Wie zich uitspreekt over de gewenste komst van tribunalen die moreel en politiek zuiverend kunnen werken, kan in een lastig parket terecht komen.

Het kamerlid Pepijn van Houwelingen (FvD) viel deze eer te beurt toen hij vier jaar geleden collega Sjoerdsma (D66) had ‘gedreigd’ met:

‘Uw tijd komt nog wel, want er komen tribunalen.’

Mainstream media zoals de NOS kozen zonder enige terughoudendheid het D66 frame: dat alleen al de verwachting van een tribunaal, uitgesproken in de Tweede Kamer nota bene, bedreigend zou zijn. Maar tribunalen hebben juist tot doel bij te dragen aan een humane rechtsorde, verlichte moraliteit en waarheid.

Waarom zou er geen wetenschappelijk klimaattribunaal kunnen komen? Een openbare hearing waar wetenschappers aan de tand worden gevoeld, live uitgezonden? Als ik mocht kiezen wie er voor zo’n tribunaal zich zouden moeten verantwoorden dan zijn het bijvoorbeeld Belgische wetenschappers, onderzoekers van de VU in Brussel en van het Belgische KMI, die deze week zich bedienden van het bang maken van kinderen en hun ouders.

Zij schrijven:

‘…dat miljoenen jongeren van vandaag een ongeëvenaarde levenslange blootstelling aan hittegolven, misoogsten, rivieroverstromingen, droogtes, bosbranden en tropische stormen zullen meemaken onder het huidige klimaatbeleid.’

Er wordt door de geleerden met hun modellen een toekomstbeeld geschetst waarbij kinderen amper meer kunnen leven. Huiver eventjes mee op deze zonnige zondag:

‘Als de wereldwijde temperatuur tegen 2100 met 3,5°C stijgt, zal 92% van de kinderen die in 2020 geboren worden, tijdens hun leven te maken krijgen met een ongeëvenaarde blootstelling aan hittegolven, waardoor 111 miljoen kinderen getroffen zullen worden. Als de doelstelling van 1,5°C van het Akkoord van Parijs wordt gehaald, kunnen 49 miljoen kinderen tegen dit risico worden beschermd. Dit is slechts voor één geboortejaar; als we in plaats daarvan rekening houden met alle kinderen die vandaag tussen 5 en 18 jaar oud zijn, worden 1,5 miljard kinderen getroffen in een 3,5°C-scenario en kunnen 654 miljoen kinderen worden beschermd door onder de 1,5°C-drempel te blijven.’

Men geeft zelfs concrete locaties aan waar kinderen te maken zullen krijgen met

‘ongekende levenslange blootstelling aan hittegolven.’

Wat moeten ouders en hun kinderen in godsnaam met deze stortvloed aan bangmakerij? Voor een klimaattribunaal zouden deze onderzoekers met de billen bloot moeten door ook wetenschappers – zelfs Nobelprijswinnaars – die deze waanzin tegenspreken, aan het woord te laten.

Samenleving en wetenschap schieten er veel meer mee op dan klimaattafels en burgerberaden. Misschien is de tijd er rijp voor.

***