoen dollar, screenshot Statista

Een blik op de tabel laat niet alleen zien dat Rusland de op drie na grootste economie is – en Duitsland en Japan de afgelopen jaren heeft ingehaald –, maar onthult ook een strategisch dilemma voor degenen die Rusland machteloos willen maken: met China op de eerste plaats als zeer nauwe partner en India op de derde plaats, waarmee Moskou volgens de Stiftung Wissenschaft und Politik een “stabiel” strategisch partnerschap onderhoudt, en andere spelers zoals Brazilië en Indonesië in de “top tien,” die zich verzetten tegen de westerse pogingen om Rusland te isoleren en niet meedoen aan de sancties, lijkt de poging om Rusland van de troon te stoten al een luchtkasteel te zijn.

Of het zinvol is om de eigen kracht te overschatten en die van de tegenstander te bagatelliseren, valt te betwijfelen, maar deze benadering loopt als een rode draad door het hele strategiedocument. Bijvoorbeeld wanneer het militaire personeelsbestand van Rusland van 1.134.000 soldaten wordt afgezet tegen dat van Europa, waarbij wordt verzwegen dat dit een manke vergelijking is: de 1.972.000 Europese soldaten staan namelijk niet onder een uniform commando en dienen niet in een gezamenlijk leger – en kennen, in tegenstelling tot de Russische soldaten, oorlog meestal alleen van televisie.

Een andere goocheltruc is bijvoorbeeld de bewering dat Moskou, ondanks zijn inspanningen om de “informatieomgeving” wereldwijd te ‘manipuleren’ door middel van propaganda en desinformatie, “de mening over Rusland wereldwijd grotendeels negatief” blijft: “65 procent van de ondervraagden in 35 landen die in 2024 door het Pew Research Center werden ondervraagd, heeft een ongunstige mening over het land.”

Je moet natuurlijk geen statistieken geloven die je niet zelf hebt vervalst. In dit geval is de manipulatie door de machteloosmakers van Rusland overduidelijk: van de genoemde 35 landen behoort bijna de helft (17) tot het “politieke Westen”, d.w.z. dat ze lid zijn van de NAVO, deelnemen aan de anti-Russische sancties (Japan, Zuid-Korea) of, zoals Israël, een nauwe bondgenoot zijn, waar anti-Russische propaganda vaak tot de dagelijkse media-agenda behoort.

In het inmiddels dichtstbevolkte land ter wereld – India – hebben drie keer zoveel mensen een positief beeld van Rusland als een negatief beeld. In China, het tweede miljardvolk, ligt dit percentage waarschijnlijk nog hoger, maar het land staat niet eens op de lijst. Ook Indonesië en Pakistan, respectievelijk het vierde en vijfde land qua bevolkingsaantal, worden niet vermeld. Op de zesde plaats komt Nigeria, waar het positieve beeld van Rusland licht overheerst. In Bangladesh (plaats 8) heeft 53 procent een positief beeld van Rusland, tegenover 15 procent die een negatief beeld heeft.

Als het Pew Research Center zijn statistieken had gewogen naar het aantal inwoners van de betreffende landen en belangrijke kandidaten zoals China niet buiten beschouwing had gelaten, zou een heel ander beeld ontstaan: de grote meerderheid van de wereldbevolking heeft een positief beeld van Rusland! Een pijnlijke waarheid voor de EU-strategen, die ze blijkbaar niet kunnen verdragen.

Rechtstreeks uit La La Land: centrale stelling zonder bewijs

Het conflict in Oekraïne is niet verrassend het thema van het strategiedocument waarop de aanbevelingen voor actie vooral zijn gericht – want de “veiligheid van Oekraïne is nu onlosmakelijk verbonden met die van de rest van het continent”, aldus de denkgenieën die niet willen begrijpen dat ook Rusland deel uitmaakt van de rest van het continent en dat de escalatie van het conflict in Oekraïne alleen is ontstaan omdat het NAVO-westen de veiligheidsbelangen van Moskou altijd heeft genegeerd.

“Rusland machteloos maken moet beginnen met het handhaven en indien mogelijk versterken van de steun aan Oekraïne,” aldus het strategiedocument. De centrale stelling luidt dan ook dat Rusland ernaar streeft de wereldopinie ervan te overtuigen dat het de oorlog aan het winnen is.

“Dat is niet het geval. (…) Rusland wint de oorlog niet en het mag niet worden toegestaan dat het de vrede wint door Oekraïne een onrechtvaardige oplossing op te leggen.”

Helaas vertellen de auteurs ons niet waar ze de wijsheid vandaan halen dat Rusland de oorlog niet zal winnen. Er wordt zelfs geen poging gedaan om de belangrijkste stelling van het bijna 90 pagina’s tellende document met ook maar één zin te onderbouwen of op zijn minst te staven met verwijzingen naar mainstreamartikelen, waarvan er nog steeds een aantal zijn die de realiteit van de dreigende nederlaag van Kiev op het slagveld ontkennen.

