Verlos ons van dit Kabinet (1)

Land van files en wachtlijsten

27 augustus 2022 - Guus Berkhout

Langzamerhand is onze regering gaan functioneren als zetbaas van ondemocratische supranationale organisaties, die zich voegen naar de gedachtenwereld en idealen van het World Economic Forum (WEF). Parlement en burger staan buitenspel. De voorgeschreven one size fits all-ideologie leidt tot inflatie, armoede, overbevolking veroorzaakt door asielimmigratie en grote achteruitgang overal, waaraan door ons kabinet niets wordt gedaan. We hebben urgent een herstelkabinet nodig, schrijft emeritus hoogleraar Guus Berkhout van de TU Delft in dit eerste deel van een drieluik.

Wereldregering

We zien in de afgelopen decennia dat supranationale organisaties – onder ideologische leiding van het World Economic Forum (WEF) – bezig zijn met het oprichten van een zogenaamde wereldregering, die de nationale regeringen gaat voorschrijven wat zij moeten doen. Dat gebeurt door internationale verdragen in te voeren die nationale wetten overrulen. Een briljante strategie om nationale parlementen ongemerkt buiten spel te zetten. Hoe vaak horen we niet ministers zeggen: “Dat is juridisch onmogelijk”. We zien de afgelopen jaren een onmiskenbare trend, waarin nationale regeringen zijn gaan functioneren als het middle management van deze nieuwe wereldelite. Het gaat daarbij niet alleen om de verwezenlijking van een vergaande groene ideologie. Ook willen zij dat al het privébezit van het volk gaat verdwijnen, te beginnen bij de boeren.

 

One Size Fits All

Echter, individuele landen – vaak ook nog met zeer uiteenlopende nationale regio’s – zijn geografisch, economisch, sociaal en cultureel zeer verschillend, en hun nationale behoeften en mogelijkheden zijn dan ook zeer uiteenlopend. Zij vereisen op maat gesneden analyses en oplossingen. We zien al jaren dat uniforme EU-wetgeving niet werkt. Uniforme mondiale verordeningen zullen helemaal contraproductief zijn. De eerste gevolgen van deze one size fits all-wereldideologie zijn nu al zichtbaar: inflatie en armoede. Kiezers staan buitenspel.

 

Groene rampspoed

Twee concrete voorbeelden. Het WEF heeft nationale regeringen overgehaald te experimenteren met het zogenaamd groen maken van hun energie- en voedselsysteem. Zoals verwacht, is het resultaat catastrofaal. Als u nog niet overtuigd bent, kijk dan eens goed naar de ontwikkelingen in het groene Duitsland. Dit land heeft wereldwijd het grootste aandeel hernieuwbare energie in zijn energiesysteem (ongeveer 20%). Het gevolg daarvan is dat de energievoorziening onbetrouwbaar is geworden en de energieprijzen onbetaalbaar zijn. Die neerwaartse spiraal trad al in ver voor de Oekraïne-oorlog.

En kijk ook eens naar Sri Lanka. Dit land liet zich de afgelopen jaren door het WEF overhalen om zijn nationale landbouwsysteem zogenaamd duurzaam te maken, door het gebruik van meststoffen en traditionele gewasbescherming te verbieden. Als gevolg daarvan is niet alleen de voedselexport van het land ingestort, maar kan Sri Lanka ook zijn eigen bevolking niet meer voeden.

 

Asielimmigratie

En hoe zit het met ons land? Ook hier maakt de reactionaire one size fits all-ideologie van het WEF alles waar we nationaal in uitblinken kapot. Om te zorgen dat niet alle vooruitgang uit het verleden teniet wordt gedaan, is met hoge urgentie een nieuwe eigen koers nodig, die gericht is op vooruitgang en die past bij ons land. Zo moeten we in ons klimaat-, energie- en natuurbeleid voortvarend stoppen met al die naïeve maatregelen, waarvan de middelen veel erger zijn dan de kwaal. Maar de allerhoogste prioriteit zal moeten worden gegeven aan de volledig uit de hand gelopen asielimmigratie. Als we dat niet als eerste aanpakken, raakt de Nederlandse samenleving nog verder ontwricht.

 

Files en wachtlijsten

In 1990 telde ons land vijftien miljoen inwoners, nu zijn dat er bijna achttien miljoen (elk jaar ongeveer 100.000 erbij). Vrijwel allemaal door asielimmigratie. Let wel, deze drie miljoen extra inwoners vragen niet alleen om aanzienlijk meer fysieke woon-en leefruimte (drie miljoen is het aantal inwoners van Amsterdam, Rotterdam en Den Haag bij elkaar!), maar ze belasten ook de basisvoorzieningen, zoals energie, drinkwater en voedsel. En, niet in de laatste plaats, doen die drie miljoen nieuwe inwoners ook een beroep op onze maatschappelijke sectoren, zoals het openbaar vervoer, de zorg, het onderwijs, de sociale voorzieningen, de strafrechtketen, enzovoort. We zijn een overvol land van files en wachtlijsten geworden.

