De PvdA daalde van 45 naar 23 zetels, de VVD van 38 naar 24 en D66 van 14 naar 7.
Aan Ad Melkert
Meneer Melkert,
In de aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen van 2002 interviewde ik u met collega Niek Stolker voor het weekblad Panorama.
U had met tegenzin ingestemd met dat interview.
Het was niet het feit dat u (inclusief leesmaplezers) een paar honderdduizend Nederlanders uit de oorspronkelijke doelgroep van de Partij voor de Arbeid kon overtuigen van het nut van een stem op de PvdA dat u over de streep trok.
Nee, u deed mee aan de serie lijsttrekkersinterviews omdat Hans Dijkstal van de VVD, Paul Rosenmöller van GroenLinks en Pim Fortuyn van de LPF ook al hadden toegezegd.
Corvee.
Ook voor ons, want u deed als enige van de lijsttrekkers die we spraken geen enkele poging uw tegenzin te verbergen.
U, de kapperszoon uit Gouderak, zou dankzij het interview in het kappersblad Panorama geen stem extra binnenhalen, schatten wij in.
Ons medium werkte niet mee aan het groot maken van Ad Melkert.
We hadden ‘m de kans gegeven, op evenveel pagina’s als onder anderen Dijkstal, Rosenmöller en Fortuyn ter beschikking hadden gekregen, maar hij liet ‘m lopen.
Gisteren blikte u in een interview met Coen Verbraak voor lezers van het Historisch Nieuwsblad (voor het eerst!) terug op die verkiezingscampagne van 2002, waarin de drie partijen die het kabinet vormden na acht jaar paars genadeloos werden afgestraft door de kiezers.
De PvdA daalde van 45 naar 23 zetels, de VVD van 38 naar 24 en D66 van 14 naar 7.
Van 97 zetels naar 54 voor de totale coalitie, een betere aanleiding tot zelfreflectie lijkt er toch niet te zijn?
Temeer daar al die verloren zetels naar twéé andere partijen gingen: het CDA steeg van 29 naar 43 zetels en de LPF van 0 naar 26.
Het was, dat lijken velen weleens te vergeten, niet alleen new kid on the block Pim Fortuyn die verweesde PvdA-, VVD- en D66-kiezers een alternatief bood, maar ook de traditionele bestuurderspartij CDA.
Dat zou toch te denken moeten geven.
Daarom frappeerde mij in uw terugblik na twintig jaar vooral het feit dat u doet alsof uw droom om minister-president te worden alleen is verstoord door Pim Fortuyn, die ten tijde van de verkiezingen dankzij de linkse activist Volkert van der Graaf op de begraafplaats Westerveld te Driehuis lag te wachten op zijn verhuizing naar zijn praalgraf in het Italiaanse Provesano.
Het gaat me met name om de zin: “Fortuyn is groot gemaakt door buitensporige media-aandacht”.
Natuurlijk kreeg Pim Fortuyn in de aanloop naar die verkiezingen veel media-aandacht (zo rollen media).
Hij wist als geen ander te verwoorden dat partijen als de PvdA, de VVD en D66 dit land naar de ratsmodee aan het helpen waren.
En wie de stand van het land anno 2022 beziet kan niet anders concluderen dan dat hij volkómen gelijk had.
Maar niet de flamboyante Pim Fortuyn van de LPF werd de grootste bij de verkiezingen van 2002, maar die vreselijk saaie Jan Peter Balkenende van het CDA.
Fortuyn groot gemaakt door buitensporige media-aandacht?
Het is zo’n typisch voorbeeld van gebrek aan zelfreflectie bij u.
Wat wel waar is?
Nou, ik zou eerder zeggen: Fortuyn is dóód gemaakt door buitensporige media-aandacht.
Met als dieptepunt Matty Verkammen van Trouw, naar eigen zeggen ‘misschien wel de beste krant van Nederland’.
Verkamman schreef in 2001: “Jij vuile kale nepprofessor. Jij hebt de intelligentie van Adolf Hitler en de charme van Heinrich Himmler. Jij leeft van haat en daarom hoop ik dat je in die dark room van je zo gauw mogelijk aids krijgt.”
Hij werd op zijn wenken bediend.
Niet door aids, maar door Volkert.
De moord op Fortuyn is voor u een blijvend trauma, vertelde u gisteren ook nog.
“Altijd als ik langs het Media Park in Hilversum rijd, voel ik de tranen drukken achter mijn voorhoofd.”
Is dat omdat u zich realiseert dat het demoniseren van Fortuyn u uw premierschap heeft gekost?
Of is dat stiekem toch wat schuldgevoel met een mens kan doen?
Ik vrees: het eerste.
Groet,
JanD
0 reacties :
Een reactie posten