Overheid als tegenstander van de burger
26 januari 2021 - Chris van Henegouwen
Met de avondklok als nieuwste stap lijkt de overheid de tegenstander van de burger te zijn geworden. Macht uitoefenen en geweld gebruiken zijn aan de orde van de dag. Ons land is in de greep van politici die verslaafd zijn aan repressief beleid. Waarom wordt dit alles geaccepteerd? En hoeveel schade zal de Staat der Nederlanden hierdoor tenslotte hebben aangericht, vraagt Chris van Henegouwen zich af.
Zaterdagavond stond ik met gemengde gevoelens naar het natte trottoir voor mijn woning te kijken. Het was een bizarre ervaring dat het wandelpad nu opeens verboden gebied was geworden. De tuin grensde aan een no go area. Een onzichtbaar hek, waaraan een prijskaartje van € 95 hing, versperde de toegang tot de openbare ruimte. Dat ik daar niet mocht komen voelde net zo onwerkelijk als een vliegtuig het WTC in zien vliegen.
Zo’n vervreemding duurt een tijdje, voordat je hersens het ‘een plek kunnen geven’, zoals het cliché luidt. Als ik met mijn linkerbeen in de tuin sta en met mijn rechter op het voetpad, riskeer ik dan een boete van € 47,50? Je gaat je de gekste dingen afvragen tijdens zo’n aanpassingsproces.
Tegenstander
‘De politie is je beste vriend,’ was een populair motto dat in de jaren zestig opgeld deed. Voor het eerst in mijn leven heb ik nu het oncomfortabele gevoel dat de overheid je tegenstander is. Haar onderdrukkende gedrag is zo autoritair, met een beetje fantasie kun je de laarzen al bijna door de lege straten horen marcheren. De Duitse regering, en dat is geen fictie, treft inmiddels voorbereidingen voor de internering van onwillige burgers, terwijl die niet door een rechter wegens een misdrijf zijn veroordeeld.
De overheid is momenteel heel erg bereid om macht uit te oefenen en geweld te gebruiken. De burgemeester van onze hoofdstad deinst er niet voor terug bejaarden in elkaar te laten slaan.
Agressie
Die mate van agressie hebben we eigenlijk sinds de treinkaping niet meer meegemaakt. De minister-president schaamde zich er destijds voor dat hij mensen dodelijk liet verwonden, maar zag geen andere uitweg. De tegenwoordige premier lijkt over weinig scrupules te beschikken en er geen probleem mee te hebben om hard op te treden. Als je (erkend) arbeidsgehandicapten van hun inkomen kunt beroven, draai je voor de aantasting van de rechten van andere onschuldige burgers je hand ook niet om.
Politici lijken elk gevoel voor maat kwijtgeraakt te zijn, het is draconisch om mensen generiek te verbieden op straat te lopen. Deze overheid lijkt zijn bevolking welhaast als eigendom te beschouwen, zoals een baas zijn hond: net zo veel geweld gebruiken totdat het gewenste gedrag wordt vertoond. We weten uit de wetenschap hoe bekrompen mensen wat dat betreft kunnen zijn.
Beklemming
Mijn achting voor de premier was eerder al gestaag gekrompen, maar dat ook de blonde mevrouw van de rode partij in haar roze jurk een beleidsmaatregel zou ondersteunen die in een politiestaat niet zou misstaan, had ik niet aan zien komen. Anders dan uiterst links wist de uiterste rechterkant van het politieke spectrum wel een verstandige keuze te maken.
Het besef hoe onnodig de invoering van een avondklok is – evenals de overige desperate pogingen in de strijd tegen controleverlies – zorgt voor een sinister gevoel van beklemming. Ik hoef zelden na negen uur mijn huis uit, maar doordat het nu niet mag, voel ik me voor het eerst opgesloten. En dat hoort niet bij Nederland.