Propaganda uit La La Land: Poetins generaals “liegen tegen hem,” want in werkelijkheid “verliest Rusland van Oekraïne” Screenshot Daily Express

Het is dan ook niet zonder ironie dat elders wordt gesteld dat de inspanningen om Russische propaganda te ontmaskeren worden bemoeilijkt door de dynamiek van het postfactuele tijdperk, “waarin informatie en argumenten vaak worden aanvaard op basis van reeds bestaande overtuigingen, neigingen en emoties, en niet op basis van objectief bewijs”.

Je kunt je alleen maar verbijsterd in de ogen wrijven, want de EU-strategen hebben hiermee precies hun eigen houding ten opzichte van het conflict in Oekraïne beschreven, die uitsluitend op wensdenken is gebaseerd.

Ze zijn echter hun vermogen tot zelfreflectie kwijtgeraakt – als ze dat ooit al hadden – en merken niet dat de belangrijkste premisse van hun strategiedocument uit La La Land* komt (*een eufemistische aanduiding voor een realiteitsvreemde gemoedstoestand).

“Hoe de EU deze zwakke punten kan uitbuiten”

Om de oorlog in Oekraïne te winnen, beschrijft het document in acht hoofdstukken wat de vermeende sterke en zwakke punten van Rusland zijn “en hoe de EU deze zwakke punten kan uitbuiten.”

Vijf hoofdstukken hebben betrekking op regio’s – China, de Indo-Pacific, het zuidelijke Middellandse Zeegebied, de Westelijke Balkan en de Sub-Sahara – terwijl drie hoofdstukken een thematisch verband hebben. Tot de laatste categorie behoort het hoofdstuk over “hybride oorlogsvoering,” waarin verhalen over de “imperiale ambities” van Rusland worden verweven, die men in de informatieoorlog tegen Moskou wil gebruiken.

Een ander hoofdstuk gaat over Ruslands “handboek van rode lijnen” en beschrijft de vermeende poging van Moskou om “Oekraïne door dreiging met een escalatie van het conflict ervan te weerhouden steun van westerse partners te krijgen.” Vaak zou het land hierin hebben gefaald, ook al is het erin geslaagd “de levering van enkele belangrijke [wapen]systemen te vertragen en zo de defensie-inspanningen van Kiev te belemmeren.”

Als de EU haar hulp aan Oekraïne wil opvoeren, is het “belangrijk om te weten hoe op de dreigementen van Rusland moet worden gereageerd, want Moskou zal, gezien de escalerende spanningen met de EU, waarschijnlijk blijven dreigen met rode lijnen.” De aanbeveling van de EU-strategen luidt dan ook: geen enkele rekening houden met de (door Rusland zelf nooit zo genoemde) “rode lijnen” en escaleren waar het kan.

Het laatste hoofdstuk gaat over de “schaduwvloot.” Alleen al wie dit woord in bevestigende zin in de mond neemt, kwalificeert zich als kandidaat voor de race om het grootste realiteitsverlies. Zeker als daarbij nog wordt beweerd dat deze niet-bestaande “schaduwvloot” ‘terloops’ de “kritieke onderwaterinfrastructuur van de EU zou aanvallen.” Overigens is er voor deze bewering geen enkel bewijs. Dat zeggen tenminste westerse onderzoekers. Maar wie in La La Land leeft, is niet geïnteresseerd in feiten.

In totale zelfoverschatting: EU wil China een prijs laten betalen

Dat het eerste hoofdstuk van het strategiedocument aan China is gewijd, motiveren de auteurs met het argument dat Peking “een belangrijke levensader is geworden voor de oorlogsmachine van Rusland” en dat zonder Chinese hulp een “economische ineenstorting en toenemende politieke instabiliteit” in Rusland het gevolg zouden zijn.

Er waait toch een vleugje realiteit door het hoofd van de Duitse auteur (Tim Rühling) van het hoofdstuk over China, wanneer hij schrijft dat het echter “praktisch onmogelijk” is “een wig te drijven tussen” Moskou en Peking, “aangezien zij verenigd zijn in hun verzet tegen de macht van de VS.” (Dat benadrukte ook de Chinese minister van Buitenlandse Zaken Wang Yi onlangs: “Proberen een wig te drijven tussen China en Rusland kan slechts een droom zijn.”)

“In plaats van te proberen Rusland en China uit elkaar te drijven, zou de EU zich moeten inspannen om de Volksrepubliek China ertoe te bewegen haar steun aan Rusland stop te zetten of te verminderen.”

China reageert op druk, meent Rühling, en dat biedt de EU “de mogelijkheid om de economische en diplomatieke prijs die de Volksrepubliek China voor haar steun aan Rusland moet betalen, te verhogen” – en daarmee was de wind weer uit de zeilen.

