Is de Noordzee minder waard dan onze heide?

18-5-2023

‘De beer is nog niet los’ in de natuur in ‘stikstofland’, maar wel in de politiek.

Foto: Shutterstock.

Door Paul Scheffers.

Minister van de Wal zei onlangs nog in Brussel zich te schamen voor de status van de natuur in Nederland: ‘Het gaat zeer slecht met de natuur in Nederland’ en ‘In Brussel geloven ze ons niet meer’….! en ‘We zijn al jaren niet meer het braafste jongetje van de klas. We bungelen echt onderaan lijstjes als het gaat om de staat van instandhouding van onze natuur.’ Van der Wal stelt, dat in Nederland 700.000 hectare natuur erbij moet om de politieke kabinetsnatuurdoelstellingen (lees stikstofnormdoelstellingen) te kunnen halen. Dat mag dan zo’n 25 miljard Euro’s kosten, de komende 7 jaren tot 2030. Van der Wal : ‘Om Nederland ook in de toekomst gezond en leefbaar te houden, is er een omslag nodig op het gebied van natuur, water, bodem, stikstof en klimaat’. Heeft minister van der Wal haar gezag zowel in Brussel als in Nederland kwijtgeraakt? Het spreekwoord ‘De beer is los’ in politiek ’Den Haag’ betekent ‘er staat iets heftigs gebeuren!’. Het is nu wachten op het onvermijdelijke….

Het is in de afgelopen decennia met het ‘stikstofmonster’ door de activistische milieuclubs te dikwijls in de media van een halve waarheid tot een buiten proporties geraakte ideologisch gedreven ‘crises’ opgeblazen. Onwaarheden en gemanipuleerde statistieken en dubieuze stikstof rekenmethodes en de ‘ophanging zogenaamd aan het klimaat’ (stikstof is geen koolstof) gemeld in de media, gepropagandeerd door activistische ‘Wageningse’ schrale natuur aanhangers vanuit door de Postcodeloterij gesubsidieerde niet-gekozen / ondemocratische Milieuclubjes.

Ondemocratische en buitenparlementaire Milieuclubjes, die met hun doelstelling het ‘Algemeen Belang’ voor heel Nederland veinzen, waarvan hun ideologie vast is verankerd in het kabinetsbeleid bij stikstofminister van der Wal, die volgens haar politieke critici dan ook van de echte ‘Staat van de natuur’ in Nederland geheel geen verstand blijkt te hebben.

Minister Van der Wal, en met haar de rest van het kabinet, werkt zich steeds vaster in het stikstofmoeras. Signalen door politieke analisten die daar op wijzen, negeert ze, en haar politieke gezag in de stikstofdebatten in de Tweede Kamer is zo langzamerhand kwijtgeraakt.

De andere waarheid van het ‘stikstofmonster’, dat de natuur zogenaamd ‘vernietigd’ is door de agrarische sector, dat is de echte gewaardeerde status van de natuur in Nederland, waarbij het Rutte4 kabinet, met name door D66 aangevoerd, zijn hand heeft overspeeld door de hele agrarische sector te bestempelen als ‘natuurvernietigers, waarvan 50% moet oprotten’.

Geheel op basis van een door D66-kamerlid Tjeerd de Groot hooggehouden overwegend roodgekleurde stikstofkaart van Nederland, hetgeen nu blijkt een voor D66-partij een electoraal slechte en ondoordachte politieke productie te zijn geweest vanuit het D66-‘wetenschappelijk’-adviesbureau (= D66-netwerk-lobbykantoor Dröge & Van Drimmelen) met als basis wetenschappelijk meet- en model-broddelwerk door het RIVM.

Het ‘stikstofmonster’ is uiteindelijk een zelf door de politiek gecreëerd Nederlands politiek probleem en heeft weinig met de echte gewaardeerde status van de Nederlandse natuur uit te staan. Net over de grens in Duitsland vormt een zelfde stikstofemissievolume en dito vergelijkbare natuur geen politiek probleem en zeker geen nationale politieke crises.

Natuurbouw

12% van Nederland geldt anno 2023 als puur natuurgebied. Bos, open natuurlijk terrein en recreatieterrein vormen met 14% de rest van het groene areaal. Nederlands oppervlak bestaat verder voor 19% uit water, dat ook als natuur geldt. Meer dan twee derde van de totale oppervlakte van Nederland is in gebruik als groene ruimte (68%), waarvan het merendeel agrarische natuur is (54% van het totaal).

