'Rechtse kiezers die hoop op Eerdmans vestigen zullen bedrogen uitkomen'

Datum:
  • dinsdag 1 maart 2022
  • in
  • Categorie: , ,
  • JA21 is al een tijdje bezig aan een opmars in verschillende opiniepeilingen. Partijleider Joost Eerdmans belooft gouden bergen en een 'realistische rechtse koers'. Gaan we dan dankzij JA21 op termijn eindelijk afscheid nemen van het links-liberale afbraakbeleid van VVD en D66? Dat valt ernstig te betwijfelen.

    1-3-2022


    OPINIE

    De carrière van Bernard Johannes (Joost) Eerdmans (51) laat zich eigenlijk in één woord samenvatten: opportunisme. Via het CDA, de Lijst Pim Fortuyn, de groep-Eerdmans/Van Schijndel, EénNL, Leefbaar Capelle, Leefbaar Rotterdam, en Forum voor Democratie is de in Harderwijk geboren politicus met JA21 bezig aan zijn achtste politieke partij in twintig jaar tijd. Iets voor de recordboeken? Wie zal het zeggen.

    De politieke vijver waar JA21 in wil vissen werd in de campagne voor de Tweede Kamerverkiezingen in maart 2021 als volgt duidelijk: De partij moet een alternatief zijn voor de rechtse kiezer die enerzijds de PVV 'te radicaal' vond en anderzijds Forum voor Democratie (FVD) te 'complotterig' zou vinden. Daarbij was het belangrijk om de VVD 'naar rechts te trekken'. Daar kan, volgens Eerdmans, alleen JA21 voor zorgen, omdat FVD en PVV door VVD en het CDA worden buitengesloten van coalitiebesprekingen. Eerdmans wekte in interviews tijdens de campagne sterk de indruk dat hij het uitsluiten van democratisch gekozen partijen als een gegeven zag en het eigenlijk wel prima vond, om zo zelf met VVD en CDA te kunnen regeren. Een bevestiging hiervan volgde in een onlangs gepubliceerd interview in NRC. Daarin zegt hij: ''Je mag van alles vinden en zeggen en een stevig standpunt innemen over de islam of over migratie. Maar als andere politici al op voorhand zeggen niet met je te willen samenwerken, omdat ze je uitspraken te radicaal vinden, dan zet je jezelf buitenspel.' Eerdmans ondersteunt met andere woorden de uitsluitingsspelletjes van de coalitie. In plaats van: daar doen wij niet aan mee, wij sluiten niemand uit en kunnen op veel punten met hun samenwerken. Maar nee, veiliger is het de macht niet voor het hoofd te stoten. Er wél een serieus punt van maken zou tot gevolg hebben dat de machtspartijen ook JA21 buiten de orde plaatsen, en dat is de bedoeling niet. Kenmerkend voor een club die zich inlikt bij het politieke establishment en zich alleen maar naar buiten toe verkoopt als alternatief, maar in wezen geen alternatief verhaal heeft.


    Mislukking
    Na 4 jaar Kamerlidmaatschap voor de Lijst Pim Fortuyn en korte tijd de groep-Eerdmans/Van Schijndel (2002–2006) wilde Eerdmans meer. Geert Wilders stapte in september 2004 uit de VVD, na knallende ruzie over het partijstandpunt omtrent het EU-lidmaatschap van Turkije en wilde daarom een nieuwe partij oprichten. Drie mensen sloten zich aan voor de eerste gesprekken erover: een van hen was Joost Eerdmans, op dat moment dus nog kamerlid voor de LPF. In het boek'Zo Gek Is Het Geworden' (2017)', blikt hij kort terug op die gesprekken: ''Wilders leidde het gesprek vanaf het begin. Dat heeft ook te maken met hoe hij binnenkwam. Vanuit zijn geblindeerde auto en de bodyguards die voor hem uit lopen. Dan is het ook net alsof de leider binnenkomt.'' En dat blijkt: Wilders geeft samen met zijn kompaan Bart Jan Spruyt in het programma Netwerk op de publieke omroep een toelichting op de standpunten van zijn nieuwe partij. Dit tot ongenoegen van Eerdmans. ''Het werd na die verklaring de roadshow van Wilders. Wij konden ons aanlsuiten en nog bijsturen, maar het was Wilders' verhaal.'' Eerdmans wilde een belangrijke (hoofd)rol maar kreeg die niet.

    Teleurgesteld over die gang van zaken richt hij in 2006 samen met de Rotterdamse oud-wethouder van Leefbaar Rotterdam, Marco Pastors, de partij ÉénNL op. Ze willen meedoen aan de Tweede Kamerverkiezingen in november dat jaar. Pastors is lijsttrekker, Eerdmans de nummer twee op de lijst. Anders dan de Partij voor de Vrijheid (PVV), zoals Wilders onder die naam voor het eerst gaat deelnemen aan de verkiezingen, richt ÉénNL zich niet zo sterk op integratie, immigratie en islam. De nieuwe beweging wil voornamelijk 'de geest van Fortuyn' laten doorklinken en maakt van veiligheid, directe democratie en een zuinige overheid de belangrijkste speerpunten. Het slaat niet aan, want ÉénNL komt 3000 stemmen tekort voor een kamerzetel. De PVV is op 22 november 2006 de grote winnaar van de verkiezingen door met 9 zetels definitief door te breken in Den Haag. Het ÉénNL-project van Eerdmans is mislukt.

