Albert Einstein.














Niet ten koste van alles.
Een gastbijdrage van Herman Veerkamp.
KIVI (Koninklijk Instituut van Ingenieurs) moet de regie nemen in de energietransitie, stond twee maanden geleden op deze pagina. Ik denk juist dat de ingenieursvereniging zonneklaar moet verkondigen dat klimaatvrees een politiek verzinsel is dat niets met wetenschap van doen heeft.
Onze ingenieurs behoren tot de best opgeleide in de wereld. Ze zijn gewend met een kritische blik te kijken naar modellen, afstand te nemen, en hun gezond verstand te gebruiken. Is het plausibel dat een toename van CO2 in de atmosfeer van 25 procent, zoals we die de afgelopen circa halve eeuw hebben gezien, leidt tot grootschalige onomkeerbare klimaatverandering, een dramatische zeespiegelstijging, mislukte oogsten en kapitaalvernietiging?
Natuurlijk niet, is het enige logische antwoord. Er is ‘wetenschappelijke consensus’ over, heet het dan, maar consensus zou in de wetenschap geen rol moeten spelen.
Toen Albert Einstein hoorde dat honderd auteurs kritiek hadden op zijn relativiteitstheorie, zei hij: ‘Waarom honderd? Eén die kan aantonen dat ik fout zit is genoeg!’
Het klimaat verandert altijd en van natuurlijke systemen begrijpen we nog maar een fractie. Maar dat neemt de noodzaak van verduurzamen niet weg. De CO2-discussie leidt alleen maar af van belangrijkere kwesties, zoals ontbossing, overbevissing, plasticsoep, pesticiden en herbiciden in de landbouw, vervuilende mijnbouw, noem maar op. Dit alles moeten we een halt toeroepen.
Uiteraard moeten we ook geleidelijk aan het gebruik van fossiele brandstoffen terugdringen. Maar niet ten koste van alles. Hoe zouden we het voor elkaar moeten krijgen om tien miljoen elektrische auto’s op de weg te houden zonder overbelasting van het net?
Zonnepanelen brengen in de winter maar 10 procent op van wat ze gemiddeld in de zomermaanden opwekken. Het elektriciteitsverbruik daarentegen is in de winter vele malen hoger en dat wordt alleen maar meer wanneer we massaal overstappen op de warmtepomp. Wat doen we over dertig jaar met turbinebladen en zonnepanelen wanneer deze aan het eind van hun levensduur zijn gekomen? Recyclebaar zijn ze vooralsnog niet.
Herman Veerkamp.
Waarom tropisch regenwoud vernietigen ten gunste van de aanleg van palmolieplantages, zodat we enkele procenten kunnen bij stoken in onze energiecentrales of bijtanken in onze auto? Wat gebeurt er met vruchtbare landbouwgrond wanneer die met zonnepanelen wordt vol gezet? Waarom bewoners opzadelen met niet of nauwelijks werkende warmtepompen en een torenhoge energierekening?
We moeten zuinig zijn op alles wat de planeet ons te bieden heeft. Maar angst voor een door CO2-stijging veroorzaakt ramp scenario hoeven we ons niet te laten aanpraten.
***
Bron: ‘De Ingenieur’ van mei, rubriek ‘Punt’.
Herman Veerkamp werd opgeleid aan de Universiteit Twente als chemisch technoloog en is werkzaam
in de automatisering.