De Russen laten alleen los, wat ze kwijt willen, de Oekraïners daarentegen vertellen veel, maar meestal niet de waarheid.
Franziska Zeller 14-1-2024
De Russische strategie in Oekraïne doet denken aan een beroemde formule van de klassieke strateeg Sun Tsu over het afwachten van de fouten van de vijand, waarmee hij zichzelf zal vernietigen. We bevinden ons nog steeds in een fog of war fase, waarbij de werkelijke situatie niet duidelijk herkenbaar is. De Russen laten alleen los, wat ze kwijt willen, de Oekraïners daarentegen vertellen veel, maar meestal niet de waarheid.
Dat heeft ertoe geleid dat talloze ‘experts’ zowel in het Pentagon als ook thuis achter hun computerschermen aan het gissen zijn wat er gaande is. Deze ‘experts’ produceren dagelijks prachtige kaarten waarop te zien is dat Oekraïne gehucht XYZ heeft weten te veroveren en daar de Oekraïense vlag heeft neergepoot. Dit wordt dan als geweldige overwinning afgeschilderd. Het Westen verkeert nog steeds in de illusie deze oorlog te kunnen winnen, of doet tenminste alsof. Door al de vlaggetjes op de kaart verliest men het grote geheel uit het oog, namelijk dat het Oekraïense leger uitgeput is en te weinig wapens en soldaten heeft om nog in actie te komen.
Een Poolse krant (let wel – Pools, dus zeker niet genegen de Russen in een goed daglicht te laten verschijnen) beschrijft de situatie als volgt:
De opperbevelhebber van de Oekraïense strijdkrachten, Valeri Zaloezjnyj, is gedwongen om zijn laatste reserves te mobiliseren. De Russische strijdkrachten zijn op bijna alle delen van het front overgeschakeld op ‘actieve verdediging’, wat heeft geleid tot een crisissituatie binnen het Oekraïense leger. In dit kader moet Zaloezjnyj zijn troepen steeds van sector naar sector verplaatsen. Volgens de auteurs van het artikel zou alleen een ‘dilettant’ niet inzien dat het initiatief zich nu naar de Russische kant heeft verplaatst. Recentelijk is er een toename van het aantal gevallen waarbij Oekraïense strijders uit hun posities zijn gevlucht. Deze trend is vooral waarneembaar aan het front van Koepjansk.
De politieke situatie is eveneens onduidelijk.
Ook president Zelenski blijft niet achter om te waarschuwen voor een 3de Majdan, hij lijkt zich dus maar al te goed van de situatie bewust te zijn – en hij is bang. Dat Zelenski niet herkozen zal worden is iets waar men in het algemeen van uitgaat, dus hij klampt zich aan zijn positie vast. Het verloren presidentschap zou zijn ondergang kunnen worden als hij niet tijdig het land zou verlaten. Onder soldaten doet de uitspraak de ronde: “Zelenski moet maar hopen dat de Russen Kiev veroveren, want als wij er als eerste zijn, wordt hij aan een boom opgeknoopt.”
Het is niet duidelijk of Valeri Zaloezjnyj ambities heeft om president te worden. Behalve in het beruchte interview in The Economist, waarin hij feitelijk verklaart dat het Oekraïense leger aan zijn einde is, heeft hij in het openbaar niets losgelaten. Het is dus mogelijk dat hij uitsluitend begaan is met het lot van zijn volk en zijn land. Wat we wel weten is dat hij zich fel tegen de zogenaamde tegenaanval heeft verzet, wat ook de hoofdreden is voor zijn conflict met Zelenski.
Er zijn nu vermoedens gerezen dat Zaloezjnyj’s verzet op een veel slimmere manier gebeurde, dan eerst werd verondersteld. De VS heeft er al vorig jaar op aangedrongen dat een tegenaanval (counteroffensive) moest plaatsvinden, waar Zaloezjnyj op tegen was. Hij heeft de Amerikanen een exorbitant boodschappenlijstje gepresenteerd van wat hij allemaal voor een overwinning nodig had. Misschien in de stille hoop dat de VS dat niet zou kunnen leveren, wat hem dan wederom het excuus zou leveren om te zeggen “op deze manier wordt het nooit wat”. Maar de Amerikanen leverden wel, ze hebben van Zuid-Korea miljoenen 155mm projectielen ‘geleend’ en de Europese bondgenoten gedwongen hun laatste reserves af te staan. Zo kwam het dan in juni tot de onzalige tegenaanval, waarbij in vijf maanden tijd wel 100.000 Oekraïners om het leven kwamen.
Op 3 december bracht Minister van Defensie Lloyd Austin een onverwacht bezoek aan Kiev. In de VS groeit het verzet tegen de onbeperkte hulp en er gaan geruchten dat Kiev slechts tot het einde van dit jaar op steun mag rekenen. Austin had een lang gesprek met generaal Zaloezjnyj, dat blijkbaar op ruzie uitliep. Zaloezjnyj stelde namelijk dat hij 17 miljoen granaten en $ 350-400 miljard voor het “heroveren van de Oekraïne” nodig had.
De Amerikaanse gast kreeg deze beraming gepresenteerd, evenals “voorlopige ideeën” van de generale staf over toekomst planning. De 17 miljoen granaten van de eis zijn meer dan de hele beschikbare westerse voorraad. Politiek is het niet haalbaar dat de VS $ 400 miljard zou ophoesten, en indien Zaloezjnyj nog bij zijn verstand is, weet hij dat ook. Maar het zou kunnen dat de eisen van Zaloezjnyj de boodschap bevatten van: “of jullie doen er volop aan mee – boots on the ground – of bemoei je met eigen zaken”.
GEZOND VERSTAND
0 reacties :
Een reactie posten