    Slappe knieën
    Eerdmans laat de politiek hierna achter zich, maar keert enkele jaren later terug als wethouder in Capelle aan de IJssel. In 2014 wordt hij voor de gemeenteraadsverkiezingen lijsttrekker voor Leefbaar Rotterdam. Die partij wint met 14 zetels de verkiezingen en wordt, door de fikse nederlaag van de PvdA, de grootste in de Rotterdamse raad. Leefbaar gaat besturen, samen met het CDA en D66. Eerdmans wordt Wethouder voor Veiligheid, handhaving en buitenruimte en tevens locoburgemeester. Het pluche voelde goed, maar de ontevredenheid in de stad groeit. Leefbaar speelt weinig klaar. En dat is reden voor Wilders om in die periode bekend te maken dat zijn PVV bij de volgende raadsverkiezingen in 2018 met een eigen lijst komt in de Havenstad:
    ''De mensen worden niet goed bediend door Leefbaar Rotterdam. Die partij is afgedreven naar het midden. Hoe kan het ook anders als je samenwerkt met D66?''

    De PVV-leider zag zijn kritiek bevestigd worden. In campagnetijd weten Leefbaar en Eerdmans vaak een stevige toon aan te slaan, maar het college van burgemeester en wethouders waar Eerdmans onderdeel van uitmaakt, gaat akkoord met de opvang van 600 vluchtelingen in Rotterdam. Hetzelfde geldt voor het handhaven van de veelbesproken 'bed-bad-broodopvang' voor illegalen in de stad. Kwesties waar vooral de fractie van Leefbaar in de gemeenteraad zich juist fel tegen keert. Eerdmans buigt, laat zijn tanden niet zien en D66 lijkt de dienst uit te maken. Het zorgt ervoor dat de vele kiezers van de partij zich niet meer herkennen in Leefbaar Rotterdam.

    Alsof dit soort vernederingen nog niet voldoende waren eiste D66-fractieleider in Rotterdam, Salima Belhaj (tegenwoordig kamerlid), ook nog eens van Eerdmans dat hij openlijk afstand zou nemen van Wilders. Zijn misdaad? Een foto plaatsen op twitter waarin hij met de PVV-leider borrelt. En in plaats van de vraag op te werpen waarom die vrouw zich in hemelsnaam bemoeit met wat hij in zijn privétijd doet, buigt Eerdmans weer. Zoals ook die keer dat hij als wethouder de kans had om een islamitische geestelijke, die opriep tot het doden van Amerikanen in Irak en het geven van 100 zweepslagen aan vrouwen die vreemdgaan, te weren uit de Essalam Moskee. Hij deed het niet. In al zijn naïviteit liet Eerdmans zich overtuigen door de betreffende moskee: het was allemaal uit z'n verband gehaald. Maar natuurlijk...


    De verkiezingsuitslag in 2018 pakt dan ook matig uit: Leefbaar, dat inmiddels een alliantie met FvD is aangegaan, verliest 3 zetels en houdt er 11 over. De partij blijft wel de grootste in de Rotterdamse raad, maar wordt buiten het bestuurscollege gehouden. Eerdmans gaat verder als raadslid. De alliantie met FvD verleidt hem er echter toe om voor die partij landelijk actief te worden. Hij krijgt een plek op de kieslijst (4) voor de Tweede Kamerverkiezingen van maart 2021. Zover komt het niet. Na een ruzie volgt een breuk met FVD-leider Thierry Baudet, die zelf kort opstapt, en snel weer terugkomt. En net als bij de gesprekken met Wilders in 2005, komt ook hier de opportunist in Eerdmans bovendrijven, als hij de kans ziet zelf de partijleider van Forum te worden. Dat mislukt en samen met de eveneens bij FvD-opgestapte Annabel Nanninga lanceert hij JA21, wat direct resulteert in drie kamerzetels.

    Verlengstuk
    Toegegeven: Eerdmans kan de boodschap en de politieke standpunten helder verwoorden in de media en het debat voert hij degelijk. De babbel heeft hij goed onder de knie. Maar het ontbreekt aan richting en ruggengraat. De partijleider van JA21 leurt vaak met de erfenis van Pim Fortuyn, maar met acht politieke partijen in twee decennia is de vraag waar hij werkelijk voor strijdt haast niet te beantwoorden. Het resulteert meer dan eens in tegenstrijdigheid. In een opiniestuk en voor camera's pleit hij plots voor het sluiten van de grenzen voor asielzoekers. Hij vertelt er niet bij dat zijn partij JA21 daarvoor tot vijf keer toe (!) Kamermoties die oproepen tot het sluiten van grenzen voor asielzoekers verwierp. Als Wilders tijdens het debat over de Regeringsverklaring aangeeft zich onveilig te voelen door de aanwezigheid van een veroordeeld Hofstadgroep-terroriste bij de VVD als adviseur, is Eerdmans een van de weinige die daar begrip voor opbrengt. Maar hij stemt vervolgens doodleuk tegen een motie van de PVV-leider die de kamer vraagt om zich uit te spreken tegen die keuze van de VVD. Dit met de smoes: 'Daar gaat de Kamer niet over.'

    De ware reden van dit stemgedrag is natuurlijk dat Eerdmans zijn kansen bij de VVD niet wil verspelen. Het zijn de typische trekken van een politieke opportunist die alles doet om de macht te pleasen. Iemand die in zijn politieke loopbaan bij een klein beetje druk buigt, de verkeerde keuzes maakt en bij gebrek aan ruggengraat akkoord gaat met zaken waar hij eigenlijk tegen is. JA21 is geen rechts alternatief dat voor fundamentele verandering gaat zorgen, maar zal slechts dienen als verlengstuk van de gevestigde orde. Rechtse kiezers die hun hoop vestigen op Eerdmans zullen dan ook bedrogen uitkomen.

    Deze opiniebijdrage is van Bastiaan Sietsema.



    Meer over Opinie » 

    0 reacties :

    Een reactie posten