Voormalige verzetskrant Trouw is fout in deze oorlog

Zakelijke informatie geframed als ‘bloederige Israëlpropaganda’

9 november 2023 - Maaike van Charante

 Kent u de voormalige verzetskrant Trouw? Die werd opgericht tijdens de Tweede Wereldoorlog door dappere verzetsstrijders die vochten tegen de Duitse bezetter. Velen van hen werden gefusilleerd door de nazi’s. Als zij zouden weten wat er van hun krant geworden is, zouden zij zich omdraaien in hun graf, schrijft Maaike van Charante.

De maskers vallen af

Hoe vaak hebben we het gezegd de afgelopen weken?

De maskers vallen af.

En soms denken we dat we nu de totale verdorvenheid van bepaalde lieden wel doorgrond hebben, maar nee. Het kan altijd nog dieper, nog lelijker, nog schofteriger, nog geniepiger. Er kan altijd nog een masker afvallen.

Deze week knapte er iets bij mij.

 

Trouw keert alles om

‘Verzetskrant’ Trouw, die altijd en overal onderdrukking en discriminatie denkt te zien, is zo totaal gedegenereerd dat men de wanhopige pogingen van Israël om de wereld te herinneren aan de pogrom van 7 oktober afdoet als Bloederige propaganda van Israël.

Het is de perfecte – beter gezegd ‘perverse’ – omkering: het slachtoffer dat het waagt om de wonden te laten zien, wordt de slechterik die de arme dader belastert. En de intro van het artikel maakte het bepaald niet beter: “Israëlische voorlichters organiseerden in Jeruzalem een vertoning van de gruweldaden van de Palestijnse Hamasbeweging. ‘Jullie moeten niet vergeten: wij zijn de goeieriken in dit verhaal.’”

De term ‘vertoning’ heeft de bijsmaak van ‘poppenkast, parade, spektakel’. Maar erger nog is het huilerige zinnetje: “Jullie moeten niet vergeten: wij zijn de goeieriken in dit verhaal.” Alsof Israël een dreinend kind is dat tegen beter weten in zeurt om een snoepje.

 

Gruwelen van 7 oktober

En dan te bedenken wat die ‘vertoning’ inhield, volgens de Trouwjournalist zelf: “Veertig minuten aan beestachtig geweld. (…) De voorstelling eindigt met de mededeling dat het beelden zijn van 138 mensen die zijn vermoord. ‘Dit is minder dan 10 procent van het aantal mensen dat Hamas heeft gedood.’” Wat tussen die regels in beschreven wordt, is een opsomming van gruwelijkheden die elk normaal mens tot verbijsterde afschuw brengt.

 

Motieven van Israël verdacht maken

Direct daarna volgt in het stuk het tussenkopje: “Voorlichters lijken gefrustreerd.” Je vraagt je af met hoeveel tegenzin de journalist de gruwelen van de pogrom (ja, pogrom, Trouw!!) beschreven heeft, dat hij zo haastig zijn stuk vervolgt met wat wel de dubieuze motieven van Israël zullen zijn.

Meteen schakelt hij over naar “De vertoning mist zijn effect niet”, wat de suggestie wekt van effectbejag. Vervolgens beschrijft hij hoe (natuurlijk) de vrouwen in het publiek geschokt zijn, maar gelukkig kan de (mannelijke) verslaggever snel overschakelen naar een Britse journalist, die hij de woorden kan laten zeggen die hij zelf toch maar liever niet rechtstreeks in de mond neemt.

“Een Britse journalist mompelt dat de voorlichters een beetje gefrustreerd lijken. Hij vermoedt dat ze het gevoel hebben dat ze de propagandaoorlog in de rest van de wereld aan het verliezen zijn. Terwijl Israël van oudsher juist bedreven is in dit soort publieke diplomatie. Hasbara noemen ze het zelf ook wel, wat je vrij zou kunnen vertalen als ‘uitleggen’.”

