Ronald Plasterk. Schermafbeelding VPRO.









Een bijdrage van Jeroen Hetzler.
‘Volledig nieuw klimaatplan nodig’, zo stelt Telegraaf columnist en voormalig bewindsman van de PvdA, Ronald Plasterk.
Dit is geen verrassing, want weersafhankelijke energiebronnen, zoals zon en wind, met een, vanwege minimale vermogensdichtheid (EROI) van minder dan 4, kunnen nooit onze welvaart en die van de generaties na ons in stand houden. Wie dit nog ontkent, zal met heel goede praktijkbewijzen voor het tegendeel moeten komen. Die zijn tot op heden nooit gekomen. Thans is een film (Nederlands ondertiteld) verschenen die het ware gezicht van de groenen toont en de gemoederen flink opschudt.
Het is een lange film, frontaal tegen klimaatpausen Robert Kennedy Jr., Al Gore en oud-gouverneur Schwarzenegger. Interessant is om de reacties aan de groene kant te zien. Die zijn treurig. ’Hij heeft misschien wel een punt, maar hij speelt de verkeerde mensen in de kaart.’ Of: ’Het is waar, maar het zou goedwillende mensen op verkeerde gedachten kunnen brengen.’ Ook de evergreen: ’Dat zou buiten de context geciteerd kunnen worden.’ Verder wordt gezegd dat Moore de feiten niet allemaal precies weergeeft, en eenzijdig is. Dat is vast en zeker waar, maar dat zei de National Rifle Organization ook over zijn film Bowling for Columbine, en dat vonden diezelfde mensen destijds prima. De eerste reactie van groen was om de film te willen verbieden, en van de netwerken te weren, maar dat lukte niet door YouTube.
Wat een benepen reacties om de film te verbieden. Het verraadt de arrogante dictatoriale agenda van de NGO’s en milieubeweging. Laat dezulken het beleid nooit of te nimmer kunnen bepalen, want dit leidt slechts tot recessie en dictatuur naar Chinees model.
De documentaire toont dat installaties voor zon en wind enorme hoeveelheden natuur kosten (leden van de wandelvereniging zien achter een oranje lint dat de berg waarop ze altijd wandelden wordt opgeblazen voor groene stroom), en dat ze na een beperkte levensduur bergen afval opleveren. Dure elektrische auto’s blijken uiteindelijk op fossiele brandstof te draaien.
En laten wij vooral niet de mensonterende kinderarbeid vergeten in Congolese kobaltmijnen t.b.v. de accu van uw elektrische auto. Ook hier eenzijdigheid bij moord en brand schreeuwen over kinderarbeid in de kledingindustrie.
Die teleurstelling slaat om in boosheid als hij merkt [de filmmaker JH] dat de voorstanders van wind- en zonne-energie dat al lang doorhadden. Dat levert komische scenes op, bijvoorbeeld bij een groen zonnefestival dat zogenaamd op zonnepanelen draait. Bij het eerste regenbuitje heeft het groene publiek geen zin om de lichtshow en de versterkte muziek te missen, en dus worden in een verscholen hok de dieselturbines aangezet. Bij doorvragen blijkt dat het festival dag en nacht op olie draait, hooguit ’s middags voor de show een paar uur op zon. De documentaire hamert erop: ’intermittency’ ofwel ’onderbrokenheid’. Er is maar een aantal uren per dag zon en wind, dus je moet voor de volle capaciteit fossiele brandstof hebben klaarstaan voor de onderbrekingen. De kosten daarvan moet je meerekenen bij groene energie.
Hypocrisie ten top dus. Ronduit rampzalig is de massale ontbossing vanwege de groene hersenkronkel, CO2-neutrale biomassa genoemd, die uitgebreid in beeld wordt gebracht.
Het is een lange film, maar er worden veel belangrijke punten [NOS zegt soms een punt] gemaakt. Goed dat iemand vraagtekens zet bij het stimuleren van elektrische auto’s (fietsen, lopen of openbaar vervoer is veel beter). Goed om de milieubeweging te mobiliseren tegen zeeën vol windmolens. Goed om biomassa als duurzame energie af te wijzen; bossen verstoken tégen CO2-uitstoot klopt niet.
De documentaire stelt onverbloemd de hypocrisie van de groenen aan de kaak, omdat deze al lang weten dat groen niet kan bestaan zonder fossiele energie. Toch houdt men dit systematisch en moedwillig buiten beeld. Vele media die hieraan hun collaboratie verlenen, treft dus blaam.
Moeten wij spreken van een links Klimaatmediakartel? De NOS in elk geval helpt ijverig mee. Jammer is dat men de ogen sluit voor eenvoudige natuurkunde, waar ik meer zou verwachten van de zichzelf noemende kwaliteitsmedia. Immers, precies de abominabele vermogensdichtheid van de ‘duurzame’ middelen (wind, zon, verbranden van bossen) dwingt tot een onherroepelijke achteruitgang in de productie-efficiëntie van die inferieure middelen. Zoiets als de auto-industrie dwingen tot het niveau van de Ford in de 30-er jaren.
Elk weldenkend mens kan het niet verbazen dat dit onvermijdelijk gepaard gaat, ja móét gaan, met buitenproportionele maakkosten en een verwoeste natuur met achteruitgang van welvaarts- en leefbaarheid als gevolg. Dit is dan ook precies wat die film en uw stijgende energierekening vertellen. Bovendien, blijven de prestaties van die middelen ver onder het vereiste niveau om onze welvaart – en die van de generaties na ons – te borgen.
De groene hypocrisie is slechts de klimaatversie van de Verelendung. Groen redt de aarde helemaal niet, maar verwoest die en is slechts geïnteresseerd in het opleggen van de eigen ideologie onder het amorele verdienmodel van het Eco Industrieel Complex. De perfecte symbiose van de rat en de pestbacterie.
Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.
(Overigens ben ik van mening dat de klimaatwet moet worden vernietigd).
Naschrift
Waar blijft nu toch die verschrikkelijke opwarming?

Economie op slot, temperatuur daalt, maar CO2-concentratie stijgt door.
Dat vergt nadere uitleg.
Maar hoe het ook zij, deze metingen kloppen niet met de AGW-hypothese (‘Anthropogenic Global Warming’).
Of, zoals Thomas Huxley placht te zeggen:
The great tragedy of science – the slaying of a beautiful hypothesis by an ugly fact.