De mislukte overgang naar groene energie is een waarschuwing voor de wereld.

Auteur: Sabine Beppler-Spahl.

Duitsland gaat achteruit. Vorige maand kondigde Robert Habeck – de Duitse vice-kanselier en co-leider van de Groene Partij – aan dat Duitsland zijn gebruik van steenkoolenergie aanzienlijk zal verhogen om zichzelf van Russisch gas te ontdoen. De energiesituatie is kritiek, zegt Habeck, niet in de laatste plaats omdat Rusland de hoeveelheid gas die het aan Duitsland levert via de Nord Stream 1-pijpleiding met 60 procent heeft verminderd.

Tot zover de veelgeroemde Energiewende in Duitsland, ofwel de transitie naar schone energie. Jarenlang werd de overgang naar hernieuwbare energie verkocht als een uitdrukking van moderniteit – van een nieuw technologisch geavanceerd en ecologisch duurzaam Duitsland. Het is een van de weinige beleidsmaatregelen waar politici de afgelopen jaren enthousiasme voor hebben getoond. Nu de Energiewende verbrokkelt – met een minister van Groene Partij die de aanval terugleidt naar een van de meest vervuilende vormen van energie – zijn de tekortkomingen ervan onmogelijk te negeren.

Natuurlijk is het plan om de kolencentrales weer in gebruik te nemen gepresenteerd als een ‘noodmaatregel’, als reactie op de oorlog in Oekraïne. Nog in  December beloofde de Duitse regering de afschaffing van kolenstroom te versnellen. In plaats van steenkool tegen 2038 te elimineren, zoals Angela Merkel had gepland, wil de nieuwe regering het gebruik van steenkool tegen 2030 beëindigen.

Op het wereldtoneel heeft de Duitse regering zwaar gelobbyd voor een wereldwijde uitfasering van steenkool om klimaatverandering tegen te gaan. In november ondertekende de regering een nieuwe klimaatverklaring – de ‘Global Coal to Clean Power ‘Transition Statement’. Maar in de nasleep van de noodsituatie in Oekraïne heeft de chronische afhankelijkheid van Duitsland van Russisch gas zijn energievoorziening kwetsbaar gemaakt.

Tot een paar weken geleden was de invoer van Russisch gas goed voor meer dan 50 procent van het Duitse gasverbruik. Hoewel de noodzaak om Duitsland van Russisch gas af te sluiten begrijpelijk is, is de energiestrategie van de regering nog steeds verbijsterend. Hoewel de regering bereid is kolencentrales te heropenen, houdt ze hardnekkig vast aan haar plan om CO2-vrije kernenergie tegen het einde van het jaar uit te faseren. Het heeft ook geprobeerd elk debat over het openhouden van deze reactoren te blokkeren. Kanselier Olaf Scholz beweert (zonder onderbouwing) dat expert opinion unaniem achter de uitfasering van kernenergie door de regering staat, aangezien de splijtstofstaven die de resterende drie kernreactoren van Duitsland aandrijven niet langer meegaan dan het jaar.


Het is nu gebruikelijk om debatten te verhinderen door uit te besteden aan ‘de experts’, maar het is moeilijk om te zien dat de regering er deze keer mee wegkomt. Oppositiepoliticus Markus Söder heeft de claim van Scholz bestempeld als ’technische onzin’ (zie hier technical nonsense’) En de Duitse Nuclear Power Association is het ook publiekelijk oneens met Scholz, met het argument dat de kerncentrales kunnen worden opgestart, maar dat hoe langer Scholz wacht om hun levensduur te verlengen, hoe moeilijker het zal zijn.

De publieke opinie is ook tegen Scholz en de sloop van kernenergie. De meeste Duitsers erkennen dat kernenergie veilig, CO2-neutraal en efficiënt is. Zeven van de 10 Duitsers zijn voorstander van het draaiende houden van de bestaande kerncentrales. Alleen onder de groene kiezers is er een meerderheid (56 procent) voor het sluiten van de Duitse kerncentrales. Toch zijn dit de kiezers die de regering nodig acht te bedienen.