 

Hasbara

Arjen van der Ziel – de Trouwjournalist van dienst – is hier niet vies van een leugentje. Israël weet hoe besmet de term hasbara gemaakt is, en gebruikt die dus niet meer. Zelf leerde ik dit woord kennen doordat Israëlhaters mij lieten weten dat ik ‘natuurlijk betaald werd door de Joden’. In hun verwrongen wereldbeeld moest ik wel hasbara zijn omdat ik het opnam voor de enige democratie in het Midden-Oosten.

Wie het woord gaat googelen, ontdekt al snel welke complotstank eraan kleeft. Toen ik het even uittestte, trof ik als eerste zoekresultaat de Wikipediapagina waarop meteen de link met propaganda wordt gelegd, en waarop overigens ook staat dat Israël het woord niet meer gebruikt. De volgende zoekresultaten maakten nog meer duidelijk hoe negatief de betekenis gemaakt is.

De tweede link was: The art of deception: How Israel uses ‘hasbara’ to whitewash its crimes. Oftewel de kunst van bedrog: Hoe Israël ‘hasbara’ gebruikt om zijn misdaden wit te wassen. De derde link: Hasbara and the Control of Narrative as an Element of Strategy. Vertaling: Hasbara en de controle van het narratief als onderdeel van strategie.

 

Israël kan het niet goed doen

Dat Arjen van der Ziel van oud-verzetskrant Trouw deze term gebruikt, is veelzeggend. Hij vond dit een passend woord om te gebruiken voor een persconferentie, waarin Israël zich genoodzaakt zag om filmbeelden te tonen van onzegbare gruwelen omdat zoveel media weigeren te geloven wat Hamas heeft gedaan als ze er geen keihard bewijs bij krijgen.

Besef dat goed: Israël wil dit niet. Israël paradeert gewoonlijk niet rond met lijken zoals Hamas dat gewend is. Maar Israël moet wel. En nu Israël uit wanhoop over het ongeloof van de media dan toch maar met keihard bewijs komt, nu is het hasbara. Propaganda. Strategie. Bedrog.

Is er ook een manier waarop Israël het goed kan doen? Damned if you do, damned if you don’t. Als Israël geen beelden laat zien uit piëteit voor de slachtoffers, dan zijn al die gruweldaden maar verzonnen. Als Israël wel de beelden laat zien, is het propaganda om de eigen misdaden wit te wassen. Wat Israël ook doet, het zal zo negatief mogelijk gekleurd worden. Israël moet en zal de slechterik zijn.

Van der Ziel definieert hasbara als “het aan de wereld uiteenzetten waarom Israël bestaansrecht heeft en waarom het kleine Joodse land, dat omringd is door vijanden, het recht heeft zich te verdedigen.” Hier moet u zich als lezer natuurlijk niets van aantrekken, want dit is dus propaganda en bedrog. Hoezo bestaansrecht? Hoezo zelfverdediging? Alle ‘beschaafde’ Nederlanders weten al lang dat het bestaansrecht van Israël twijfelachtig is, en het Israëlische recht op zelfverdediging dubieus.

 

Selectieve empathie

En in de volgende alinea – na een verzuchting van de journalist over de “ergernis van de Israëlische voorlichters” over de koele reacties op de pogrom – komt er een veelzeggend zinnetje: “Maar een maand later maakt verontwaardiging daarover steeds meer plaats voor medeleven met de bewoners van de Gazastrook die lijden onder de aanhoudende Israëlische lucht- en grondaanvallen.”

Ineens blijkt Arjen van der Ziel wel in staat tot empathie. Waar hij de gruweldaden van Hamas afstandelijk opsomde – vooral niet meegaan in Israëlpropaganda! – gaat het nu over medeleven met het lijden van de Gazanen. Want het lijden van Gaza – dat moet u goed begrijpen – is hartverscheurend, en het tonen van dat lijden is geen propaganda, dat spreekt vanzelf.

 

Hondenfluitje

En als Nitzan Chen, directeur van het Israëlische Government Press Office, dan na de ‘vertoning’ zegt dat hij zich zorgen maakt – “Er zijn zelfs al media die ontkennen dat het is gebeurd.” – dan volgt onmiddellijk de disclaimer die deze Chen verdacht maakt: deze man is namelijk – aldus Van der Ziel – “een van de sleutelfiguren in het Israëlische hasbara-apparaat”.

