Die goeie ouwe tijd.
Posted on 29-8-2022
Beste Danny,
Jij hebt gisteren in het programma ‘Buitenhof’ in een paar zinnen duidelijk gemaakt waarom het draagvlak voor asielzoekers in Nederland bijna nog sneller verdwijnt dan het vertrouwen in het kabinet Rutte/Kaag is verdwenen.
Je vertelde over het moment, een kleine dertig jaar geleden, waarop jij, je ouders en je zusjes na jullie vlucht uit Libanon een huis toegewezen kregen in Nederland.
“Het huis was leeg. (…) Je krijgt een leeg huis, je krijgt een beperkt budget en daarmee moet je het doen. We kwamen rond vijf, zes uur aan en het huis was gewoon helemaal leeg. De buren kwamen om te kijken: wie zijn deze mensen? We hebben het een beetje uitgelegd. (…) De mensen zagen dat we echt niks hadden, dat we daar stonden als gezin, met alleen onze koffers en onze kleding en die zeiden: ‘Nou, we zijn straks weer terug’. En de hele straat ging wat dingen inzamelen. Kussens, matrassen, bestek, noem maar op. En die kwamen naar ons toe en zeiden: ‘Nou, alsjeblieft, dit hebben we allemaal over, dit hebben we niet nodig’.”
Een kleine dertig jaar geleden.
Om precies te zijn: 1993.
Toen Nederland nog geen 17,7 miljoen inwoners had.
Maar 15,2 miljoen.
Toen er geen stoere mannen uit Noord-Afrika en het Midden-Oosten bij mensensmokkelaars voor een paar duizend dollar een plek op een rubberen watertaxi naar de veerdiensten van de ‘vluchtelingenorganisaties’ die voor de kust liggen te wachten kochten.
Maar gezinnen vluchtten uit oorlogsgebieden.
Toen gelukszoekers niet via filmpjes op YouTube werd verteld in welk Europees land ze het makkelijkst aan een gratis huis, gratis zorg en gratis geld zouden komen en ze desnoods door zes anderen landen reisden om zo’n Walhalla te bereiken.
Maar het Verdrag van Dublin net in werking was getreden, dat regelde dat asielzoekers de procedure moesten doorlopen in het eerste EU-land waar ze voet aan wal zetten.
Toen geluk nog heel gewoon was.
Toen er nog geen woningcrisis was (gecreëerd).
Toen er nog geen energie(prijzen)crisis was (gecreëerd).
Toen er nog geen zorgcrisis was (gecreëerd).
Toen er nog geen stikstofcrisis was (gecreëerd).
Toen er nog geen klimaatcrisis was (gecreëerd).
Toen er nog geen mediacrisis was (gecreëerd).
Toen er nog geen grondrechtencrisis was (gecreëerd).
Toen er nog geen EU-crisis was (gecreëerd).
Toen er nog geen complete vertrouwenscrisis was.
Toen gezinnen uit dorpen in Nederland niet aan hun eigen ellende dachten (want ze hadden amper ellende), maar zich bekommerden om jonge gezinnen die uit echte oorlogsgebieden gevlucht waren en die in Nederland keihard aan een nieuwe toekomst wilden bouwen.
Zoals om jullie gezin.
Mooie tijd was dat, Danny.
Hij heeft ook een naam.
Die goeie ouwe tijd.
Jeetje man, 1993.
Toen Mark Rutte nog als beginnend P en O’er opleidingen regelde bij vettenproducent Loders Croklaan in Wormerveer.
En Sigrid Kaag in Jeruzalem stiekem trouwde met een vice-minister uit het kabinet van PLO-leider Yasser Arafat.
We hadden nog geen idee in welke ellende die twee ons land bijna dertig jaar later zouden storten…
Groet,
JanD
0 reacties :
Een reactie posten