Het gedrag van de regering wekt bevreemding en een wetenschappelijke basis voor het beleid ontbreekt. Vooral jongeren worden na negen uur ’s avonds bestraft voor de fouten van met name zelfstandig wonende bejaarden, die zich misdragen door bezoek te blijven ontvangen terwijl ze tot de risicogroep behoren.
Waar blijven de rechtszaken?
Het zou inmiddels rechtszaken moeten regenen, rechters hebben als taak ons tegen de overheid te beschermen. Maar ze zijn muisstil. De Trias Politica vereist dat ze zich over het uitzonderlijke regeringsbeleid gaan uitspreken (een Duitse collega gaf al het goede voorbeeld). Het kost diezelfde rechters geen enkele moeite de Staat de voet dwars te zetten als het om door het actiewezen aangespannen milieuzaken gaat. Mensenrechten zouden voor hen nog zwaarder moeten wegen dan natuurbelangen.
De moeilijkheid in deze crisis is niet zozeer dat de burgers zich niet aan de regels houden, het probleem is eerder dat de Tweede Kamer dat niet doet: ze schendt de grondwet (integriteit van het lichaam, vrijheid van vergadering) en lapt het staatsrecht aan haar laars (een demissionair kabinet mag geen controversiële maatregelen nemen). En op een kritisch opiniestuk van Herman Tjeenk Willink, Piet Hein Donner of Thom de Graaf hoef je dan niet te rekenen.
Smoezen
De smoezen van Rutte (en de meerderheid van de Kamer) stapelen zich op: eerst was het de druk op de IC‘s die grensoverschrijdende maatregelen noodzakelijk maakte. Toen behandeling van COVID-19 succes begon af te werpen en er al minder mensen op de intensive care belandden, was de zorgdruk op de verpleegafdelingen het excuus voor extreem beleid.
Nu het aantal opnamen daar zelfs onder het niveau van november terecht is gekomen, wordt de avondklok uit de kast gehaald omdat de Britse variant van het coronavirus nog bedreigender zou zijn voor de volksgezondheid dan de Chinese. Ook deze derde uitvlucht is inmiddels ontkracht, nadat wetenschappers andere maatregelen (zoals mondkapjes, PCR-tests en schoolsluitingen) eerder al onderuit hadden gehaald.
Het zal onze overheid niet op andere gedachten brengen. Het land is in de greep van politici die verslaafd lijken te zijn aan repressief beleid. Alsof ze zich onbewust willen afzetten tegen hun dikwijls anti-autoritaire ouders.
Kritiekloze acceptatie
De burgemeester van Amsterdam is duidelijk geen kind van de jaren zestig en de jongeren van nu ontberen veelal het kritische denkvermogen waar hun grootouders vaak in ruime mate over beschikten. Zo bekwaam als studenten het establishment een halve eeuw geleden ter discussie wisten te stellen, zo meegaand en onzelfstandig is de huidige generatie die zich argeloos de kaas van het brood laat eten. Elke aantasting van hun recht op ontplooiing en op het leiden van een normaal sociaal leven laten ze zich vrijwel zonder morren welgevallen.
Ook opmerkelijk is dat jonge mensen bereid zijn met hun lichaam een medisch experiment uit te laten voeren terwijl ze niet ziek zijn en geen groot gezondheidsrisico lopen. Het gaat bij de nieuwste vaccinatietechnologie om medicijnen die onder normale omstandigheden niet eens toegelaten zouden worden op de Nederlandse markt.
Schade
Het virusprobleem zal op een gegeven moment vanzelf uitdoven, de vraag is hoe groot de collateral damage is die de Staat der Nederlanden dan inmiddels heeft aangericht en hoe lang we daar nog voor moeten bloeden in de vorm van lichamelijke, geestelijke en financiële schade, waarover een parlementaire onderzoekscommissie tegen die tijd ongetwijfeld uitvoerig zal berichten.
Over de auteur
0 reacties :
Een reactie posten