Zou deze Trouwjournalist het begrip hondenfluitje kennen? Vast wel. Trouw anno 2023 is namelijk helemaal woke en ziet overal microagressions en verborgen signalen waaruit blijkt dat ogenschijnlijk onschuldige sprekers in werkelijkheid smerige fascisten zijn. De definitie van hondenfluitje zoals die eerder dit jaar in Trouw stond: een niet-expliciete racistische uiting die alleen door insiders begrepen wordt.

In dat stuk ging het over de geheime racistische betekenis van de leus ‘Kaas is de baas’. Maar waar kaas bij Trouw al verdacht is, kan de term hasbara gerust gebruikt worden als een niet al te subtiel hondenfluitje om de goede verstaander duidelijk te maken dat wij deze woordvoerder van Israël niet serieus moeten nemen. U weet wel: propaganda, strategie, bedrog.

 

Belachelijk maken

Hierna weten we hoe geloofwaardig we Chen behoren te vinden als hij in de laatste alinea van het stuk geciteerd wordt: “Ik ben zelf dertig jaar journalist geweest, dus ik weet hoe het werkt. Sommige media schilderen ons inmiddels af als de slechteriken vanwege wat er gebeurt in Gaza. Maar jullie moeten niet vergeten: wij zijn de goeieriken in dit verhaal.”

Ach, die pathetische Chen denkt zeker de Trouwjournalist te kunnen bedotten met zijn propaganda. Hij denkt zeker dat Van der Ziel Israël nu zal promoten als de goeierik in het verhaal. Maar Arjen heeft hem door, en maakt hem nog wat ongeloofwaardiger door hem de term goeieriken in de mond te leggen, ongetwijfeld de meest belachelijke vertaling voor good guys die deze ‘journalist’ kon verzinnen.

 

Propaganda

Het is geen wonder dat de koppenmaker van Trouw de term propaganda opnam in de kop. Mocht Trouw die kop aanpassen nadat lastige Joden als Esther Voet erover geklaagd hebben, dan weet u nu hoe uitstekend deze walgelijke kop paste bij dit smerige artikel.

 

Hoe Nederland zijn Israëlliefde kwijtraakte

Het trof mij als bijzonder wrang dat ik onder het stuk een link zag staan naar een Trouwartikel met de titel: Hoe Nederland zijn Israëlliefde kwijtraakte. ‘Israël is geen bindende factor meer, maar een splijtzwam’. Goh, hoe zou dat nou komen. Hoe zou het toch komen dat Nederland niet meer van Israël houdt?

Het verdwijnen van de Nederlandse liefde voor Israël is voor Trouw blijkbaar zo raadselachtig dat men er diepzinnige analyses aan wijdt, terwijl het antwoord op deze vraag de lezer aangrijnst uit elke alinea van dit smerige stuk. Hallo Trouw, wel eens gehoord van propaganda? Strategie? Bedrog?

 

I stand with Israel

En daarom knapte er iets bij mij. Een paar weken geleden tweette ik nog een draad waarin ik vertelde dat ik bang was vanwege alle Jodenhaat die na de pogrom van 7 oktober ontketend bleek. Ik was bang voor wat de Joden wereldwijd nog te wachten staat.

Inmiddels is duidelijk hoe de kaarten geschud zijn. En ja, ik ben bang voor de gevolgen van de keuze die bepaalde lieden gemaakt hebben, maar die angst wordt nu volledig overstemd door laaiende woede. Zo lang ik nog adem heb, en zo lang ik nog een platform heb waar ik mijn mening kan geven, zal ik strijden.

Ik zal strijden tegen de propaganda en de leugens van degenen die hun ‘beschaafde’ masker hebben laten vallen en ons hun lelijke tronie hebben laten zien. En ik zal strijden voor democratie en vrijheid, en voor het bestaansrecht en het recht op zelfverdediging van de enige democratie in het Midden-Oosten.

I stand with Israel.

 

Vond je dit artikel goed? Steun Maaike van Charante

 via repelsteeltje.backme.org