Toetredingsonderhandelingen met de Oekraïne en Moldavië: blinde grootheidswaanzin van de EU-imperialisten

Wereldpolitieke utopie

 

Toetredingsonderhandelingen met de Oekraïne en Moldavië: blinde grootheidswaanzin van de EU-imperialisten

Geplaatst op 15 december 2023 door E.J. Bron

(Door: Daniel Matissek – Vertaling: E.J. Bron)

De Europese Unie heeft gisteren tegen alle politieke bezwaren en waarschuwingen in besloten om toetredingsonderhandelingen met de Oekraïne en Moldavië te beginnen en nieuwe sancties tegen Rusland op te leggen. Bovendien dienen er met Bosnië-Herzegovina toetredingsgesprekken te worden opgenomen. Opnieuw is te zien hoe ver deze Europese Unie zich van de oorspronkelijke idealen van een “gezamenlijk Europa” heeft verwijderd.

Want het toenmalige idee, dat ooit onder de indruk van de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog geboren werd, is de blauwdruk geworden voor de oprichting van een Brussels regime van bevoogding, dat deze “gemeenschap” ongezonder en op problematische wijze koste wat het kost wil uitbreiden.

Aanzienlijke centrifugale krachten

Daardoor worden echter meer splijtende dan verenigende dingen geproduceerd; de centrifugale krachten van deze aanmatigende politieke constructie, die de natiestaten in toenemende mate van hun soevereiniteit berooft, nemen constant toe – en de gemeenschappelijke basis van de “partnerlanden” krimpt gestaag.

Zoals bij zulke gebeurtenissen gebruikelijk is, volgden de verantwoordelijken elkaar snel op met absoluut mateloze pluimstrijkerij: de voorzitter van de Europese Raad, Charles Michel, sprak van het “historische moment”, dat “de geloofwaardigheid van de Europese Unie, de kracht van de Europese Unie” zou tonen. Voor de bewoners van de landen en het Europese continent zou dit een “duidelijk signaal van hoop” zijn. De Duitse bondskanselier Olaf Scholz noemde de beslissing een “krachtig teken van de ondersteuning” voor de Oekraïne.

Orbán neemt heftig afstand

Wezenlijk nuchterder en realistischer liet zich zoals altijd de Hongaarse minister-president Viktor Orbán uit, die zich vanaf het begin tegen een opname van de Oekraïne in de EU had uitgesproken. De beslissing werd dan ook in zijn afwezigheid genomen. Orbán distantieerde zich er met barse woorden van.

In een video sprak hij van een “volledig zinloze, irrationele en foute beslissing” en verklaarde zich van stem te hebben onthouden. “26 andere landen hebben er op gestaan dat deze beslissing genomen wordt. Daarom heeft Hongarije besloten dat, wanneer 26 andere landen dit doen, zij hun eigen weg zouden moeten gaan”, aldus Orbán verder. Hij heeft gelijk – want in werkelijkheid wordt hiermee weer een noodlottige stap gezet van een volledig overbodige EU-uitbreiding, die al lang een doel op zich is geworden.

Vooral Duitsland mag meer dokken

Meer en meer ontstaat hier een superstaat van leden, die steeds minder congruente doelen hebben. Door een minder transparant, ondemocratisch ambtenarenapparaat in Brussel grijpt de EU steeds meer in de soevereine rechten van de lidstaten in. Beide hebben niets meer te maken met de ideeën waarvoor de EU werd opgericht.

Deze is precies datgene geworden wat ze eigenlijk expliciet niet zou moeten worden – een schulden- en aansprakelijkheidsunie ten koste van enkele weinigen, vooral natuurlijk van Duitsland, dat altijd tot de genotvolle plundering van zichzelf bereid is. Als nettobetaler van de EU zouden met de toetreding van de beide desolate crisislanden, die niet ook maar in beginsel aan de minimale standaards voor een EU-lidmaatschap voldoen, die kosten nogmaals de hoogte in schieten, bovenop de directe hulp voor de Oekraïne.

Heel diep gespleten

Al voor de laatste uitbreidingsrondes zou het veel verstandiger geweest zijn om eerst de huidige leden te integreren en tot een werkelijk met elkaar te komen dan om steeds verder uit te breiden. Tot nu toe is niet eens de uitbreiding naar het oosten verteerd. In plaats van te consolideren, verandert men EU-toetredingen in een buitenlands-politiek strijdinstrument, terwijl de EU niet eens in staat is haar eigen grenzen tegen een massamigratie van miljoenen uit het Midden-Oosten en Noord-Afrika te beschermen en veel lidstaten politiek diep gespleten zijn.

Zelfs wanneer politici, zoals de vertrekkende Nederlandse minister-president Mark Rutte, benadrukten dat een EU-toetreding van de Oekraïne en Moldavië pas over vele jaren aan de orde zou zijn, wordt hier een noodlottig signaal afgegeven. Zo eenvoudig zal men in ieder geval de Oekraïne over een paar jaar niet voor het hoofd kunnen stoten door de toetredingsgesprekken gewoon weer af te breken.

Wereldpolitieke utopie

Daar komt nog bij dat het veiligheidspolitiek gezien uitermate onverstandig is om Rusland, dat nu blijkbaar definitief – zoals te verwachten was – aan de winnende hand is in de Oekraïne-oorlog, nog meer te prikkelen en te bruuskeren. De EU begeeft zich daarmee in de onmiddellijke nabijheid van Rusland, dat door etnisch-nationale conflicten in de Oekraïne en Moldavië geïnvolveerd is, en lijft twee instabiele, door veel onlusten verscheurde en van corruptie druipende staten in.

Daarmee gaat het politieke spookrijden van het wereldpolitiek steeds minder belangrijk wordende continent verder, dat, bovenop zijn al bestaande existentiële problemen, in een wereldpolitieke utopie steeds nieuwe lasten aan zichzelf oplegt, waaronder het vroeger of later in elkaar moet storten. Nu al tekent zich af dat de EU aan deze imperiale uitrekking te gronde zal gaan.

Bron:
auf1.info
Door: Daniel Matissek

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)