De Europese Commissie “beweegt zich duidelijk in de richting van een Brusselse dictatuur”....
“EU praktiseert permanente staatsgreep tegen nationale democratieën”
(Vertaling: E.J. Bron)
De Europese Commissie “beweegt zich duidelijk in de richting van een Brusselse dictatuur”, waarschuwt prof. Markus C. Kerber. Elke crisis, of dit nu corona of de Oekraïne is, wordt als voorwendsel ter uitbreiding van de macht gebruikt. Een beschermster van de verdragen zou de Europese Commissie al lang niet meer zijn.
Prof. Markus C. Kerber waarschuwt: de Europese Unie wil de unanimiteit in vragen van de veiligheidspolitiek en de buitenlandse politiek afschaffen. Dat is levensgevaarlijk: “Vooral de middelgrote natiestaten zoals Oostenrijk hebben veel te verliezen, want unanimiteit garandeert nationale soevereiniteit.”
Kerber doceert financiële wetenschappen en economische politiek aan de Technische Universiteit Berlijn, heeft vaker een klacht ingediend tegen de Europese Centrale Bank (ECB) dan wie dan ook, en is al jarenlang een criticus van de Europese Commissie. Hij waarschuwt nadrukkelijk voor de plannen van de EU.
Von der Leyen en Borrell gebruiken elke crisis om hun macht uit te breiden
De Europese Commissie en in het bijzonder de Hoge vertegenwoordiger van de Unie voor Buitenlands eZaken en Veiligheidsbeleid, Josep Borrell, “willen graag hun centrale macht uitbreiden. Daarom gebruiken ze elke crisis – of dit nu de pandemie of de Oekraïne-oorlog is – als voorwendsel om hun centrale macht uit te breiden”, bekritiseerde prof. Kerber in een interview met Stefan Beig, redacteur van “exxpress.at”. Eigengerechtig besloot Borrell bijvoorbeeld om met hulp van de EU-vredesfaciliteit, die eigenlijk vredesinitiatieven zou moeten financieren, wapens aan de Oekraïne te leveren. Eveneens zou het “schandalig zijn dat mevrouw von der Leyen permanent naar Kiev vliegt, gekleed in de kleuren van de Oekraïne, en verklaart: ´De Oekraïne wordt EU-lid´. Dat is een vraagstuk dat mevrouw von der Leyen helemaal niets aangaat. Uitsluitend de leden van de statengemeenschap beslissen of ze nog een lid, en bovendien nog zo´n problematisch lid, willen opnemen.”
Kerber geeft te bedenken: de consensus daarover dat de buitenlandse en veiligheidspolitiek van de EU in unanimiteit wordt besloten, was er eigenlijk de voorwaarde voor “dat we überhaupt zo´n mandaat gaven aan de Europese Commissie en de heer Borrell.”
Europese Commissie dient algemeen Europees belang te definiëren – dat in werkelijkheid niet bestaat
Met haar 27 lidstaten zou de EU geen confederatie zijn, maar een statenbond met soevereine lidstaten, die “onvermijdelijk volledig verschillende belangen hebben”. Daarom zou het al onzin geweest zijn om de Europese Commissie in het Verdrag van Lissabon de definitiemacht over het algemeen Europees belang te verlenen. “Want zo´n algemeen Europees belang bestaat er überhaupt niet. Men kan in het gunstigste geval compromissen tot stand brengen.”
De handelwijze van de EU zou altijd dezelfde zijn: de voorzitter van de Europese Commissie, Ursula von der Leyen, en de heer Borrell scheppen gewoon voldongen feiten. “Wanneer sommige lidstaten ook maar heel zachtjes bedenkingen naar voren brengen, zoals bijvoorbeeld Duitsland bij de snelle, massale levering van groot gevechtsmaterieel, dan worden deze landen gedisciplineerd en zegt men tegen hen: u bent toch niet tegen Europa?
Dankzij nieuwe clausules in de verdragen zouden in de toekomst meerderheidsbeslissingen kunnen volstaan
De Europese Commissie heeft haar eigenlijke taak, beschermster van de verdragen te zijn, al lang opgegeven. “Ze beweegt zich duidelijk in de richting van een Brusselse dictatuur.” Voor Kerber staat vast: “Wat de Europese Commissie plant en praktiseert, is een permanente staatsgreep tegen de nationale democratieën, begeleid door een Europese discussie, die zegt: wie daar niet aan meedoet, is tegen Europa.”
In de toekomst zou de Europese Commissie nog andere wegen kunnen bewandelen om succes te hebben tegen het verzet van verschillende lidstaten zoals Oostenrijk. Daar zou ze zich “al jarenlang op voorbereiden”, en wel door het gebruik van zogenaamde brugclausules om de stembepalingen in de Europese Raad te veranderen.” Deze clausules bestaan sinds het Verdrag van Lissabon. Met hun hulp kunnen de geldende besluitvormingsprincipes in de Europese Raad veranderd worden. Dan zou in de toekomst ook een gekwalificeerde meerderheid in plaats van unanimiteit voor beslissingen kunnen volstaan. “Zo zou men een groot aantal politieke agenda´s aan een meerderheidsprincipe onderwerpen”, waarschuwt professor Kerber.
Stapsgewijs probeert de EU ook belastingen te heffen
Hoewel haar dat helemaal niet is toegestaan, probeert de EU bovendien om belastingen te heffen. Dit deed ze echter al stiekem met het wederopbouwfonds “A New Generation EU”, dat de economische gevolgen van de Covid-pandemie moet indammen. “Dat zijn uiteraard verkapte belastingen. Daarmee is voor de eerste keer een enorm schuldenpakket van € 800 miljard vastgesnoerd – dat heel catastrofaal loopt, omdat de Europese Commissie de verdeling van de middelen helemaal niet onder de knie kan krijgen. Ze zal dit ook niet onder de knie kunnen krijgen bij de herfinanciering. Ondertussen zijn de rentes verhoogd.”
Bron:
exxpress.at
Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
0 reacties :
Een reactie posten