Datacenters

Hollands Kroon -  Schager Courant 

15-5-2021 'lezers schrijven'

Datacenters 

Dat heb ik als fervent krantenlezer niet snel. Dat een artikel je totaal verbouwereert. Toen ik ruim een half jaar geleden in de NRC de eerste artikelen las over de datacenters en windmolenparken in Hollands Kroon (plus bijbehorende leugens, beloften en verkeerde inschattingen), was ik wel even uit het lood geslagen. Inmiddels is er ook door de regionale journalistiek veel over gepubliceerd. Nu de Amerikaanse giganten zich gedeeltelijk lijken terug te trekken, kunnen we voorzichtig de balans opmaken. We kunnen uit deze kwestie vier belangrijke lessen leren voor de toekomst. Conclusies die de zaak terugbrengen naar de kern. 

Ten eerste is het verbazingwekkend dat deze pure, ongegeneerde volksverlakkerij in Nederland überhaupt mogelijk was. Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Wanneer zoiets in Zambia, of desnoods Zuid-Roemenië gebeurt moet je meewarig glimlachen, maar in Nederland? Dat is toch wel een bijzonder verschijnsel. De laatste jaren word je overigens wel meer geconfronteerd met bananenrepubliek-achtige praktijken in onze directe omgeving ... 

Ten tweede: waarom was er in de regionale berichtgeving aanvankelijk zo weinig over deze ontwikkeling te lezen? Dikwijls wordt er geklaagd door journalisten dat er zo weinig gebeurt in deze saaie regio. De regionale pers is toch de zelfbenoemde waakhond van de democratie en allerlei aanverwante processen? De reactie van de regionale pers was aanvankelijk flauw en halfbakken en ging maar op enkele deelaspecten in. De waakhond was even ingedommeld, maar is inmiddels weer klaarwakker. De kwestie werd uiteindelijk grondig opgepakt met complete berichtgeving, mooie verhalen en afrondende conclusies. 

Uiteindelijk dringt zich een derde en zeer belangrijke kwestie op. Hoeveel blunders mag je als wethouder van een plattelandsgemeente maken? Moeten er niet veel strengere opleidings- of niveau-eisen aan raadsleden en wethouders worden gesteld? Nog steeds kan de slager op de hoek raadslid of wethouder worden. De radicaal verkeerde inschatting omtrent de levensvatbaarheid van industrieterrein Kooyhaven was wethouder Theo Meskers’ eerste blunder van formaat. Platteland wethouders met goede intenties zijn nauwelijks bestand tegen het intellect en de gehaaide onderhandelingstechnieken van grote spelers. Het gaat ze eenvoudig boven de pet. En dat is eigenlijk niet eens een schande, maar wel een voldongen ervaringsfeit. Het is een ongelijke strijd. Stel opleidings- en niveaueisen aan raadsleden en wethouders. Dat is beter voor iedereen. 

Opvallend in deze kwestie is het slechte imago van de Wieringermeer/Noordkop in nationaal perspectief. In de Achterhoek was ook ooit sprake van vestiging van datacenters, maar zoiets doe je niet in dat mooie, oude coulissenlandschap, was al snel de overwegende mening. Gebruik daar de ruimte in de klinische, hoekig ingedeelde Wieringermeerpolder maar voor. Op nationale schaal ziet men de Wieringermeer als een regio waar je rustig kunt experimenteren met van alles en nog wat. Nieuw land waar je weinig aan kunt verpesten. Dat is beeldvorming waar je in de eigen regio vaak geen weet van hebt. Merkwaardig. De inwoners van pakweg Middenmeer schieten daar echter weinig mee op.

FRANK OUDMAIJER 

Schagen

Noordhollands Dagblad