Handhaving grondrechten is niet veilig bij linkse partijen

Alleen als het zo uitkomt

21 november 2023 - Wouter Roorda

Linkse activisten mogen ongestraft wetten overtreden, tegen rechtse acties wordt hard opgetreden. Links voelt zich snel gekwetst en stelt eisen aan taal en gedrag van anderen. Omgekeerd trekken zij zelf zich van die anderen niets aan. Elke dag zien we hiervan nieuwe voorbeelden, of het nu over klimaat, pro-Palestina demonstraties, dierenrechtenactivisten of Zwarte Piet gaat. Selectieve handhaving van grondrechten is gemeengoed in ons land. Wat betekent dat bij een voor links onwelgevallige verkiezingsuitslag? Een column van Wouter Roorda.

De terreuraanval van Hamas op 7 oktober heeft de wonderlijke combinatie van klimaatactivisten en critici van Israël aan het licht gebracht, die zich ook keert tegen Zwarte Piet. Het is niet alleen een organisatie als Extinction Rebellion, die op deze manier door de mand valt. Bij de op 12 november jl. gehouden klimaatmars gingen tal van organisaties (stilzwijgend) mee in dit verhaal, waarin veel (radicaal-)linkse thema’s aan elkaar werden verbonden. Met als oogmerk om deze als onaantastbaar te presenteren en andersdenkenden voor te stellen als ‘dom rechts’ en verspreiders van haat.

 

Demonstreren

Uiteraard is demonstreren een recht dat voor iedereen gewaarborgd moet zijn. Bij dit laatste gaat het mis. Waar deze groepen voor zichzelf steeds meer ruimte opeisen, pogen ze de ruimte voor anderen om in het openbaar hun mening te ventileren steeds meer en steeds weer te beperken.

Zo is er geen wettelijke basis om snelwegen te blokkeren, hetgeen door de rechter werd bevestigd. Toch eigende men zich elke dag weer dit recht toe in de strijd tegen vermeende fossiele ‘subsidies’. Waaraan bijdroeg dat de rechter geen consequenties verbond aan zijn verbod. Ook het bezetten van bankkantoren van ING en RABO en het verstoren van besloten aandeelhoudersvergaderingen valt volgens deze activisten onder het demonstratierecht. Men verschafte zich ook toegang tot een besloten debat over klimaatbeleid, omdat het ontbreken van hun eigen mening volgens de activisten in strijd was met hun recht op vrijheid van meningsuiting.

 

Dierenrechtenactivisten

Radicale dierenactivisten bezetten restaurants als de menukaart hen niet bevalt, wat de eigenaar een avond aan omzet kost en de bezetters geen straf oplevert. Die eigenaar bedenkt zich dan ook heel snel als hij niet beschermd wordt door de overheid. Te meer daar de activisten via websites laten weten welke restaurants wel en niet door de beugel kunnen. Deze vorm van doxen is geen probleem.

Ook het betreden van boerenerven en binnendringen van stallen vinden deze activisten gerechtvaardigd, want “de deur zat niet op slot”. In de coronatijd moest een demonstratie tegen racisme per se doorgaan, terwijl die tegen coronamaatregelen uit elkaar werden geknuppeld door de politie. Op stations is het prima om antisemitische leuzen te roepen, maar bij demonstreren in de buurt van een moskee word je verwijderd. Dit laatste vanwege ‘de dreiging van geweld en agressie’ door tegendemonstranten. Om dezelfde reden worden nu bijna alle Sinterklaasintochten ontdaan van de aanwezigheid van Zwarte Pieten.

 

Niet zo moeilijk doen

Partijen uit bijna de volle breedte van het politieke spectrum vielen over SGP-leider Stoffer, toen hij aankondigde een dag te zullen meelopen met mensen die voor abortusklinieken vrouwen aanspreken. Ook de Mars voor het Leven kon op brede kritiek rekenen. Waar de acties van klimaatactivisten, ook als deze buitenwettelijk zijn, vaak worden goedgepraat onder verwijzing naar de goede bedoelingen van betrokkenen en hun passie voor de zaak, wordt datzelfde vuur anti-abortusactivisten kwalijk genomen.

Mensen die moeite hebben met voorleesbijeenkomsten in openbare bibliotheken door drag queens moeten daarover niet zo moeilijk doen, want er zou geen kind mee worden geschaad. De mensen die dat vinden hebben wel grote moeite met personen die wat zwarte schmink opdoen en zich feestelijk uitdossen voor een kinderfeest. Ook kritiek op het bloot tijdens het Antilliaanse carnaval is ongewenst, want waar bemoeien deze mensen zich mee?