De oorlog in Oekraïne heeft de tegenstrijdigheden en inconsistenties van de Duitse Groenen en hun beleid naar voren gebracht. Naast het heropenen van kolencentrales, was Habeck eerder dit jaar gedwongen om Qatar te bezoeken om nieuwe voorraden vloeibaar aardgas veilig te stellen. Foto’s van Habeck die buigt voor de Qatarese minister van Energie, werden op sociale media met wijdverbreide spot ontvangen. Dit werd algemeen gezien als een verraad, niet alleen van de groene principes van Habeck, maar ook van het ‘morele buitenlands beleid’ dat de Groene Partij had beloofd.

Nog maar een jaar geleden, voordat ze in de regering stapten, veroordeelden de Groenen Qatar vanwege zijn mensenrechtenschendingen (Groene co-leider Annalena Baerbock, nu minister van Buitenlandse Zaken, riep zelfs op om het WK-voetbal deze winter te annuleren).

Ook de Energiewende verbrokkelt. Veel Duitsers beginnen in te zien dat dit uiteindelijk heeft geleid tot de afhankelijkheid van Duitsland van Russisch gas. Het einde van kernenergie, samen met de overstap naar dure en intermitterende hernieuwbare energiebronnen (die afhankelijk zijn van de zon die schijnt en de wind), zorgde voor een leemte die vervolgens werd opgevuld door Russisch gas.

Als gevolg hiervan had Duitsland, zelfs vóór de Russische invasie van Oekraïne, enkele van de hoogste elektriciteitsprijzen in Europa – en nu wordt zijn energievoorziening nog groter bedreigd.

De groene ideologie die ons hier heeft gebracht, domineert lange tijd de Duitse politiek, ook al is de Groene Partij nooit bijzonder populair geweest. Bij de laatste federale verkiezingen, hoewel de media enthousiast waren over het vooruitzicht van een groene kanselier, won de partij slechts 14,8 procent van de stemmen.

Terwijl het enthousiasme voor de groene agenda altijd grotendeels beperkt bleef tot de middenklasse, zolang de economie redelijk goed draaide, waren de meeste Duitsers er blij mee. Maar dit is zeker niet lang houdbaar. De prijs van elektriciteit heeft al een recordhoogte bereikt en de gasprijzen zullen de komende maanden verdrievoudigen.

Geconfronteerd met deze ramp en de aankondiging van de heropleving van de kolenstroom, heeft Habeck een beroep gedaan op de Duitse burgers om zoveel mogelijk energie te besparen. Hij heeft zelfs gedreigd energierantsoenering bij wet in te voeren. Er wordt gesproken over plannen om de verplichtingen van verhuurders voor het verwarmen van woningen tot een minimum kamertemperatuur (of ‘wettelijk verplicht bevriezen’, zoals een minister het uitdrukte) af te schaffen of te verminderen. Hoewel dit wordt gepresenteerd als de zoveelste noodmaatregel, is een dergelijke rantsoenering de logische conclusie van de groene ideologie, die energiebesparing als een doel op zich beschouwt.

Sabine Beppler-Spahl.

Maar hoeveel ontberingen en wrok de groene transitie ook veroorzaakt, en hoe de irrationaliteit ervan ook wordt blootgelegd, het is onwaarschijnlijk dat er een grote heroverweging zal plaatsvinden. Beleid dat de prijs van energie zou kunnen verlagen – en voldoende energie zou kunnen opleveren voor de behoeften van de burgers – is onverenigbaar met de groene ideologie.

De irrationele groene politiek van Duitsland zou een waarschuwing voor de wereld moeten zijn.

***

Bron hier.

Sabine Beppler-Spahl is de Duitse correspondente van Spike.

***

Voor een eerdere waarschuwing van 7 jaar (!) geleden zie hier.

***