Asieldrama is zelfgecreëerde crisis

Symbool van het incompetente bestuur van ons land

26 augustus 2022 - Ines van Bokhoven

De situatie in Ter Apel is inmiddels volledig uit de hand aan het lopen. Verbaast het iemand? Deugend Nederland is drukdoende iedereen en diens moeder aan te wijzen als schuldige. Nog geen moment hoort men de echo’s van de luide stemmen die nu al jaren roepen dat dit onverantwoord beleid is. Dat er grenzen zijn aan hoeveel mensen we kunnen opvangen en vooral dat we een asielstop nodig hebben om eerst bestaande problemen weg te werken en ervan te leren. Een column van Ines van Bokhoven.

Niets van dit alles: als kleine kinderen gaat men net zolang door met pompen tot de emmer helemaal overloopt en de bodem eruit dondert. Juist de mensen die dit wilden voorkomen en die niet gehoord werden, zijn nu de Grote Schuldigen, want het is allemaal racisme. En dankzij racisme loopt Ter Apel nu over en liggen er mensen in het gras te slapen. Ik zie ‘m ook niet helemaal, maar voor deugers is dit hele redelijke logica. Alles om maar niet te hoeven beseffen dat men dus gewoon te ver is gegaan, en het juist de mensen zijn die men wilde helpen die nu de dikste rekening betalen.

Dat men een averechts resultaat heeft bereikt: de vluchtelingen zijn in Ter Apel onderhand net zo beroerd af als de plek die ze ontvluchtten. Alleen hebben ze er wel duur geld voor neergelegd en soms zelfs hun leven geriskeerd, om nu in het gras van Ter Apel te mogen slapen, in een land dat hen inmiddels ook geen kansen meer kan bieden – het kan de eigen bevolking niet eens meer een fatsoenlijk bestaan garanderen.

 

Drama

En nu is er ook nog een baby overleden daar. Een vreselijk drama, dat voor de ouders en de betrokkenen een nachtmerrie moet zijn. Vooral de ouders: denk je naar een veilig land te komen, een land waar je dat kind een pracht van een leven kunt geven, kom je terecht in complete chaos en overlijdt je kind ook nog eens. Je gunt het je ergste vijand niet. Maar om nou te suggereren dat er een directe link ligt tussen het verzet tegen de asielinstroom en de dood van deze baby, vind ik wel erg ver gaan. De suggestie dat er mensen zijn die hier dan ook nog eens feest om zouden vieren, vind ik absurd gezocht en bedoeld als haatzaaien.

 

Linkse bubbel

Het is niet alleen nonsens (kom op, kent u ook maar iemand die vrolijk wordt van een dode baby?), het toont ook nog eens een van de kernen van dit probleem aan, een kern die ik al zo vaak heb uitgelegd: Links leeft in een bubbel en begrijpt niets van hoe andere mensen de wereld zien, en dus zet men ze voor het gemak maar weg als monsters. Al gillend over empathie en sociale belangen is de gemiddelde deugpronker niet alleen niet in staat zich in een echte ‘andere’ in te leven, maar grijpt ook nog eens naar de makkelijkste uitweg als hij/zij geen zin heeft om moeite te doen: haat jegens de onbegrepen persoon. Kousje af.

 

Sociaal kruisigen

En zo kom je dus werkelijk tot idiote fantasieën over sadistisch feestvierende mensen die dolblij zijn met de dood van een baby, en juin je met dat nergens op slaande beeld anderen op tot haat. Om je dood te schamen. Erger is dat, al hatend, al die ‘racistische monsters’ nu al jarenlang doodgezwegen worden. Het maakt niet uit of je inderdaad racistisch bent of degelijke, gefundeerde kritiek hebt en geen spoortje afschuw voor mensen vertoont, maar enkel een beter beleid wilt: je komt op dezelfde grote hoop terecht. Het enige wat we met dit onmenselijke beleid mogen doen is er de loftrompet over afsteken, en anders zal men je sociaal kruisigen. Serieus naar kritiek luisteren in de hoop op verbeteringen die wél de steun van een meerderheid hebben, dat wordt niet eens overwogen. ‘Want je geeft racisten geen podium’. Kousje af.

