Klimaatwet: triomf van de politieke ‘natuurkunde’

Datum:
  • maandag 2 juli 2018
  • in
  • Categorie: ,

  • Partijen roepen het klimaat tot de orde


    Nederland doet het toch maar weer. Broederlijk verenigd in onwetendheid hebben zeven politieke partijen besloten bij wet het weerspannige klimaat van onze planeet tot de orde te roepen en onder controle te brengen.
    Dat was dan ook hoog nodig, na vierenhalf miljard jaar van natuurwetten die in onze aardatmosfeer maar wat aanrotzooien. De politieke euforie na deze baanbrekende stap is dan ook van ongekende proporties.
    Even een vraag: als het klimaat zich niet aan de houdt, krijgt het dan een boete?

    En hoe gaat een land dat 0,03% van de landoppervlakte van de aarde beslaat (en dan laat ik de zee nog maar buiten beschouwing) dat klimaat BUITEN Nederland beheersen?
    Opgeklopt
    Als we de commentaren van onze ‘leidende’ politici mogen geloven, is hiermee een cruciale stap gezet om onze planeet van de klimaatondergang te redden. Kennelijk is er sprake van voortschrijdend inzicht, want je zou verwachten dat een doelstelling van een dergelijke hoog opgeklopte importantie al jaren lang onderwerp van een brede maatschappelijke discussie zou zijn geweest. Echter, het voornemen om tot een klimaatwet te komen is niet terug te vinden in de verkiezingsprogramma’s van de zeven partijen (VVD, CDA, D66, CU, GL, SP, PvdA).
    Kosten
    Niettemin mogen de gevolgen voor de gemiddelde kiezer er zijn. Als belastingbetaler draait hij voor gigantische kosten op, terwijl niet duidelijk is wat nu eigenlijk het klimaatprobleem inhoudt en of de voorgestelde maatregelen zelfs maar tot een merkbaar effect zullen leiden. Voor antwoorden op dat soort vragen is het wellicht dienstig je oor niet te luisteren te leggen bij de sociologen, politicologen en juristen die helaas de volksvertegenwoordiging in overmaat bevolken. Een uitstapje naar de natuurkunde van het klimaat ligt eerder voor de hand.
    Klimaatverschillen
    Het klimaat van de aarde wordt gedefinieerd als een gemiddelde van diverse indicatoren over een periode van zo’n dertig jaar. Een populaire graadmeter is altijd de gemiddelde temperatuur van de aarde als geheel. Dat klinkt eenvoudig, maar dat is het niet. De resultaten van metingen van oppervlaktetemperaturen verschillen aanzienlijk van die gedaan met modernere satellietmethoden. Ook valt niet makkelijk in te zien wat de relevantie van een temperatuurgemiddelde berekend tussen Groenland en de Sahara is. Klimaat is vooral een lokale aangelegenheid en klimaatverschillen over de hele aarde zijn groot. Een globaal gemiddelde is een rekenexercitie zonder veel zin.
    Afkoeling
    In 1988 trad James Hansen, een Amerikaans auteur van klimaatmodellen, op voor de Senaat aldaar om daar zijn toekomstvisie over het klimaat voor de Amerikaanse politiek uiteen te zetten. Het is aardig om in 2018, dertig jaar later, te constateren dat van zijn voorspellingen niets gerealiseerd is. Het is niet nodig om in deze column alle elementen van zijn ernstig tekort schietende voorspellingen de revue te laten passeren. Dat is op andere plaatsen vaak genoeg gedaan. Het is voldoende te constateren dat over een periode van dertig jaar, overeenkomend met de definitie van het begrip ‘klimaat’, datzelfde klimaat zich bitter weinig van de alarmistische voorspellingen heeft aangetrokken. De waarnemingen van de laatste jaren laten zelfs een afkoeling van de gemiddelde aardtemperatuur zien.
    Alarmistisch
    Natuurkunde begint altijd bij goede waarnemingen. Daaruit kunnen eventuele trends volgen, maar die kunnen op toeval berusten. Vervolgens wordt geprobeerd een theoretisch model te ontwikkelen dat de waarnemingen kan verklaren. Een dergelijk model moet in staat zijn ALLE meetgegevens, ook die uit een geologisch verleden, netjes te reproduceren. Zo niet, dan is het model aan aanpassing toe. Zo zijn er wel 100 (!!) verschillende klimaatmodellen ontwikkeld en vrijwel alle alarmistische verhalen die u bijna dagelijks in de media opgedist krijgt, volgen uit één van die zwaar geparametriseerde modellen.
    Voorspellingen
    Nu wist mijn hoog gewaardeerde promotor al te melden dat je met voldoende parameters een olifant in een boom kon laten klimmen, en klimaat‘wetenschap’ is verworden tot het schoolvoorbeeld dat die stelling ondersteunt. Helaas is de discrepantie tussen grote reeksen waarnemingen en modeluitkomsten meestal dan ook groot. Klimaatmodellen zijn dus ongeschikt voor het doen van klimaatvoorspellingen, zeker als het over de langere termijn gaat. Alle verhalen over extreme toekomstige weersomstandigheden zijn gebaseerd op die modellen, maar vinden geen steun in de steeds beter wordende waarnemingen.
    Het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) stelt eveneens dat klimaatmodellen niet geschikt zijn voor lange termijn voorspellingen en ook deskundigen op het gebied van complexe modellering onderschrijven dat standpunt. Einde van het klimaatalarmisme, zou je denken. Nou nee, dat toch niet.
    CO2-hype
    Klimaatmodellen zijn altijd gebaseerd op de aanname dat CO2 in de atmosfeer de grote boosdoener is die onze planeet naar de afgrond drijft. Helaas, op een geologische tijdschaal is er geen enkel verband tussen de CO2-concentratie en de temperatuur van de aarde. Als er geen correlatie bestaat, is ook ieder causaal verband kennelijk afwezig. Aanwijzingen dat het toegenomen CO2-gehalte op planetaire schaal aan de vergroening bijdraagt, kunnen niet ontkend worden. Bovendien zijn er in de natuurkunde in de afgelopen jaren diverse nieuwe factoren onder de aandacht gebracht die een veel betere correlatie met gemeten temperaturen en andere indicatoren leveren dan de CO2-concentratie. Te denken valt aan zonneactiviteit en atmosferische druk in de planeetatmosfeer.