In een kolossale overschatting van zichzelf worden Brussel vier richtlijnen voor het optreden tegen Peking aanbevolen, “ongeacht of er een staakt-het-vuren komt of niet”:

• “Militair zou Europa China kunnen dreigen met strengere controles op de uitvoer van wapens en goederen voor tweeërlei gebruik.”
• “Op economisch vlak zou de EU China kunnen dreigen met een uitbreiding van de investeringsbeperkingen, met inbegrip van de controle op buitenlandse investeringen, en met de invoering van meer exportcontroles.”
• “Diplomatisch zou de EU een tweeledige strategie kunnen volgen. Ten eerste moet zij China in internationale fora herinneren aan zijn verplichting om territoriale soevereiniteit als een kernbeginsel van internationale betrekkingen te beschouwen. (…) Ten tweede moet de EU, in het besef dat China zich het meest zorgen maakt om zijn reputatie in het pluralistische Zuiden, haar betrekkingen met deze landen verdiepen.”
• “Op het gebied van informatiebeleid zou de EU meer moeten investeren in de bestrijding van Russische narratieven, met name in het pluralistische Zuiden. Hoe minder geloofwaardigheid de Russische propaganda in het pluralistische Zuiden heeft, hoe groter het reputatieverlies voor China als het besluit dergelijke narratieven te verspreiden.”

Juist als Duitser had de auteur van het hoofdstuk over China zich ervan bewust moeten zijn dat Duitsland als belangrijkste EU-land in het “pluralistische Zuiden” een aanzienlijke geloofwaardigheid heeft verloren door zijn steun aan de Israëlische genocide op de Palestijnen. Namens het mondiale Zuiden heeft Zuid-Afrika daarom de Bondsrepubliek voor de rechter van het Internationaal Strafhof (ICC) gedaagd wegens medeplichtigheid aan genocide.

Het mondiale Zuiden heeft zich in het licht van het Israëlisch-Palestijnse conflict ook zonder Russische propaganda kunnen overtuigen van de hypocrisie van het westen met zijn waarden. Hetzelfde westen dat krokodillentranen huilt om het lijden van de Oekraïners, dat het met steeds meer wapenleveranties aanwakkert.

Volgens een VN-rapport van afgelopen april zijn sinds de escalatie van het conflict in Oekraïne in februari 2022 13.134 burgers gedood, waarvan bijna een kwart in de door Rusland gecontroleerde gebieden. Israël heeft dit aantal waarschijnlijk al in de eerste maand van zijn offensief op de Gazastrook ruimschoots overschreden, waar vrijwel elk huis met de grond gelijk is gemaakt.

De voorgestelde maatregelen tegen China getuigen – net als het hele strategische document van de EU – van eigen hoogmoed, hypocrisie en wensdenken.

De dromers van de denktanks willen de realiteit niet onder ogen zien: de Chinese president Xi Jinping heeft zich onlangs met zijn uitspraak dat vredesonderhandelingen de “wortels” van het conflict in Oekraïne moeten aanpakken, duidelijk aan de kant van Rusland geschaard en daarmee de hypocriete ‘vredesinspanningen’ van de “coalitie van bereidwilligen” met hun oproep tot een “onvoorwaardelijk staakt-het-vuren”, dat naar eigen zeggen slechts een voorwendsel is voor de invasie van NAVO-troepen in Oekraïne, gedwarsboomd. Daarmee had hij de oorlogszuchtigen in Brussel, Berlijn, Parijs en Londen tot nuchterheid moeten brengen – maar die zijn permanent te dronken om nog iets van de realiteit te merken.

Alleen tegen de rest van de wereld: de kotter kapseist

Het is niet alleen waanzin dat de EU-strategen geloven in de overwinning van Oekraïne en dat ze in de positie zijn om Peking onder druk te zetten. Nee, ze zullen het waarschijnlijk ook nog eens moeten opnemen tegen Washington, want “ook de regering-Trump” werkt net als China actief aan het “versterken van Rusland,” zij het in mindere mate, aldus het strategiedocument.

Wie zo alleen op verloren grond staat, moet geen dreigementen uiten tegen andere wereldmachten, maar zich veeleer bekommeren om zijn eigen kotter waarmee hij de wereldzeeën bevaart. Voordat die volledig zinkt. The Spectator vestigde onlangs de aandacht op dit feit door enkele cijfers over de EU-economie te noemen die voor zich spreken:

• Het aandeel van de Europese industrie op de wereldmarkt is sinds 2000 gedaald van 22,5 naar 14 procent.
• De chemische productie is sinds 2020 met 15 procent ingestort.
• Het wereldwijde marktaandeel van de staalproductie daalde van een bescheiden 7 naar een nog bescheidener 4 procent.
• Het aantal geproduceerde auto’s daalde in acht jaar tijd van 18,7 naar 14 miljoen.

De EU is “zwak en inefficiënt – en moet niet serieus worden genomen”, vat het Britse tijdschrift samen en constateert:

“Wie denkt dat de EU in een opwaartse spiraal zit, leeft in een droomwereld.”

The Spectator wijt de neergang vooral aan de energieprijzen, die in de Europese Unie vier keer hoger zijn dan in Azië en vijf keer hoger dan in de VS. Een gevolg van de sancties tegen Rusland.

En nu wil Brussel een volledige stop op alle gasimporten uit Rusland doordrukken. In het Kremlin sidderen ze al van angst voor deze geniale strategie om “Rusland machteloos te maken” door economische zelfmoord. Hic Rhodus, hic salta!

---

---

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.