 

Energieverbruik

Weer enkele concrete voorbeelden. Een gemiddeld huishouden gebruikt jaarlijks 3500 kWh aan elektriciteit en 1500 m3 aan gas. Bij elkaar is dat ongeveer 18.000 kWh oftewel zo’n 8000 kWh per persoon. De drie miljoen inwoners, die erbij zijn gekomen, vragen van ons nationale energiesysteem dus om jaarlijks 24 miljard kWh extra energie te leveren. Dat is een enorme uitdaging, zeker als ook nog eens oplossingen worden gekozen die van nature onbetrouwbaar zijn en heel veel ruimte nodig hebben.

En hoe zit het met ons drinkwater? Een gemiddeld persoon in ons land gebruikt ongeveer 120 liter per dag. Die drie miljoen inwoners die erbij zijn gekomen, vragen van onze nationale drinkwaterbedrijven dus om per dag 360 miljoen liter extra drinkwater te leveren. Dat is per jaar 130 miljard liter, waarvan niet minder dan 90 miljard liter uit de toch al zo droge ondergrond moet worden gepompt.

 

Zorg overbelast

Ook enkele feiten over de belasting van onze medische zorg. Het aantal patiënten per fulltime huisarts is ongeveer 2000 en het aantal inwoners per geregistreerde verpleegkundige ligt om en nabij de 100. Die drie miljoen inwoners, die erbij zijn gekomen, vragen van ons nationale zorgsysteem dus om 1500 extra fulltime artsen en ca. 30.000 extra verpleegkundigen om onze zorg op peil te houden. Dit komt nog eens boven op de trend dat de Nederlandse bevolking ouder wordt en oudere mensen meer zorg behoeven!

 

Onderwijsbureaucratie

Voor onze onderwijssector zijn de getallen nog verontrustender, omdat daar ook nog eens de grote achterstanden van kinderen uit asielgezinnen speelt. Dat komt nog eens boven op het feit dat ons onderwijssysteem te maken heeft met een onvoorstelbare bureaucratische rompslomp. Wist u dat de gemiddelde onderwijskracht bijna de helft van de werktijd bezig is met administratie? Het gaat dan ook helemaal niet goed met ons onderwijs. Als exportland moeten het hebben van een goed opgeleide beroepsbevolking, maar we zien het tegenovergestelde gebeuren.

 

Kabinet doet niets

Samenvattend, door kritiekloos achter de WEF-elite aan te lopen, is er in ons land veel kapot gemaakt van wat we met elkaar in het verleden zorgvuldig hebben opgebouwd. We zien dan ook de achteruitgang zich voltrekken en, nog erger, we zien ook dat er bestuurlijk niets aan wordt gedaan. Dat geldt voor alle beleidssectoren, maar het meest in de asielimmigratiesector. Waarom moeten we goed gevoede, goedgeklede en goed-outilleerde jonge mannen, die ongevraagd ons land binnenmarcheren, zielig vinden en asiel verlenen? Waarom weigert dit kabinet te luisteren naar de noodkreten van de burgers? Waarom weigert dit kabinet onze manier van leven te beschermen?

Wanneer de stem van het volk niet meer doorklinkt in regering en parlement, dan faalt de democratie. En als uniforme verdragen van ondemocratische supranationale instituties onze bewindslieden degraderen tot uitvoerende zetbazen, dan wordt alles waarin we uitblinken van buitenaf stuk gemaakt.

 

Herstel de democratie

Om de gigantische WEF-schade ongedaan te maken, hebben we dringend behoefte aan een nationaal herstelkabinet met een competent team van verstandige projectministers, die de inhoud van hun portefeuille door en door kennen, die de moed hebben de belangen van ons land te dienen, die vooruitgang hoog in het vaandel hebben staan, die bereid zijn naar de burgers te luisteren, die de verstikkende bureaucratie gaan aanpakken en die in staat zijn de saamhorigheid in onze woonwijken te herstellen.

Zo’n herstelkabinet moet starten met een visie op de toekomst. Hoe moet ons land er in 2050 uitzien? Hoe reguleren we op een intelligente manier het inwonersaantal? Waar gaan we ons geld mee verdienen? Hoe maken we ons onderwijs weer van topkwaliteit? Immers, de toekomst is niet langer werken, maar slimmer werken!

Deel II van dit drieluik (publicatie rond 10 september 2022) bevat een concreet voorstel voor een Nationaal Herstelprogramma. Deel III (publicatie vlak voor Prinsjesdag) gaat in op de samenstelling van een Herstelkabinet.