Onze democratie zit, voor zover nog aanwezig, knap in de vernieling.
Rients Hofstra 12-02-2023
Herman Tjeenk Willink zei laatst: “Onze democratie hangt aan een zijden draadje.” Jazeker, aan een draadje van dezelfde stof waarvan de nieuwe kleren van de keizer ook zijn gemaakt.
Nu komt de Telegraaf chocoladelettergroot met het wereldnieuws op bedenkelijk Binnenhofniveau dat overwogen wordt de leden van de Eerste Kamer (EK of ook wel De Senaat) rechtstreeks te kiezen. Dat zou democratischer zijn. Democratischer dan wat? De Tweede Kamerverkiezingen zijn al tijden een schoolvoorbeeld van hoe het begrip democratie wordt aangerand. Partijen die meedoen presenteren de kiezers een lijst met soms meer dan 50 machtswellustige narcistjes, die allemaal heimelijk streven naar een ministerpost, meteen na de verkiezingen dan wel op termijn.
Ze zijn allemaal bereid in een dwangmatig keurslijf te blijven zitten en stemmen op commando dat wat aan de top is bekokstoofd. Immers de verkiezingsbeloftes worden na elke verkiezing voor een groot deel overboord gegooid om coalitiegenoten weer aan boord te kunnen houden.
Zij die suggereren dat dezelfde procedure voor het kiezen van de senatoren een verbetering is ten opzichte van de huidige getrapte verkiezingen getuigen wederom van wereldvreemd denkgedrag. Kandidaten voor de senatorenkieslijst kunnen toch geen andere mening verkondigen dan die in de Tweede Kamer door de partijleiding wordt voorgeschreven?
In de Senaat horen topjuristen te zitten. Partijonafhankelijke wetsdeskundigen die (nieuwe) wetten echt kunnen beoordelen op juistheid en haalbaarheid. En geen afgedankte partijmastodonten of wat aanstormende talenten van volgzame algemeenheden. Zie hiervoor ook De Pluchen Revolutie.
Met dit onzalige voorstel van directe verkiezingen krijgen we in wezen een tussenverkiezing, twee jaar na de vorige TK-verkiezing en de eerstkomende in maart 2025.
De eerder genoemde keizer, maar wat mij betreft Lex de Laatste en Max de Ergste mogen de dwazen zijn die de onzichtbare democratieloze kleren van Andersen aantrekken, schaamteloos toegejuicht door alle willoze Kamerleden, die zich willoos voordoen als zijnde vertegenwoordigers van het volk.
Hoe het wel zou moeten, is uitgebreid te lezen in AS en daarbinnen in De Pluchen Revolutie. Dit laatste is een uitgebreide en bovenal haalbare uitwerking van de AS-principes.
In die verhandeling past geen samenvoeging van partijen om de macht zoals de PvdA en GL van plan zijn. Je krijgt dan een vermenging en verwatering van standpunten, waardoor de kiezer minder te kiezen heeft. Hoe meer splinters, hoe meer standpunten, hoe groter het aantal keuzes.
Dat er daardoor amper tot geen coalities gevormd kunnen worden is juist een zegen. Dan is het afgelopen met kiezersbedriegende coalitievormingen. Een kabinet nieuwe (AS) stijl zou dan min of meer op een zakenkabinet kunnen gaan lijken, maar let wel: structureel en in samenhang met veel meer verbeteringen. Dit alles is jaren geleden al vastgelegd in de uitwerking De Pluchen Revolutie binnen het AS-systeem. En dat is geen sprookje.
Wat wel sprookjesachtige proporties zou kunnen aannemen is juist een nieuwe partij en wel eentje rondom Pieter Omtzigt, Ronald Plasterk, Renske Leijten en Mona Keijzer. Een soort van Crosby, Stills, Nash & Young van de politiek. (Zij kwamen immers ook uit verschillende, destijds reeds lang bestaande groepen.) En ze hoeven het niet altijd met elkaar eens te zijn. Even voor de duidelijkheid: ik laat deze keer helemaal in het midden wat daar in het verleden inhoudelijk van te vinden. Als AS-vertegenwoordiger heb ik immers geen partijpolitieke standpunten! Maar twee met een Christelijke achtergrond en twee met een sociaal gezicht moeten toch samen een mooi partijprogramma in elkaar kunnen knutselen. Met de ruimte voor alle vier (en uiteraard de kandidaten die zich hierbij aansluiten) om op essentiële punten te mogen afwijken. Dan valt er eindelijk iets te kiezen. Dan wordt niet zomaar op iemand (meestal de bovenste, of bewust op de 1e vrouw op de lijst) gestemd, maar met het volle verstand op die Kandidaat die het dichtst bij de kiezer staat.
Even los van het stemgedrag van de net genoemde vier in de Kamer tot nu toe, of de beslissingen die twee van hen als lid van één van de kabinetten Rutte hebben genomen, gaan deze Kandidaten zich nu wel aan hun beloftes houden. Geen wurgende fractiediscipline meer, maar in de Kamer stemmen conform de zelf afgegeven kiezersbeloftes.
En dan begint het een beetje op democratie te lijken. En wie houdt Fleur Agema van de PVV tegen toe te treden tot een demokritische partij? Of Gideon van Meijeren? De voorzitter van de JOVD zou ook kunnen. Als die van 66 maar niet bewegen en blijven zitten waar ze ten onrechte zijn beland. Zij hebben de D van alle partijen het meest verkracht. De d betekent daar echt iets anders dan dat wat ze ons krampachtig willen doen laten geloven.
Laat de oprichting van een echte Demokritische partij die Demokraal is, niet op een sprookje van Grimm met griezels lijken. Het zou zo mooi kunnen zijn. Demokraal als nieuwe stroming: sociaal waar het moet en liberaal waar het kan, zónder te sjoemelen!
Er is al wel een Demokritische Demokrale Volksbeweging en dat is beslist geen sprookje. Helaas ontbeert deze partij (1dv.nl) tot nu nog zwaargewichten zoals de politieke equivalenten van de legendarische popgroep C. S. N. & Y. die het af en toe ook best wel met elkaar oneens waren, maar samen geweldige nummers maakten.
Oude D. dromen zijn bedrog. Mooie sprookjes kunnen uitkomen, toch? Of gaat het anders?
DE PLUCHEN REVOLUTIE
0 reacties :
Een reactie posten