je maakt je schuldig aan bedreiging door te suggereren dat burgemeesters en wethouders die weigeren je dienstbevel uit te voeren in de gevangenis kunnen belanden.
Aan Rob Jetten
Robjepopje,
Mijn handen jeukten september vorig jaar.
In de Tweede Kamer werden de algemene beschouwingen gehouden.
Hare Hooghartigheid liet de inbreng van D66 over aan háár tassendrager (alleen Gert-Jan Segers van de Christenunie heeft niet zo’n slaafje).
En je zei, toen JA21-voorman Joost Eerdmans pleitte voor meer kerncentrales in Nederland, iets héél onbenulligs.
Dit: “Ik ben ondertussen aan het bedenken hoe je een huis verwarmt met kernenergie, maar…”
Het was zó onbenullig dat heel Nederland dacht: als díe in godsnaam maar nooit minister voor Klimaat en Energie wordt.
Ik schreef het niet op.
De laatste twee weken jeuken mijn handen weer.
Lang verhaal kort: uitgerekend jij wérd minister voor Klimaat en Energie en maakt nu met één handtekening (ik vermoed dat je gewoon ‘Rob’ schrijft en dat je dan van de ‘o’ een hartje maakt, in een andere kleur) drie cruciale fouten.
De eerste: je jaagt gemeenten (en daarmee hun burgers) op hoge kosten door ze te dwingen hun gascontracten op te zeggen.
De tweede: je maakt je schuldig aan bedreiging door te suggereren dat burgemeesters en wethouders die weigeren je dienstbevel uit te voeren in de gevangenis kunnen belanden.
De derde (en misschien wel ergste): je spekt de oorlogskas van Vladimir Putin.
Ik wilde je graag een keer in Jip en Janneke-taal uitleggen hoe dit allemaal precies zit.
En ik wilde je vaderlijk toespreken.
Dat laatste is nodig, omdat je eigen vader Anton alleen maar trots plakboeken over je zit bij te houden en verder compleet verzaakt.
Je pa hád deze week moeten zeggen: “Luister nou ook eens een keer naar mensen die er wél verstand van hebben, lieve jongen”.
En als je dan huilend naar je oude jongenskamer in Uden was gestampvoet, had-ie je achterna moeten lopen, je bij je schoudertjes moeten pakken, je een beetje door elkaar moeten schudden, “Kijk me aan!” moeten roepen en tenslotte, rustig maar duidelijk moeten zeggen: “Man up! Je bent toch godverdomme geen mietje? Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald! Besluit over de gascontracten van die gemeenten terugdraaien en rap wat!”
Maar dat deed-ie niet.
Hij was posters aan het bestellen van foto’s die je stuurde uit Bali, waar je world business class heen was gevlogen voor een of ander dingetje over CO2-uitstoot.
Voor boven zijn bed.
En daardoor stort jij de inwoners van ons land nog verder in de ellende.
En dankzij de sponsoring van Putin: ook de inwoners van Oekraïne.
Maar ook deze keer doe ik het niet, Rob.
Ik ga je niet uitlachen.
Ik ga je niet vermanend toespreken.
Ik ga niet proberen om met een kleine uitbrander alsnog een kerel van je te maken die groot genoeg is om zijn fouten te erkennen.
Hoezeer mijn handen ook jeuken.
Ik laat het weer gaan.
Weet je waarom?
Omdat ik van mijn jongste zoon Bob niet naar beneden mag trappen.
Groet,
JanD
0 reacties :
Een reactie posten