Maak Geert groter dan Frans!

Strategisch stemmen voor een rechts(er) kabinet

18 november 2023 - Jan Gajentaan

Volgende week woensdag gaan we naar de stembus. Er staat veel op het spel. Anderhalf jaar D66-beleid – Kaag en haar secondant Jetten wisten hun program door te drukken tegen een vleugellamme Rutte – heeft zoals voorspeld rampzalig uitgepakt. Een miljarden kostende ongelimiteerde asielinstroom, een nog meer miljarden kostend utopisch ‘klimaatbeleid’, het land op stikstofslot, groeiende armoede. Uiteindelijk werd het zelfs de VVD te gortig en trok zij de stekker uit het kabinet. Maar wat nu? Een beschouwing van Jan Gajentaan.

Volgens recente peilingen zijn er vijf grote partijen, die minstens tien zetels aantikken: NSC, VVD, PVV, PvdA/GL en BBB. De laatste partij zal wellicht iets minder dan tien zetels halen, maar omdat ze zestien zetels in de Senaat hebben zullen ze ongetwijfeld een rol spelen in vrijwel iedere denkbare nieuwe coalitie.

 

Rechts en links

Sociaaleconomisch gezien staan van deze partijen VVD en NSC het meest rechts, BBB ongeveer in het midden, PVV en PvdA/GL eerder links van het midden. Cultureel gezien ligt het heel anders en staat de PVV het meest aan de rechterkant (rem op immigratie en minder klimaatuitgaven) en PvdA/GL het meest aan de linkse kant.

NSC, VVD en BBB staan in het midden. De leiders lijken te opteren voor een rechtsere koers. Maar gezien het recente verleden van de VVD, maar ook van Omtzigt en Van der Plas als CDA-politici, weten we dat rechtse praatjes vóór de verkiezingen vaak gevolgd worden door linkse daden erna.

Het lijkt erop dat NSC, VVD en BBB het motorblok gaan vormen in de nieuwe coalitie. Voor deze partijen zijn de verschillen het makkelijkst te overbruggen en hun leiders hebben geen moeilijke geschiedenis met elkaar. Samen komen ze volgens de peilingen uit op ca. 65 zetels. Ze hebben dus aanvulling nodig, ofwel door twee of drie kleinere partijen, ofwel door één grote (PvdA/GL of PVV). Een andere optie is regeren als minderheidscoalitie, maar dan zullen ze in de praktijk steeds afhankelijk zijn van een grote partij.

 

Immigratie vormt het breukvlak

Immigratie en met name asiel vormen het breukvlak waarop de nieuwe coalitie, net als de huidige, zou kunnen breken. Als de VVD daarover geen overeenstemming kon vinden met D66 en CU, zullen ze dat nog minder vinden met PvdA/GL. In die zin heeft de PvdA zichzelf in de vingers gesneden met de radicalere fusiepartner GL en ligt een samenwerking van het motorblok NSC/VVD/BBB met de PVV – hoe men daar ook tegen aanhikt – meer voor de hand.

 

Mildere Wilders

Waar Frans Timmermans het slecht doet in de peilingen en zichzelf wanhopig overschreeuwt in de debatten, dan wel in de touwen hangt als een depressieve bokser die weet dat hij gaat verliezen, oogt Wilders fris en fruitig, ondanks zijn zestig jaar. Hij heeft zijn politieke agenda gematigd, net als Marine Le Pen in Frankrijk. Voorop staan nu een rem op de immigratie, een realistisch klimaatbeleid, Nederland van het stikstofslot halen en koopkrachtverbetering voor de gewone Nederlander. Deze boodschap lijkt goed ontvangen te worden, ook bij de traditionele aanhang van de PvdA.

Het is wel enigszins ironisch dat alle pogingen om een mildere en realistische variant van de PVV op te richten mislukt zijn. Trots op Nederland met Rita Verdonk stierf in schoonheid. FvD radicaliseerde toen er een doorbraak was. JA21 heeft een prima programma maar weet de kiezers niet te overtuigen. Ook BVNL breekt niet door. En nu is het Wilders zélf, die na al die jaren de gewenste mildere variant van zijn partij gestalte geeft!

Door de opkomst van Omtzigt en Van der Plas en de ‘wedergeboorte’ van Wilders, is de ruimte op rechts voor een nieuwe partij ook minimaal.

 

Israël

De oorlog in Israël met Hamas en de reactie daarop in Nederland – antisemitische spreekkoren in stations en op universiteiten – hebben ook een grote invloed. Zelfs al ben je geen hardcore Israël-supporter en vind je dat de gemiddelde Palestijn een betere behandeling verdient: iedere fatsoenlijke Nederlander zal met afgrijzen luisteren naar het antisemitische ‘From the river to the sea, Palestine will be free’-gebrul. Ook dit speelt Wilders in de kaart: hij heeft immers altijd gestaan voor loyale steun aan Israël.

 

Strategisch stemmen

Het is een paradoxale wending. De fatsoenlijke, realistische stemmer van centrumrechts – misschien zelfs die van centrumlinks – voelt zich nu geroepen om de standvastige Wilders groter te maken dan de zwabberende Timmermans met zijn deels antisemitische achterban. Want al keurt Timmermans zelf de leus ‘From the river to the sea, Palestine will be free’ af, het werd wel gescandeerd bij de klimaatmars waaraan hij deelnam.

De realistische, fatsoenlijke Nederlander met het hart op de juiste plaats, links of rechts en van wat voor richting dan ook, wenst geen antisemitisch gebrul in de stations, waar nog niet zo lang geleden onze Joodse landgenoten werden weggevoerd naar een bitter einde in de concentratiekampen. Hij of zij begrijpt ook dat we de immigratie sterk moeten beperken voor een betere integratie – Scheffer (PvdA!) schreef dat een kwart eeuw geleden al. En tenslotte begrijpt hij of zij ook dat de koopkracht van de Nederlanders versterkt moet worden, voordat we zeventig miljard uit gaan geven aan het idee om ‘klimaatkoploper’ te zijn.

Strategisch stemmen is zorgen dat de PVV groter wordt dan PvdA/GL, zodat zij – eventueel versterkt door BVNL en JA21 in de Kamer – Pieter, Dilan en Caroline op het recht(s)e pad kunnen houden. En Nederland niet langer zwicht voor de terreur en intimidatie van die curieuze combinatie: politiek links en de radicale islam. Maak Geert groter dan Frans!