Een bijdrage van Jeroen Hetzler.
Ooit was sprake van de Steen der Wijzen. Het was een heilig doel van alchemisten: lood veranderen in goud. Maarten Toonder schreef er ooit over in de Loodhervormer:
‘Dit was de Steen der Wijzen die je krijgt als je 123.456.789 keer het gesmolten lood hebt omgeroerd.’ (…) ‘Ik Roerik Omenom ben loodgieter geworden’, zei de goudmaker. ‘Lood heeft geen geheimen meer voor mij, want ik heb er 40 jaar in staan roeren.’ Nu dan, de hele Rommeldamse maatschappij raakte ontwricht door 2 louche zakenlieden die alle lood “verzamelden”.
Waar kennen wij dit van, rijk worden van een mythe? Lood werd onbetaalbaar. Wat een mooie analogie met windmolens en zonnepanelen. Bron.
Het is ondertussen al een ruime 40 jaar geleden sinds het Rapport aan de Club van Rome, dat een ware Doos van Pandora voor onze beschaving had moeten zijn met als hoofdschuldige de mens zelf. Geen dezer onheilsprofetieën is uitgekomen. Meer dan 40 jaren hebben het IPCC, de milieubeweging en allerlei andere NGO’s staan roeren in het lood van de CAGW-hypothese (vermeend door mensen veroorzaakte catastrofale opwarming) teneinde het goud van de klimaatbeheersing te vinden.
Dat meent men gevonden te hebben, namelijk de CO2 uit industriële activiteit. Ik heb zo mijn twijfel, mede door de demonisering van CO2-vrije kernenergie. Dit wijst eerder op vooropgezetheid. Het protest tegen kernenergie in de jaren 70 breidde zich uit naar de industrie en het kapitalisme, vervolgens naar behoud van ecologie en keerde zich tenslotte tegen de succesvolle moderne visserij, landbouw en veeteelt.
Met het aanwijzen van menselijke CO2, naast methaan en stikstofverbindingen, als zondebok konden deze doelen bereikt worden, zo stelde men. Het beeld dat thans is ontstaan is echter een gewetenloze misanthrope vernietigingsdrang verwoord door Maurice Strong:
Frankly, we may get to the point where the only way of saving the world will be for industrial civilization to collapse.”
De Steen der Dwazen, namelijk het Akkoord van Parijs, een gevaarlijk hersenspinsel van collectieve verdwazing, is immers ontsproten uit het brein van M. Mann. Het is de onhoudbare AGW-hypothese gebleken dat verdacht veel weg had van moedwillige manipulatie en dat berustte op de boomringen van één enkele naaldboom. Lees ook Hide the decline, hier en hier.