En de vluchtelingen betalen uiteindelijk de rekening. Kan het schelen; de deugpronkers zitten ’s avonds hoofdschuddend op hun prettige bankstellen in hun comfortabele woonkamers elkaar te vertellen hoe erg het toch is met al die ‘bruinhemden’ daarbuiten – om ondertussen evengoed geen poot uit te steken. De tv geeft ze gelijk, dus men kan tevreden naar bed.

 

Gecreëerde crisis

Niet iedereen is zo: sommigen doen ook daadwerkelijk iets. Zoals de ondernemer Willem Straat, die zo sympathiek en pragmatisch was tentjes voor deze mensen te organiseren, zodat ze toch onderdak waren. Dat mocht niet: de tentjes waren brandgevaarlijk (half Nederland kampeert elke zomer, maar déze tentjes zijn gevaarlijk), de haringen werden gebruikt als wapens (wat dan weer iets zegt over het beschavingsniveau van sommigen die hierheen komen), en de meest gênante smoes: het krijgt anders teveel de uitstraling van een tentenkamp.

Wat imago is natuurlijk alles voor onze bestuurders, beeldvorming gaat boven realiteit, dus zolang het er maar niet al te erg uitziet is alles dik in orde, schijnbaar. Dat mensen er zitten te verkommeren is best erg, maar het hoeft er nou ook weer niet uit te zien alsof mensen het er beroerd hebben. Van echte oplossingen is men niet gediend: crises bestaan nu eenmaal om machtigen machtiger te maken, en dus houden we ze zo lang mogelijk in stand, of verergeren we ze zelfs. En desnoods creëren we ze: hoe meer asielzoekers, hoe beter. Moet kunnen.

 

Artsen zonder Grenzen

Dus nu heeft Artsen Zonder Grenzen dan maar besloten te komen helpen in de door deze deugpronkers veroorzaakte humanitaire ramp. Want terwijl deugend Nederland vooral druk is met het aanwijzen van schuldigen, is er in Ter Apel dus een heuse ramp ontstaan. En dat bedoel ik niet op de theatrale wijze waarop deugers graag zware woorden gebruiken, maar letterlijk. Een humanitaire ramp van zieke en onverzorgde mensen waar niemand tijd voor heeft, niemand echt naar omkijkt, niemand echt blij mee is. Want laten we eerlijk zijn: zelfs de mensen die willen dat deze instroom doorgaat, lijken zelf niet erg veel trek te hebben in het persoonlijk opvangen van deze mensen.

En de vraag die mij steeds meer dwars zit: was links niet een fel tegenstander van kolonialisme? Van het leegplunderen van derdewereld- en andere nooddruftige landen, omdat juist die landen alle hulp nodig hebben zichzelf te kunnen opbouwen tot volwaardige partners van de rest van de wereld? Waarom is men er dan zo op gebrand deze landen leeg te roven van arbeidskrachten? Waarom moet iedereen die ook maar een beetje opleiding heeft genoten van deze mensen naar Europa komen? Wie bouwt hun eigen landen dan nog op?

 

Dweilen met de kraan open

Maar ook omgekeerd: mogen wij ook nog iets van een claim leggen op hoe we willen dat óns land eruitziet? Het draagvlak voor deze waanzin kalft hard af, en ik kan me zo voorstellen dat er in Ter Apel ook heel wat mensen rondlopen die zich afvragen waarom ze hierheen gekomen zijn. Onze samenleving kan deze mensenmassa gewoon niet aan. Maakt niet uit hoe we dit proberen op te lossen: zolang we de instroom niet op z’n minst tijdelijk stoppen, is het dweilen met de kraan open.

 

Ons land is stuk

Ingrepen zoals het achterstellen van Nederlanders, door bijvoorbeeld huurwoningen eerst naar nieuwkomers te laten gaan, zal de spanningen alleen maar doen toenemen. Iedereen met kritiek dan maar wegzetten als ‘bruinhemd’ is misschien een stopmiddel dat eventjes werkt, dat eventjes indruk maakt, want wie wil er nu bekend staan als fascist? Als menshater? Maar je kunt toch niet een overgroot deel van je volk uitmaken voor fascist, als het simpelweg iets anders wil dan het bestuur en het daar ook nog eens hele goeie redenen voor heeft omdat zaken grondig uit de hand lopen?

Dit asielbeleid is, net zoals de rest van ons land, stuk. Het is het einde van een doodlopende straat aan het bereiken, en het is kenmerkend voor ons incompetente bestuur dat het gewoon doorgaat met het vergroten van deze ramp.