Een bijdrage van Paul Scheffers.

Dit is het tweede deel van een bespreking van het boek van Simon Rozendaal: ‘Warme aarde’. Koel Hoofd.’

Voor het eerste deel zie hier.

Een uitgebreide boekbespreking van een boek dat al 3 jaar in de winkel ligt, dat is wellicht vreemd, maar gezien de onbekendheid bij Nederlandse politici, de hoge bruikbaarheid, de relevantie en blijvende actualiteit van de verzamelde wetenschappelijke en politieke kritiek in dit boek, bespreek ik het alsnog voor de bezoekers van Climategate.nl.

(** PS : geeft aan bijdrage door de auteur)

In 2018 in Europa daalde het verbruik van fossiele brandstoffen, mede door energiebesparingen, zonnecellen en windmolens, echter wereldwijd na 25 internationale politieke klimaatconferenties stijgt het verbruik van fossiele CO2-uitstoot wereldwijd nog steeds gestaag met 1,6 % per jaar, ondanks inmiddels honderden miljarden dollars subsidies uitgegeven aan CO2-reductiemaatregelen bestemd voor windturbineparken en zonneparken. In 2018 is er zelfs een stijging met 2,7% CO2-uitstoot wereldwijd.

(Door de Coronapandemie is er in 2020 – 2021 een lichte daling van CO2-uitstoot wereldwijd, echter die beklijft niet en stijgt nu weer. **PS)

Sociaal-econoom Bjørn Lomborg, eerder genoemd, is bepaald geen klimaatverandering ontkenner en is ook voorstander van CO2-reductie naast hogere sociale wereldprioriteiten. Met zijn kosten-baten analyses stelt hij vraagtekens bij de haalbaarheid van de Parijse CO2-reductiedoelstellengen met uitsluitend huidige typen techniek met primaire voorkeur voor zonnecellen en windturbineparken.

In 2015 gaf de Nederlandse Staat in haar verdediging toe, als aangeklaagde in de rechtszaak door Urgenda aangespannen, dat het Nederlandse klimaatbeleid in 2030 ~ 2050 nauwelijks tot enige gewenste afkoeling zal leiden. De gebruikte feitelijke onderbouwing werd daarvoor aangedragen door het KNMI.

Hoofdklimaatonderzoeker Rob van Dorland van het KNMI berekende een klimaatwinst (afkoeling) door Nederlands klimaatbeleid op 0,00007 grC. Als alle landen het net zo goed doen als Nederland dan mag je volgens Van Dorland voor de hele wereld de 0,00007 grC met 200 vermenigvuldigen tot een klimaatwinst van 0,014 grC wereldwijd.

(Onmeetbaar klein, maar ook nutteloos klein ** PS)

Wat kost het en wat krijgen we er voor terug

Hoe je het wendt of keert, het klimaatbeleid in Nederland is extreem inefficiënt door gemaakte politiek keuzes , valse politieke voorspiegelingen en gehypt journalistiek klimaatalarmisme. Volgens Klimaattafel-voorzitter Ed Nijpels, die eerder zonne- en windenergie gratis noemde, gaat de energietransitie de Nederlander slechts 55 cent per dag kosten.

Diederik Samsom denkt aan 550 miljard aan kosten voor de belastingbetaler tot 2050. Even vergelijkend nagerekend klopt één of zelfs beide schattingen niet.

(50 miljard per jaar gedurende 30 jaar was de uitkomst van berekeningen voor de complete energietransitie door onafhankelijk ingehuurde rijksadviseurs, zoals bekend gesteld bij de 2de Kamercommissie voorafgaand aan de klimaatwet. Dan kom je voor Nederland op 1500 miljard uit. ** PS)

Bij Defensie, Sociale Zaken, Rijkswaterstaat krijg je nog ‘waar’ voor je geldt, weliswaar met een luchtmacht, marine, tanks, gezondheidszorg, uitkeringen, huursubsidies, bruggen, kanalen en dijken. Maar wat krijgt de Nederlandse belastingbetaler terug voor het klimaatbeleid?:

Een natuur, polderlandschap en Noordzee vol met duizenden 200 meter hoge windturbines, honderden (ook drijvende ** PS) zonneparken in natuurgebieden en op elke hoek van de straat een laadpaal voor elektrische auto’s.

Echter de belangrijkheid en afhankelijkheid van fossiele brandstoffen zal nog vele decennia blijven, zal zelfs in belangrijkheid toenemen als back-up voor hernieuwbare energie. Wereldwijd zal de CO2-uitstoot maar weinig dalen, de kosten van een hernieuwbare economie zullen progressief stijgen.

Het klimaatbeleid is niet erg democratisch

Transitie professor Jan Rotmans, ook mede oprichter van Urgenda, is bepaald niet blij met de te langzame transitie naar hernieuwbare energie. Hij wil belemmerende wetten en inspraak door burgers tijdelijk opschorten om vaart te kunnen maken.