    De fundamentele natuurkunde laat dus alle ruimte voor de veronderstelling dat CO2 niet de drijvende kracht is achter de opwarming van de planeet die er de laatste jaren ook niet meer is. An inconvenient truth, om met Al Gore te spreken. Hij is overigens een van de velen die aan de klimaathype goud geld verdiend hebben.
    Leaders in the Netherlands are moving ahead with a law to cut greenhouse gas emissions 95% by 2050. This sets a new bar for urgently-needed reductions. I’m in Germany this week w/@ClimateReality trainees & to encourage their government to also take strong action & phase out coal.
    Onzin
    Politici zijn dol op alarmisme, zolang het zich tot de verre toekomst beperkt. Wat is er mooier dan als politicus te kunnen betogen dat door jouw beleid de aarde gered gaat worden en dat je kleinkinderen door jouw toedoen eindelijk een toekomst zullen hebben. Zoals onze Italiaanse vrienden zeggen: se non è vero, è ben trovato. En aangezien je in de Nederlandse volksvertegenwoordiging het aantal leden met natuurwetenschappelijke kennis met een lantaarntje moet zoeken, staat de politieke deur moeiteloos open voor de grootst mogelijke onzin.
    Luchtfietserij
    Maar laten we in gedachten even meegaan met diegenen die, vaak tegen de natuurkundige observaties in, betogen dat CO2 ons hel en verdoemenis zal brengen, wat zijn dan hun remedies tegen dat vermeende onheil? Zijn die remedies effectief en wat kosten ze? De zeven politieke partijen zijn het curieus genoeg eens over het feit dat fossiele brandstoffen zo snel mogelijk uitgefaseerd moeten worden en dat wind en zon ons voor een voortijdig en verschrikkelijk einde gaan behoeden. Dat wind en zon zonder de essentiële back-up van gas en kolen kansloze luchtfietserij zijn, hoe vaak moet dat nog onderbouwd met cijfers worden betoogd? Dat kernenergie, bij voorkeur de variant thorium MSN, de enige rationele oplossing is, hoe vaak moet dat nog met harde feiten aangetoond worden?
    Van het padje
    De conclusie moet helaas luiden dat we op klimaat- en energiegebied in Nederland volkomen van het padje zijn. Het voorgenomen beleid heeft geen natuurwetenschappelijke basis en zal als alles meezit leiden tot een temperatuurdaling van de aarde die onmeetbaar klein is. De illusie van onwetende, maar eufore politici dat Nederland zo nodig weer eens ‘gidsland’ moet zijn, valt in geen enkel buitenland op. Dat is maar beter ook, want hartelijk uitgelachen worden is internationaal zelden een aanbeveling.
    De ijsberen hoor ik trouwens al schateren.

    OPINIE Z

    0 reacties :

    Een reactie posten