In 2020 was er al gemeten 20% meer wilde en schrale natuurgebieden verspreid over heel Nederland sinds 1970. Dit proces wordt aangeduid als ‘natuurbouw’ of als het ’teruggeven’ van productiegrond aan de wilde natuur. Geen land als Nederland blijkt met haar relatief kleine oppervlakte in vergelijking met het grote Europa de laatste 50 jaar zoveel belastinggeld te hebben uitgegeven aan de uitbreiding en het behoud van haar natuurgebieden. Ook de biodiversiteit in die gebieden nam in totaal toe en niet af, zo stelt Simon Rozendaal in diverse van zijn regelmatige natuur evaluatie publicaties die hij over de decennia als wetenschappelijk onderzoeksjournalist voor Elsevier weekblad schreef.

Het staat in schril contrast met de gemelde achteruitgang en slechte staat van de natuur in Nederland zoals aanhoudend gemeld door activistische milieuclubs en minister van der Wal. Onze natuur in Nederland heeft juist een lange historie van uitbreiding en verbetering van de kwaliteit met ‘natuurbouw’ sinds de jaren ‘60 – ’70 in de vorige eeuw. In zo’n dichtbevolkt bebouwd en hooggeïndustrialiseerd land heeft Nederland eigenlijk verbazingwekkend veel goede natuurlandschappen,

zo stelt Rozendaal.

De lijst met Nederlandse officiële natuurgebieden is zeer uitgebreid en de oppervlakten zijn in totaal zeer omvangrijk. Het aandeel beschermd natuurgebied in Nederland is 26% van het totaal areaal van land en binnenwateren (inclusief het IJsselmeer).

Daarnaast zijn er vele honderden kleine door particulieren en agrariërs onderhouden natuurgebiedjes tussen de woon, agrarische en industriegebieden. Nederland heeft wettelijk in Europa vastgelegd 160 Natura2000 gebieden, met een beschermde status, die feitelijk geen van alle in een deplorabele toestand verkeren volgens Rozendaal. De natuurgebieden in Nederland hebben een gezamenlijke oppervlakte van ruim 2,2 miljoen hectares. Ongeveer 85% is water, de rest is land.

De grote ‘oude’ natuurgebieden op de nationale lijst zijn de Waddenzee, de Oosterschelde, de Dordtse en Brabantse Biesbosch, Nationaal Park de Hoge Veluwe, de Weerribben, het Naardermeer, de Waterleiding duinen tussen Katwijk en Scheveningen, de Waterleiding duinen bij Overveen, het Quackjeswater bij Oostvoorne, Nationaal Park de Alde Feanen, Gaasterland, Oisterwijks vennen, de beekjes in Zuid-Limburg, de slikken en schorren van Zeeland, de heide bij Valkenswaard, de Slufter op Texel, de Peel, etc., etc. De meeste natuurgebieden in Nederland zijn voor de burgers binnen een half uur te bereiken vanuit onze verstedelijkte gebieden.

Nieuwe Natuurbouw

Sinds 1970 kwamen nieuwe natuurgebieden erbij in de Oostvaardersplassen (= thans ’concentratie kamp’ voor uithongerende hoefdieren), de Lepelaarplassen, het natuurgebied Lauwersmeer, de nieuwe eilandjes in de Markerwadden, het eiland Tiengemeten, Nationaal Park Nieuw-Land, de bredere Maas en Rijn uiterwaarden en hun doorstoken dijken naar de uitstroomgebieden, alle ecoducten en ecotunnels aan de rijkswegen. Nationaal Park Nieuw-Land kreeg er 29.000 hectare nieuwe natuur bij, en last but not least de ondergelopen Zeeuwse Hedwigepolder werd ingeruild om de ‘verloren’ natuurkwaliteit in de Westerschelde politiek te kunnen compenseren.

Het aloude landbouw-, tuinbouw- en bosbouwgebied ‘Groene Hart’ in de ‘volgebouwde’ Randstad van Nederland werd in 2004 aangewezen als Nationaal Landschap, kreeg vervolgens een nationale natuurbeschermingsstatus en zodoende moest het Amsterdam-Rotterdam-tracé van de hoge snelheidstrein met een miljard extra aanlegkosten er getunneld onderdoor.

Verder vertellen de provinciale statistieken: de provincie Brabant kreeg sinds 2015 10.000 hectare nieuwe natuur en komt totaal op 100.000 hectare natuur. En tussen 1990 en 2020 is er in de provincie Utrecht al meer dan 9.000 hectare productiegrond omgevormd tot natuurgebieden.