In dit licht mogen wij ons inmiddels afvragen hoe betrouwbaar onze eigen overheid nog wel is, gevangen in de dwangbuis van Europees klimaatbeleid, het morele verval inherent aan Europees Groepsdenken? We zijn thans geconfronteerd met de stikstof-ophef. Deze past geheel in de ecologische obsessie van de onverzadigbare compromisloze milieubewegingen en hun drang onze moderne maatschappij en welvaart te transformeren in de arcadisch rurale armoede van 200 jaar geleden.
Zij baseren zich op modellen. Onze gehele beleid berust op ongezonde adoratie van modellen. Modellen die niet eens gevalideerd zijn en aldus per saldo veronderstellingen behelzen. Hoe onverantwoordelijk en visieloos kan een Overheid handelen door alle beleid te baseren op gebleken discutabele modellen i.p.v. betrouwbare metingen? Hoe goed zijn die veronderstellingen die van onze, toch al nep, natuur niets heel zouden laten? Hier is grote twijfel over, net als het geval bij ammoniakuitstoot. Zie verder hier.
Ook over de homogenisatie door het KNMI van data van vóór 1950 is twijfel gerezen, evenals hun eigen lange termijn weersvoorspellingen. In beide gevallen vinden er gesprekken plaats hoe het RIVM en het KNMI tot hun bevindingen zijn gekomen. Ook de rekenmodellen van het PBL en het CPB hebben vraagtekens opgeworpen. Zo geeft het niet meerekenen van subsidies een vertekend beeld. De rekenmodellen over elektrische auto’s zijn ontoegankelijk. Hier.
Evenzeer zijn daar de 40% investeringskosten van windparken die bij de burger via Netbeheer worden neergelegd. En dan maar pronken met subsidieloze windparken op zee.
Het wijst allemaal in dezelfde richting: blind geloof in wat in werkelijkheid de Steen der Dwazen is. Het beeld dat dan ook uit dit alles naar voren komt is dat van moedwillig en onwetenschappelijk “bewijzen” creëren om die AGW-hypothese te ondersteunen, i.p.v. het wel wetenschappelijke andersom. Het is wel erg toevallig allemaal, die “bewijzen”. Dit geldt ook voor die imaginaire 97%-consensus. Dit maakt het er nog ongeloofwaardiger op dan die AGW-hypothese al was.
De nefaste gevolgen van al die dwaasheid voor onze maatschappij worden intussen steeds zichtbaarder. Wij komen steeds meer onder het juk van de rupsjes-nooit-genoeg. We moeten af van CO2, fossiele brandstoffen, kernenergie, vlees, visserij, intensieve landbouw, boeren, tuinbouw, auto’s, scheepvaart, vliegtuigen. Eén blik bijvoorbeeld op deze interactieve kaart van de mondiale scheepvaart is voldoende om de omvang van die dwaasheid te beseffen. Hier.
Kortom, terug naar 200 jaar geleden is het streven Dit kan nooit zonder dwang. De burger wordt geleidelijk elke keuzevrijheid ontnomen. De opstand der boeren is het gevolg van dit jarenlange koeioneren door die rupsjes-nooit-genoeg zijnde ecologisten/milieubeweging. Die opstand is een ontwaken uit het sluipend gevaar, hopelijk ook voor de burger die evenzeer wordt beroofd en gekoeioneerd, waarmee de milieubewegingen en aanverwante NGO’s onze maatschappij proberen te wurgen en de toekomst van onze (klein)kinderen en de ontwikkelingslanden in gevaar brengen. Het ware te hopen dat de overheid zich realiseert hoe visieloos, regieloos en ruggengraatloos zij omspringt met het immigratiebeleid, het klimaatbeleid en het zich kritiekloos voegen naar invalide EU-regeltjes. Het Kabinet pocht dan wel over de sterke economische positie, maar is bezig zichzelf een reus op lemen voeten te maken.
Windmolens en zonnepanelen halen immers zonder subsidie zelfs hun economische levensduur van amper 20 jaar niet en ondermijnen onze welvaart. Ik laat het verbranden van bossen en het stoppen van voedsel in autotanks buiten beschouwing als evenzovele voorbeelden van de klimaatverdwazing. En maar klagen over overbevolking en hypothetische honger die de klimaatdwazen zelf uitlokken door ongebreidelde immigratie (pardon: klimaatvluchtelingen), met hun aanval op de visserij, landbouw en veeteelt en voedsel in de brandstoftank te stoppen. Ja, hoe graag zouden die lieden, naast CO2, ook de mondiale bevolking willen reguleren. Kennen zij dan niet de weerzinwekkende praktijken in Ierland, India en China?
De rupsjes-nooit-genoeg moeten eens leren niet blindelings hun, onwetenschappelijke, emoties te volgen, maar ook eens leren na te denken over de consequenties van hun idealen i.p.v. anderen hun wil op te leggen door angst en desinformatie zaaien.
Jarenlang klonk het alarmistische gelamenteer over uitstervende ijsberen, terwijl de populatie intussen ruim verviervoudigd is. Van WNF horen wij niets meer over de ijsbeertjes. Het blijkt allemaal voze prietpraat die steeds gewetenlozer en gewelddadiger vormen aanneemt naarmate de feiten en metingen de onhoudbaarheid van de apocalyptische beweringen onderstrepen.
Kinderen zo verschrikkelijk bang te maken dat ze zich geen raad meer weten, getuigt van een weerzinwekkende gewetenloosheid waartegen onze overheid wel eens afkeuring mag uitspreken, en zeker de media. Dit waar elke onderbouwing voor die bangmakerij ontbreekt. Hier bovenop komt de omkoping van de onbenullen van Extinction Rebellion-demonstranten. Dit alles onderstreept het morele en wetenschappelijke failliet van de ecologisten/milieubewegingen. Waarom men hen nog langer serieus neemt, is mij een raadsel?

Frans Timmermans. Foto NOS.
En dit moet het Europese klimaatbeleid bepalen? Niet te geloven dat vele politici hen wel serieus nemen. Wat is er in lieden als Timmermans c.s. toch gevaren? Europa is niet eens in staat reële vraagstukken van geopolitieke aard aan te kunnen. En nu zal Timmermans wel dat imaginaire, “klimaatprobleem” oplossen, niet beseffend dat het Sisyphus-arbeid is, een per definitie nutteloze taak. Ook dit onderstreept dat het klimaatbeleid het product is van dwazen die zich in hun eigen parallelle universum hebben opgesloten, maar behept zijn met een onverzadigbare machtshonger. Kenmerkend voor die generatie: volg je hart maar negeer je geweten en denk vooral niet na over de gevolgen en de relativiteit van je eigen gelijk. Tot slot, mij lijkt deze behartenswaardige aanklacht tegen de VN als tegenhanger van het gebazel van het gedresseerde en misbruikte klimaatorakeltje Greta, terecht: How dare you! Zie hier.

Tijd dus voor herbezinning van de Overheid en de EU en het verruilen van slaafse volgzaamheid van lieden die uit zijn op het ontwrichting van onze beschaving. Dit gevaar begint steeds dichterbij te komen. Dit keer is dit gevaar wel reëel zo lang men de Steen der Dwazen blijft aanzien voor de Steen de Wijzen. How dare you? Beter kan de klimaatverdwazing niet worden samengevat.
Derhalve blijft van kracht:
Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.
(Overigens ben ik van mening dat de Klimaatwet vernietigd moet worden).