 

Kwetsen

Woorden als ‘neger’ en ‘slaaf’ die als kwetsend worden ervaren, dienen te verdwijnen uit ons taalgebruik. Tegelijkertijd introduceert men het woord ‘wit’, dat door veel blanken als denigrerend wordt ervaren. Maar omdat die laatsten ‘de overheersers’ zijn in de samenleving moeten die dat maar slikken. Dat laatste geldt ook voor Joodse (en andere) mensen die moeite hebben met de leus “From the river to the sea”. Dat velen deze woorden gebruiken om hun wens uit te drukken Israël van de kaart te vegen, doet aan de ‘juiste’ interpretatie ervan niets af. Een paar verwerpelijke berichten in de appgroep van de FvD-jongeren maakten die hele partij nog antisemitisch. En ook mensen die volhouden dat Zwarte Piet niet als racisme is bedoeld, worden niet geloofd.

Grondrechten als het demonstratierecht en de vrijheid van vereniging en vergadering van groepen met afwijkende opvattingen moeten wijken, omdat anderen misschien door hen worden gekwetst. Het voorkomen van dat kwetsen gaat voor op het garanderen van rechten van andersdenkenden. Anderzijds kan de groep van ‘onderdrukkers’ nooit door de opvattingen van ‘hun slachtoffers’ worden gekwetst.

Helaas zijn deze opvattingen niet alleen gemeengoed aan de uiterst linkerkant van het politieke spectrum bij partijen als BIJ1 en DENK, maar leven breed bij alle linkse partijen.

 

Andere mensen

Waar men geen inmenging duldt in de eigen zaken en activiteiten is er wel een enorme behoefte de opvattingen en het leven van andere mensen zoveel mogelijk in te kaderen en dat op te hangen aan doelen waarmee niemand het oneens mag zijn. Zo wordt onder de vlag van bijvoorbeeld klimaatbeleid ook het eten van vlees ontmoedigd. Het zijn ook andere mensen die niet langer het vliegtuig mogen nemen en het zijn de eigen activiteiten als elektrisch rijden die moeten worden gesubsidieerd.

Hierin worden ze daadkrachtig gesteund door ngo’s die al dan niet via de rechter onze manier van leven willen veranderen. Kritiek op hun handelen is ongewenst, omdat het organisaties betreft die louter goede doelen zouden nastreven, zich niet mengen in het politieke proces en bekend staan om hun inhoud en expertise. Intussen mengen zij zich, gesteund met tientallen miljoenen aan belastinggeld, via scorekaarten, stemwijzers, rechtszaken, stembusakkoorden en paginagrote advertenties in kranten volop in de verkiezingscampagne.

Rechtsstaat

Opmerkelijk genoeg scoorden linkse partijen uitstekend in een overzicht gemaakt door de Nederlandse Orde van Advocaten. Via een aantal zorgvuldig gekozen criteria probeerde deze club linkse partijen een duwtje in de rug te geven en de partijen aan de rechterkant af te schilderen als bedreiging voor de rechtsstaat. In welke goede handen de rechtsstaat is bij de bovenaan de ranglijst eindigende SP, bewijst deze tweet van partijleider Marijnissen:

Niemand die erover viel. Zoals er ook weinig ophef is als klimaat- en dierenactivisten over de schreef gaan. Gemeenten hebben inmiddels regels opgesteld en de politie treedt op tegen anti-abortusactivisten die demonstreren en mensen aanspreken in de directe nabijheid van klinieken. Ook tegen boeren die met tractoren blokkades inrichten wordt inmiddels stevig opgetreden. Het beëindigen van acties die als intimiderend worden ervaren kan dus wel, maar zal niet ingezet worden tegen groepen waarvan de opvattingen niet minder radicaal zijn, maar wel beter aansluiten bij die van het links-liberale establishment en de meeste media. Dit wetende zijn intimidatie en grensoverschrijdende acties voor deze groepen juist de manier om hun zin te krijgen. Zo is Zwarte Piet vrijwel nergens meer te bekennen, staat foie gras niet meer op het menu en is elke kritische noot over de islam een uiting van islamofobie.

 

Selectief

De selectieve toekenning en handhaving van grondrechten is gemeengoed geworden in de Nederlandse politiek en de meeste media. Het volgende debacle dient zich aan nu linkse politici de verkiezingscampagne steeds meer framen als een strijd tegen extreemrechts. Dit gaat gepaard met dreigementen en doemscenario’s, die eerder succesvol werden toegepast bij discussies rond klimaat, stikstof, natuur en milieu.

Logische consequentie daarvan is het niet accepteren van een onwelgevallige verkiezingsuitslag, zoals we dat ook zagen na de overwinning van Trump in de VS. Dat is het werkelijke en grootste gevaar voor de democratische rechtsstaat.