De Nederlandse Nationale Parken hadden in 2018 ruim 3000 hectare nieuw ingerichte natuurgebieden er bij gekregen en ook de betere kwaliteit van de natuurgebieden was duidelijk zichtbaar volgens Rozendaal.

PS. Het totaal van alle natuur oppervlaktes in Nederland schijnt een bewust schimmig gehouden overzicht te zijn en ligt verspreid over vele ‘officiële’ bronnen en zijn opvallend met van elkaar afwijkende natuurdefinities, percentages en cijfers, een zoekplaatje dus, zoals hierboven te constateren.

Groeiende overlast door wettig beschermde schadelijke dierenpopulaties

Een publicitair fenomeen in de media is de groeiende ‘natuur’-overlast en schade door wettig beschermde ongehinderd uitdijende dierenpopulaties: Overlast van een klein miljoen stikstof schijtende vele soorten weidevogels, zoals ganzen, eenden, maar ook spreeuwen, meeuwen, inmiddels 5 soorten uitheemse papegaaien-en-parkieten-soorten, de stadsduiven, bovendien ontelbare uitheemse trekvogels in de weilanden, die overwinteren in de sloten en plassen, of foerageren al stikstof schijtend in de weilanden tijdens hun migratie van en naar de noordelijke poolgebieden.

En dan de diverse inheemse hertensoorten die in je achtertuin de tulpen komen opeten, ontsnapte uitheemse muntjaks, uitheemse moeflons, wilde zwijnen, ieder jaar aanwassende aantallen roedels wolven gespecialiseerd in het dood bijten van alle soorten hoefdieren, de groeiende aantallen wasberen, die met honderden bevers en duizendtallen muskusratten onze (spoor-)dijken ondergraven.

Ook de otter heeft nu al zijn plaats gevonden in Nederland en de steur werd weer gesignaleerd in de Maas bij Maastricht. Het gaat eigenlijk wel goed met de natuur en het wordt daarmee ook vol in Nederland, stelt Rozendaal, en de wolven lopen inmiddels overdag en ’s nachts door de straten in de landelijke dorpen en gehuchten.

Van der Wal: ‘Het gaat zeer slecht met de natuur in Nederland ??’

Politiek nijpende kwesties?

Naast de minister van der Wal’ persoonlijke crises met haar vastgelopen stikstofdossier is heel politiek Nederland in een politieke ‘stikstof’-crisis geraakt. De bouw en oplevering van 80.000 nieuwe woningen per jaar en de uitbreiding van het wegennet komen niet vooruit. Alleen extra windturbines, met een oude plaatsingsvergunning, mogen nog zonder MER in onze natuurgebieden worden geplaatst. Alles ‘Koek en Ei’ dus?

Nee! De boerenorganisaties accepteren slechts een niet-verplichte / vrijwillige uitkoopregeling, de huidige RIVM-stikstof metingen en stikstofkaart zijn te globaal voor een wettelijke / juridische sluitende uitzetting en zullen voorspelbaar in vele rechtszaken tot in de Hoge Raad worden uitgevochten, de vraag ‘wie zijn de piekbelasters’ is nog steeds het discussiepunt in de provincies, het kabinet Rutte4 is verdeeld over de tijdlijn 2030 of 2035 voor koolstof en stikstof doelstellingen, het CDA wil het regeerakkoord heronderhandelen in het kabinet over alle stikstofdoelstellingen, de Provincies hebben de ‘stikstof’-bal toegeschoven gekregen vanuit ‘Den Haag’, maar ze hebben geen wettelijke basis om te kunnen opereren onder de door D66 van 2035 naar voren gehaalde ideologisch gewenste 2030 doelstellingen.

De Rutte4 politieke mallemolen blijft echter ronddraaien zonder vooruitgang. En premier Rutte, die is continu op reis in het buitenland, dat alles is naast veelzeggend ook de Nederlandse democratie.

Een politiek nijpende kwestie rest ons nog te noemen na de ‘succesvolle re-integratie’ van de wolf in Nederlandse ‘wilde natuur’: De Europese bruine beer is de enige ideologisch nog ontbrekende soort voor een complete activistische ‘wilde natuur’ in Nederland. Misschien wil de Postcodeloterij er een paar importeren vanuit de Karpaten?

Dus: ‘De beer is nog niet los’ in Nederland! Echter figuurlijk voor het kabinet Rutte4 geldt dat inmiddels wel, zo blijkt uit het bovenstaande.

Tot slot nog een relevante kwestie door Simon Rozendaal gepubliceerd in Elsevier weekblad van vorige week en gericht aan de milieu / natuur politici in het (nog) zittende kabinet Rutte4.