Ook Jesse Klaver van GroenLinks is van het keihard in wetten willen verankeren van CO2-reducties en klimaatdoelstellingen en daarmee een democratie beperkende rol voor de 2de Kamer te kunnen bewerkstelligen naast bedoelde verdere inspraakbeperkingen vanuit burgerinitiatieven.

(De kunstmatig gecreëerde bestuurlijke entiteit, de RES, is inmiddels per wetgeving werkzaam met het doel de transitie te versnellen door de inspraak vanuit democratische gekozen bestuurslagen bij de provincies en gemeenten uit te schakelen. ** PS)

Een ander aspect is de immer toenemende macht van de door BUZA gesubsidieerde kleine activistische milieuclubjes, die het algemeen belang van alle burgers zeggen na te streven, door toenemend processen te voeren tegen de Staat. Ook de klimaatwet van 2018 blijkt voor het overgrote deel te zijn geschreven door de activistische milieujurist P. van den Biezen van Milieudefensie.

De dagelijkse kranten, columnisten en ook nieuws en actualiteiten voorziening via de Nationale Publiek Omroep zorgen voor een gehypte selectieve nieuwsgaring wat betreft de zeer lichte opwarming van de aarde sinds de westerse industrialisatie. Koude records wereldwijd en in Europa worden selectief geweerd uit het nieuws. De NOS-directeur Van Gelauff gaf openlijk toe het niet zijn taak te vinden VN-IPCC-/ klimaat-kritisch nieuws toe te laten.

Weerman Gerrit Hiemstra meldde op Twitter alleen aan jongeren nog stemrecht te willen geven, omdat die het beste geïnformeerd werden over de gevaren van klimaatverandering en van de gevaarlijke klimaatkantelpunten.

Ook de rechtspraak in Nederland draagt bij aan het overrulen van de democratie door via het buiten de scheiding der machten treden door politieke uitspraken te doen, door in hun vergezochte vonnis het primaat van de mensenrechten te koppelen aan ambitieuze klimaatdoelstellingen, zoals in de geformuleerde doelstellingen werd vastgelegd.

(In dit kader is ook te noemen het recente vonnis door de Raad van State aangaande de erkenning van het Europees dwingend recht tot milieubeoordeling voor windturbinenormen. Het is het gevolg van het zogenoemde Nevele-arrest van het Hof van Justitie in Luxemburg van juni 2020. Hierdoor zullen alle nieuwe windturbineparken aan een degelijke MER moeten voldoen, hetgeen de uitrol verder zal vertragen. ** PS)

Tot slot ( ** PS)

Simon Rozendaal blijft in het hele boek de wetenschapsjournalist die de energietransitie analyseert op voor- en nadelen en haalbaarheden. Toch moet dit een alarmerend boek zijn voor politici die volgens hem te veel hopen op een gunstige effect en verloop van het klimaatbeleid via een puur hernieuwbare energietransitie.

Uit de door Rozendaal verzamelde inherente nadelen van hernieuwbare energie en überhaupt de zeer twijfelachtige haalbaarheid bij de Nederlandse energietransitie doelstellingen moeten harde politieke beslissingen worden genomen en zullen nu kritische waarheden moeten worden verteld door de ambtelijke Rijksplanbureau’s SER, PBL, SCP, CPB en ECN alsmede door de journalistiek.

Dit ter voorkoming van een voorspelbaar politiek klimaatdebacle en verkwisting van schaarse overheidsbudgetten gebaseerd op de uitrol van uitsluitend hernieuwbare energiebronnen en gefundeerd op twijfelachtig te optimistische politiek wensdenken omtrent positieve klimaateffecten.

Het lijkt erop, dat het een wens is van diverse activistische politici en diverse Ngo’s dat een ‘verlichte klimaatdictatuur’, met een ingeperkt democratisch proces, wél het gewenste succes van de ambitieuze klimaatdoelstellingen in 2030 ~ 2050 moeten gaan zeker stellen.

De meest recente verhoogde ambitieuze hernieuwbare transitiedoelstellingen en CO2-reductie vastgelegd in de Nederlandse klimaatwet kunnen volgens kritische experts niet worden gehaald, ook niet met de ‘CO2-neutrale’-biomassa-boekhoud-‘fraude’ toegestaan door de Europese Unie. De olifant in de 2de Kamer zijn de ontbrekende aanzienlijke subsidies voor R&D naar nieuwe typen schone en veilige kernenergiecentrales.

Dat alles (en nog veel meer kanttekeningen) in dit excellente boek door Simon Rozendaal wordt ernstig bekritiseerd, gestaafd met argumenten, cijfers en verwijzingen.


De analyses en conclusies in dit boek ‘Warme aarde, Koel hoofd’ maakt het een belangrijk document te bezitten en het over 5 ~ 10 ~ 20 jaar nog eens open te slaan, om met voldoende toekomstige zekerheid meewarig terug te kunnen kijken op hetgeen we allemaal hadden kunnen weten.

Het aanstaande kabinet Rutte-Kaag, als het er komt, zal nieuw energie- en klimaatrealisme moeten gaan tonen in zijn klimaatbeleid.

***

Het boek van Simon Rozendaal is hier verkrijgbaar.